Leśne ostępy

Deithe

Druid idąc nie napotkał niczego niezwykłego. Chociaż ziemia wydawała się tu dość szokująco jałowa w porównaniu z obfitością zieleni, niedalekiego lasu. Doszedł do poszarzałego, wapiennego masywu skalnego, który miał wysokość co najmniej kilkunastu metrów.
Dostrzegł kilka wejść do środka, jednak większość znajdowała się za wysoko i Kreeth mógł wejść tylko sporym wejściem naprzeciwko lub mniejszym, trochę po lewej.

Kreeth

Kreeth rzuciłna siebie "Kocie oczy" i wszedł do jaskini wejściem po lewej.

Jurgin

- No dobra, wyszliśmy z jaskiń, ale teraz w którą stronę? - zapytał trochę zmęczony Jurgin, jednocześnie przerzucając Fista przez ramię.

Kasandra Wredna

- Najlepiej prosto przed siebie? - zaproponowała wojowniczka - Chyba będzie najwygodniej. W końcu znajdziemy tego druida, albo on znajdzie nas.

Kreeth

Kreeth leniwie otworzył oczy i rozejrzał się. Nie odczuwał już tak wielkiego bólu, ale był strasznie osłabiony.
- Postaw mnie na ziemi, Kasandro. - powiedział słabym głosem druid. - Tędy. - stwierdził i wskazał palcem ścieżkę do obozu Julianosa, gdy chwiejnie stanął na nogach. - Chyba będę mógł iść. - Kreeth zrobił krok i upadł. - A może jednak nie.

Kasandra Wredna

- A może jednak Cię poniosę, co? - zapytała czysto retorycznie wojowniczka i nie czekając na odpowiedź ponownie zarzuciła druida na ramię - Skoro mówisz, że tą ścieżką, to idziemy tędy.

Leanna

- Dość cicho w tym lesie, czy to ja mam jednynie takie wrażenie? - Leanna wyprzedziła Kasandrę o kilka kroków. - Ta cisza przyprawia mnie o dreszcz.
Miała nadzieję, że druid Julianos nie zareaguje na jej magię w sposób równie nieufny co niegdyś spotkany ent.

Deithe

Nagle znikąd, tuż przed grupką wyrósł ogromny niedźwiedź. Wydał z siebie ryk owiewając ich gorącym oddechem. Na łbie miał łysą bliznę biegnącą przez ślepie, które zwrócił na grupkę. Najwidoczniej także dopiero ich zauważył.

Kasandra Wredna

- No i wykrakałaś Leanno. - powiedziała Kasndra, jednocześnie bardzo intensywnie pomyślała - "Założę się, że to ten druid. Potrafisz się z nim porozumieć?" - jednocześnie posadziłą Kreetha na ziemi opierajac go o drzewo. Sprawdziął czy topory dadzą się łatwo odczepić w razie, gdyby to nie był Julianos. - "W ostateczności znam się przecież na walce wręcz" - dodała w myśli.

Leanna

"Zawsze mogę spróbować..." Leanna przesłała swe mysli do Kasandry, a widząc jej minę stwirdziła, że dotarły do adresatki "Wiem... do przyjemnych to nie należy..."
Dziewczyna powoli cofnęła się w tył, przyglądając się teraz niedźwiedziowi. Starała się przesłać mu swe myśli i miała tylko nadzieję, że on je zrozumie.
"Spokojnie... jesteśmy przyjaciółmi... Ty jesteś druid Julianos?... widzisz tego druida?.. Był u ciebie... a teraz chciał, abyśmy do ciebie przybyli... potrzebuje odpoczynku..."

Deithe

Niedźwiedź spojrzał na Leannę i wciągnął głęboko powietrze. Potem przeniósł wzrok na Kreeth'a i nagle zaczął się zmieniać. Po chwili stał przed nimi starszawy człowiek, z ubraniem świadczącym o spaniu na ziemi. Z brody wystawało mu parę zeschłych liści i pożółkłych źdźbeł trawy.
- A tak panienko, jestem Julianos miło mi poznać was, kimkolwiek jesteście. Kreeth, wyglądasz jakby przeszło się po tobie stado żubrów. Zapraszam do siebie, zaparzę herbatki korowej. - Wskazał im drogę między drzewami, dotychczas widoczną jedynie dla Kreeth'a.

Leanna

Dziewczyna odetchnęła z ulgą.
- Witaj, Julianosie, jestem Leanna. - skłoniła lekko głowę. - Kasandro, no to Kreeth'a na plecy i ruszajmy dalej. Niedługo sobie odpoczniesz, druidzie, i wrócisz do stanu używalności. - uśmiechnęła się, patrząc na Kreeth'a.
- Herbata korowa.. A co to takiego w ogóle jest?.. - trochę powątpiewała w gusta smakowe Julianosa.

Kasandra Wredna

- Ja jestem Kasandra - przedstawiła się - Można powiedzieć, ze to było stado żubrów. Uszkodzenia były początkowo porównywalne. Ten tu nekromanta - wskazała Fista wiszącego bezwładnie na ramieniu Jurgina - pewnie ocalił mu życie. Swojego przy tym omal nie postradał. - ponownie podniosła Kreetha i ruszyła wskazaną przez Julianosa ścieżką.

Jurgin

- Witaj druidzie, jestem Jurgin - Jurgin skinął głową i ruszył za Kasandrą. Fist jak na nekromantę był dosyć ciężki,

Kreeth

"Ocalił życie, też coś", pomyślał Kreeth. "Ale o ryzyku mojej śmierci to nie pomyślał.".
- Witaj Julianosie. - powiedział śłabym głosem. - Masz coś na mały niedowład mięśni? - zapytał i bez oporów dał się ponieść Kasandrze.

Fist

Fist udawał, że śpi jak zabity, co całkiem dobrze wychodziło bo nieraz patrzył na martwe ciało. I tak sobie udając wsłuchiwał się w to co mówią. Dobrze odczuwał, że mimo tego iż jest storunkowo lekki Jurgin odczuwa zmęczenie.

Deithe

- Miło mi was poznać, chodźcie za mną.
Zaprowadził ich do swojego jak to nazwał "obozowiska" na które składał się stary, rozłożysty dąb, kilka krzaków, niewielkie palenisko z kociołkiem i legowisko z liści i mchu. Dla Kreeth'a wyglądało to zupełnie tak samo jak, gdy stąd wyruszał.
- Połóżcie ich tutaj - wskazał na legowisko - a ja może w tym czasie przygotuje coś na zmęczenie, choć pewnie zdrowiej byłoby to odespać, bo nie wyglądają na rannych, ale cóż. - Do kociołka wrzucił parę liści i pędów, a w powietrzu uniósł się przyjemny, aromatyczny zapach. - Więc skoro już wiem jak się nazywacie, może powiecie kim jesteście i dokąd zmierzacie? Chyba, że to jakaś tajemnica... chce ktoś herbatki korowej? - Spytał z uśmiechem. Najwidoczniej nie miewał często gości.

Fist

- Tajemnica - zaśmiał się Fist - A co nią nie jest? Otaczają nas same tajemnice, a jak już nam sie wydaje, że coś wiemy zajdujemy jakieś luki, które są dla nas kolejnymi tajemnicami. Można wiedzieć wiele drudzie, ale nie wszystko. Ale do rzeczy...Idziemy przed siebie, mamy cel - uśmiechnął się - Tylko niektórzy mają nieco inny, ale ostatecznym rozrachunku ten sam. Ale póki co idziemy do Nadzorcy, kązdy ma z nim coż do załatwienia - zachichotał. - To co z tą herbatą?

Deithe

Julianos spojrzał życzliwie na Fista. - Dla ciebie najpierw coś na wzmocnienie, panie nekromanto. Oby mi się ziółka nie pomyliły... - mruknął do siebie. Zamieszał w kociołku i nalał do parującej cieczy do dwóch kubków. W czasie ich rozmowy niebo się zachmurzyło, zerwał się wiatr. Zanosiło się na deszcz. - Więc idziecie do jakiegoś Nadzorcy? To jakiś mag czy coś? - Podał ostrożnie Fistowi i Kreeth'owi wywar do wypicia, uważając by ich nie poparzyć. - Reszta niech się częstuje herbatką. - Powiedział wskazując na stojące nieopodal blaszane, trochę obtłuczone kubki.

Kreeth

Kreeth ostrożnie wziął wywar. Nieco mu ciążył, ale zdołał go utrzymać.
- Nadzorca jest maniakalnym szaleńcem, zapewne nekromantą, który nie wiadomo czemu uważa, że wszystko kręci sięwokół jego intryg. - powiedział i napił się trochę wywaru. - Myśli, że ja też staram się go wytropić i jakoś się z nim rozprawić. Znalazłem go we wskazanych przez ciebie jaskiniach, gdy poszukwiałem tego, co zabijało zwierzęta. - kolejny łyk. - W jednym z pomieszczeń znalazłem... mnóstwo zwłok. Myślę, że to on w jakiś sposób jest odpowiedzialny za zgony tych zwierząt. - zakończył rozstrzęsionym głosem i dopił wywar.