Leśne ostępy

Deithe · Wysłany: Pią 20:12, 30 Mar 2007 Temat postu:

Niedźwiedź zbliżył się do Kreeth'a, a jego struktura nagle zaczęła się zmieniać i falować. Kształt zwierzęcia skurczył się do wielkości człowieka.
- Spokojnie, młodzieńcze. Nie jestem twoim wrogiem.
W starcu Kreeth od razu rozpoznał druida, z tych pustelników żyjących samotnie w głębi puszczy. Mężczyzna wspierał się na ogromnym, sękatym kosturze, a jego szata nosiła ślady licznych rozdarć i szwów, w brodzie widać było źdźbła trawy. Przez lewą połowę jego twarzy biegła blizna, przecinając oko.
- Przepraszam, czasem się zapominam w tej formie. Nie jestem już tak młody jak kiedyś.

Kreeth · Wysłany: Pią 20:17, 30 Mar 2007 Temat postu:

Kreeth z ulgą zdjął z siebie wszystkie zaklęcia.
- Przestraszył mnie pan. - zwrócił się do starca. Nie spotkał druida od kiedy opuścił gaj. Pamiętał jedno. Nie należy im ufać. - Mam na imię Kreeth. - przedstawił się uprzejmie. Cały czas z uwagą obserwował starca.

Deithe

- Przykro mi, nie chciałem, ale wiesz, czasem człowiek zapomina, że nie jest niedźwiedziem. Kreeth, tak? Miło mi, jestem Julianos. - Druid zbliżył się kilka niewielkich kroków, wspierając na kosturze. - Tak więc, cóż takiego sprowadza takiego młodego i energicznego druida jak ty, do mojego lasu, co?

Kreeth

Kreeth spojrzał na starego druida, po czym przeniósł wzrok na jego kostur.
- Po prostu szukam zajęcia i spokoju. Las wydaje się najlepszym miejscem dla druida takiego jak ja.

Deithe

- No cóż dawno nie widziałem tu innego druida... zajęcia powiadasz? - Zainteresował się Julianos. - A może pomógłbyś staremu człowiekowi? W lesie pojawiło się coś. Nie wiem czy to bestia, czy człowiek. Nie odpowiada na wezwania. Zabija moje zwierzęta. Dla przyjemności... - Druid wzdrygnął się. - Nie dalej jak wczoraj znalazłem truchło przywódcy tutejszego stada wilków. Zwłoki były nienaruszone, co znaczy, że nawet padlinożercy bali się go ruszyć. Kilka dni temu ten sam los spotkał pewnego dzika... a ja jak już mówiłem nie jestem tak młody jak kiedyś...

Kreeth

- Co miałbym zrobić? - zapytał Kreeth. Sprawa zapowiadała się co najmniej ciekawie.

Deithe

- No cóż. Póki co moglibyśmy udać się do mojej samotni, jeśli masz ochotę napić się trochę korowej herbaty i pogadać. Albo możesz od razu wyruszyć na poszukiwania. Zwłoki zwykle znajdowałem rano, co oznacza, że to coś działa w nocy, więc z jednej strony mało prawdopodobne, byś to teraz spotkał. Ale może znajdziesz któregoś z moich przyjaciół martwego... - Julianos posmutniał.

Kreeth

Kreeth zastanowił się chwilkę. To mogła być pułapka... z drugiej strony napiłby się herbaty.
- Chodźmy do twojej samotni. - zdecydował Kreeth. - Czy masz jakiś pomysł, co może zabijać twoje zwierzęta? Może to jakiś nieumarły?

Deithe

- Chodź więc tędy. - Ruszyli wśród leśnego poszycia, odgarniając troskliwie gałęzie z drogi. - Szczerze mówiąc nie mam pojęcia. Możliwe. Wygląda bardziej na bestie, ale nie wykluczone, że to jakiś człowiek. Ostatniej nocy Pożyczyłem nawet umysł sowy i próbowałem przyjrzeć się temu czemuś. Jednak wszystko co zobaczyłem to rozmyty czarny cień przemykający w mroku. Jedyne co wiem to, że to coś jest szybkie. Diabelnie szybkie. No i lubi zabijać...

Kreeth

- A może to nieumarły? - zapytał Kreeth.

Deithe

- Naprawdę nie wiem, chociaż zawsze wydawało mi się, że smród nieumarłego wyczułbym z daleka, a tu nic. - Julianos rozchylił gałęzie ukazując coś co bardziej przypominało kilka związanych, bądź złożonych gałęzi i kupę zeschłych liści i mchu, niż samotnię. - Nastawię wodę na herbatę. - Powiedział druid i powiesił poobijany kociołek nad niewielkim ogniskiem i rozdmuchał żar, dorzucając suchych liści.

Kreeth

Kreeth w zamysleniu usiadł na ziemi.
- Od jak dawna tu żyjesz? - zapytał Julianosa.

Deithe

Julianos podrapał się w strzechę włosów, krzątając się po prowizorycznym obozowisku.
- Dosyć długo. Powiedziałbym, że to trzydziesta pierwsza, albo trzydziesta druga wiosna, którą spędzam w tym lesie, a czemu pytasz?

Kreeth

- Po prostu jestem ciekaw... - powiedziałKreeth. - Powiedz mi, czy jest w tym lesie coś dziwnego, co zakłóca równowagę? Coś innego niż istota mordująca zwierzęta.

Deithe

Julianos dosypał trochę suszonej, startej kory do gotującej się wody i potarł brodę. - Oprócz? No cóż... ostatnio coś się dzieje między mieszkańcami Caen, a tymi jaskiniami na wschodnim skraju lasu. Ale to nie ma wiele wspólnego z lasem, więc nie przejmuje się tym zbytnio. To nawet lepiej, bo choć pozwalam drwalom pracować, to mało mnie ich zajęcie cieszy. Co by tu jeszcze, hmm... no w zasadzie jest jeszcze stare bagno w głębi lasu, ale z nim to się już raczej nie da nic zrobić... - Druid wygrzebał jakieś zeschłe źdźbło z brody.

Kreeth

Kreeth zastanowił się przez chwilę. Wszystko to było jakieś dziwne... Jeszcze tylko nie wiedział dociec, co się za tym wszystkim kryje.
- Czy masz jakieś wskazówki co do tego, gdzie mógłbym zacząć rozwiązywanie twojego problemu? Jakieś szczególne miejsca zbrodni albo cośw tym stylu?

Deithe

- No cóż, mógłbym ci pokazać miejsca, gdzie znalazłem wilka i dzika, jeśli ci to w czymś pomoże... - Zaproponował Julianos, rozlewając aromatyczny napar do glinianych kubków. - Proszę bardzo, jak u mamy. - Powiedział druid podając jeden Kreeth'owi, a samemu biorąc drugi.

Kreeth

- Dziękuję. - powiedziałgrzecznie Kreeth, ale jeszcze nie pił. - Powiedz mi, gdzie są te miejsca, a ja sam trafię. Wiesz coś jeszcze na ten temat?

Deithe

- Niech pomyślę... - Julianos zaczął pokazywać na zachód. - Jeśli chcesz znaleźć wilka to pójdź tą mało widoczną ścieżką na lewo aż do końca. Dojdziesz w pobliże wilczych siedzib. Natomiast, gdybyś chciał odnaleźć dzika, będziesz się musiał wrócić od wilczych siedzib, jakoś połowę drogi i skręcić w prawo, tam za kilkadziesiąt kroków znajdziesz gęste skupisko krzaków. Tam znalazłem dzika. - Druid upił łyk herbaty i oblizał wargi. - Coś jeszcze? Nie, chyba nie. Po prostu to coś wywołuje u mnie gęsią skórkę. - Julianos skrzywił się.

Kreeth

- Miło sięrozmawiało, ale ja się już będę zbierał. - powiedział Kreeth, wstając. - Zajmę się sprawą tego czegoś. Do następnego razu. - dodał i ruszył w miejsce, gdzie Julianos znalazł ciało wilka.