Targowisko

Selainwila

- Oh... No cóż, ale jest w dobrym stanie, a ja nie mam już czasu, mam nadzieję, że dozyję sędziwej starości jak poprzednia właścicielka - jednak po chwili pożałaowała tego co powiedziała, kto wie w jakiego wieku dozyła poprzednia właścicielka? Rzuciła na lade 20 sztuk złota, uśmiechnęła się do sprzedawczyni i pomknęła w ślad za chłopakiem, którego potrącił pewien jegomość. Musi się czegos dowiedzieć. Cos co jej ułatwi poszukiwania...
- Dobrze, a potem do klasztoru, czy tam koscioła - pomyślała sobie, a kapelusz niosła tak, żeby go przypadkiem nie uszkodzić, do plecaka sie chyba raczej nie zmieści... Z takimi myslami jak najszybciej, żeby nie zgubić chłopaka pomknęła w ślad za nimi...

Demogorgon Biały

Avis
Handlarze byli do siebie dość podobni zarówno posturą jak i ubraniem. Pstrokate odzienie mające przyciągać uwagę klientów opinało wielkie brzuchy. Sakiewka pierwszego zwisała z pasa na kawałku jedwabnego sznurka. W zamęcie awantury i okraszonej obficie wygrażaniem pięściami węzeł przesunął się z prawego boku nieco w kierunku pleców co na pewno mogło ułatwić sprawę. Drugi handlarz miał sakiewkę równo z prawej strony przywiązaną do pasa w podobny sposób co pierwszy, ale skórzanym rzemieniem.
Handlarze nie mieli żadnej widocznej broni, ale też nie powinni mieć, skoro w mieście panował zakaz jej noszenia. Jednak szerokie rękawy pierwszego mogłyby kryć niewielki sztylet. U drugiego ewentualnie można by uznać za broń laskę na której się opierał.
Handlarze Stali na środku alejki, a ludzie odruchowo mijali ich szerokim łukiem.
Jeśli chodzi o temat "rozmowy"... cóż... dawno już chyba wykroczyła poza pierwotny temat. Aktualnie główny wątek stanowiło to czyja matka czy ojciec z czym to nie spółkował i tego typu tematy. Dobry słuchacz mógłby się nauczyć kilku całkiem oryginalnych obelg.

Sela
Po krótkich poszukiwaniach Sela zauważyła dziwną parkę, która na chwilę zniknęła jej z oczu. Albinos opierał się o mur nieco na uboczu jakby nie interesowało go co się dzieje na targowisku. Chłopak tymczasem ukradkiem przyglądał się dwu pstrokato odzianym, wrzeszczącym na siebie handlarzom. Dziwnie podwinął rękę...

Selainwila

Stanęła i chwilkę zastanawiała się co zrobić. Po chwili odsunęła sie na podocze i tam z dogonego miejsca przesuwała się się w stronę człowieka opartego o ścianę, powoli. Przyglądała się człowiekowi, który chytrze patrzył się na handlarzy, coś sie jej nasunęło na myśle, ale szybko przestała o tym myśleć. Dalej posuwała się jednak powoli.

Demogorgon Biały

Galdir zauważył, że w jego kierunku przesuwa się powoli dziewczyna, którą niedawno widzieli przy straganie z ubraniami. Z tym że teraz była bogatsza o wielki, niebieski kapelusz.
Avis, ponieważ w tej chwili uważał na swoje otoczenie, też ją zauważył. Nie wyglądało jednak na to żeby miała wrogie zamiary...albo wogóle broń.
Sela zaś podchwyciła wzrok nekromanty gdy spojrzał przypadkiem w jej stronę. Teraz cała trójka wiedziała nawzajem o swojej obecności.

I co ja wam więcej mogę napisać? Razz

- Demo

Alice

Kobiety.. zawsze muszą pojawiać się w najmniej odpowiednim momencie - zaklnął Avis. Wiedział jednak co może zrobić.
Poczekał aż Galdir spojrzał w jego stronę, po czym pokazał mu wzrokiem dziewczynę zbliżającą się w stronę nekromanty. Miał nadzieję, że towarzysz zrozumie co miał na myśli i jakoś ją zagada.
Mogła przeszkadzać.

Selainwila

Kiedy jej wzrok spotkał sie z nekromantą usmiechnęła się radośnie i dalej przesówała, tym razem szybciej. Kiedy dotarła zapytała:
- To twój kolega? Na nieego chyba wpadł ten jegomość...wrzeszczący... - spojrzała w stronę tamtego - Sela jestem... Selainwila von Goterbag, albo jak tam chcesz... - usmiechnęła się znowu wyciągając rekę i znowu zerkając na towarzysza nekromanty...

Alice

Młodzieniec westchnął i pomyślał, że to już za długo trwa. Rozwiązał włosy tak, by opadały mu lekko na twarz. Wziął głęboki oddech i wskoczył pomiędzy kupców.
- Panowie - zaczął głośno - nie wiem o co poszło, ale widać, że już naprawdę nie macie się o co kłócić. Popatrzcie na tych ludzi, na te biedne dzieci, które właśnie nauczyły się przez panów kilku nowych, niewybrednych przekleństw. Chyba nie chcielibyście, żeby i wasze dzieci tak mówiły? Załatwcie tą sprawę spokojnie. Przecież widać, że się lubicie.
Po skończonym przedstawieniu chłopiec wzruszył ramionami i postanowił wrócić do Galdira..
Idąc z prawej strony pierwszego kupca, korzystając z chwilowego zamieszania w głowach obu, spróbował przeciąć sztyletem trzymanym w rękawie jedwabny sznurek przytrzymujący jego sakiewkę. Lewą rękę ustawił pod sakiewką, by w razie powodzenia ją złapać.

Galdir

- Czego ? - Warknął cicho nekromanta. - Nie widzisz że jesteśmy *troszkę* zajęci? Spływaj stąd. Szybko.

Galdir narzucił kaptur na głowę, by ukryć kolor swoich włosów. Albinosów, na ich nieszczęście, łatwo zapamiętać.

Demogorgon Biały

-"Cicho bądź dzieciaku! Nie przeszkadzaj kiedy dorośli rozmawiają!" - Wrzasnął jeden z handlarzy.
-"Hej! Nie krzycz na niego chłopak dobrze mówi. Ale taki oszust jak ty nigdy tego nie pojmie."
-"KOGO NAZYWASZ OSZUSTEM OSZUŚCIE!?"
i to by było na tyle jeśli chodzi o interwencję Avisa. Kupcy wrócili do swojej kłótni zapominając natychmiast o bożym świecie. Człowiek zaczynał sie zastanawiać czy przypadkiem nie mają z tego przyjemności.
Późniejszych działań chłopaka nie można było nazwać kradzieżą stulecia. Sznurek był mocny i puścił dopiero po chwili, która wydawała się ciągnąć w nieskończoność. Avis odnosił wrażenie że wszyscy przechodnie się na niego gapią, ale to pewnie normalne w tej sytuacji. Chociaż... gdy chwytając sakiewkę rozglądał się na boki odniósł wrażenie, że drugi z handlarzy rzucił na niego okiem i warga drgnęła mu w uśmiechu. Udając że poprawia płaszcz dyskretnie musnął palcami swoją sakiewkę sprawdzając czy nadal tam jest. Avis doskonale zrozumiał ten gest. Znaczyło to mniej więcej: "Dopóki nie ruszasz mojego złota możesz sobie okradać nawet bogów"... było to łotrzykowi na rękę.
Przez cały ten czas ani na moment nie przerywali obrzucania się obelgami, a sam obrabowany był tak wściekły, że nic nie poczuł.
Sakiewka nie była może workiem złota, ale tak na oko zawierała około 100 sztuk złota. Trzeba to było jednak dokładniej sprawdzić.

Sela widziała ze swojego miejsca sytuację. Widziała też naburmuszonego albinosa, który teraz narzucił kaptur na głowę. Nie było to raczej towarzystwo z jakim powinna się zadawać panienka z dobrego domu...całe szczęście, że żadnej tu nie było.

Avis zyskuje 20PD i sakiewkę złota

Alice

Z uczuciem ulgi podszedł do Galdira.
- No, tatuś, bądź ze mnie dumny. Znaczy.. to może potem. Spływajmy stąd - chłopak odwrócił się w drugą stronę - a ciebie.. to teraz będę musiał zabić - puścił oczko do dziewczyny, która od jakiegoś czasu ich śledziła.
Uśmiechając się szelmowsko ruszył przed siebie.
- Prowadź, Galdir.

Galdir

- Czas to oblać. Trochę mi zaschło w gardle... Albo. Nie, po prostu pokręćmy się po mieście. Trzeba na troszkę zniknąć. Zwijamy się stąd. - Nekromanta nie wychodząc z cienia, żwawym krokiem ruszył w stronę ciasnych uliczek Draknor.

Selainwila

- Tak nie można... - mruknęła pod nosem do końca sama nie wiedziała czy na kradzież czy uwagi na temat jej osoby, uśmiechnęła się tylko wypięła i wzięła powietrza do płuc - Ale ja Was nie śledzę - uśmiechnęła się łobuzersko unosząc nos do góry - Chciałam się tylko spytać o tego... chłopaka co na Ciebie wpadł, podobno... nie ważne, może wiesz gdzie pobiegł, w sumie miałeś z nim... bliski kontakt - puściła mu także oczko i roześmiała się, pololi zaczęła podążać za nimi kopiąc co jakiś czas w bruk lub co tam było na tych dziurawych drogach, jesli to możnabyło tak nazwać...

Marius

Szuka sklepu, w któym mógłby znaleźć suszone mięso.

Farcoran

Podążam za Mariusem i mówię do niego:
- Ty też potrzebujesz się w coś zaopatrzyć ? -Pytam Mariusa.
- Ja lece do jakiegoś sklepu alchemicznego po eliksiry.
To mówiąc udaję się do straganu z eliksirami aby zakupić tam eliksiry lecznicze oraz te przywracające manę.

Roronoa Zoro

Marius, Farcoran, Rukiz: Rozglądając się dookoła zobaczyć można było dosłownie wszystko. Po prawej stronie od wejścia stały stragany z owocami, warzywami, surowym jak i wędzonym i suszonym mięsem. Po lewej stały stoiska z tkaninami, pamiątkami i różnymi wyrobami z drewna, brązu czy żelaza. Niestety nie było tu dziś alchemików i raczej niemożliwym było kupienie eliksirów. Co dziwne na końcu drogi wejściowej stała nieduża lada, za którą stał starszy mężczyzna z długą siwą brodą i długą szpiczastą czapką. O dziwo jego stragan był pusty!

Rukiz

Ignoruję inne stragany i podchodzę do starego mężczyzny z dziwną czapką, przez chwilę przyglądam się jego straganowi i jemu z uwagą.

Hedrik

Hedrik wchodzi na targowiska i od razu szuka zniszczonego straganu.

Roronoa Zoro

Hedrik: Dokładnie jak mówił doktor już przy samym wejściu zauważył połamany na strzępy stragan. Za nim stała 2 piętrowa kamienica utrzymana co najmniej przyzwoicie, a do drzwi prowadziły małe schodki otoczone przez zielone krzaczki. Kiedy Hedrik przyjrzał się zgliszczom od razu przypomniał sobie wizytę w Wieży Magów. Spojrzał do góry i rzeczywiście mógł ją dostrzec. Nie wierzył jednak, że człowiek może przeżyć upadek z takiej wysokości...

Hedrik

- Hallo! Kto jest właścicielem tego straganu?!
Krzyczy Hedrik oczekując na szybką odpowiedz.
- Jest tu kto?

Roronoa Zoro

Hedrikowi odpowiedziała zaledwie cisza przerywana okrzykami z targowiska. Być może gdyby zapukał do drzwi lub bezpośrednio wszedł do kamienicy natknąłby się na jej mieszkańców. Tymczasem jego pytania pozostały bez odpowiedzi, nawet najprostszej...