Kwatera Główna Królewskich Rycerzy

Kenji

- Chyba że byłbyś ze mną... - mówi łowca podchodząc bliżej - Razem moglibyśmy wiele zdziałać.
Ferdas rzuca spojrzenie w stronę wysokiego mężczyzny, lustrując go od góry w dół.
*Hympf, niezły mięśniak.... szkoda tylko że mało mu mięśni w głowie. I ma strasznie niewyparzoną gębę... może mu poszerze ten "uśmieszek"...*
- No cóż, ja jestem łowcą, przed którym magia przywołania i siła telekinezy nie ma tajemnic. Dahrond, bard, przyjaciel mój, towarzysz broni, także zna się na magii, potrafi fechtować i tak dalej... wystarczy ci?... - łowca ma na twarzy dziwny, tajemniczy uśmieszek. *...szmato?* Dokańcza w myśli zdanie.

AVquiraniel Vareneil

- Skoro tak... - zaczął mężczyzna, a biel odbijała się mocno od jego zbroi płytowej. - Mam zlecenie, akurat dla takiego grajka jak ty. Mamy problem z jedną osobą, która jednak siedzi w miejscu, do którego nie mamy dostępu. Trzeba ją jakoś z tamtąd wyciągnąć, ale po cichu, bez zwracania uwagi. Osoba ta to niejaki sir Lomur, niegdyś wysoka szycha w tym *khe, khe* mieście. Masz ją przyprowadzić tutaj, tylko uważaj, teraz siedziba straży otoczona jest specjalną barierą, pamiętaj, żeby przed przejściem przez nią wypowiedzieć słowo 'Naugnalb', wtedy nic ci ona nie zrobi. Aha - miejscem, z którego trzeba wyciągnąć sir Lomura, jest karczma "Pijany Feniks". A teraz idź, dowiedź swej lojalności Białej Rękawicy. Tylko pamiętaj, żeby się nie spóźnić, czas masz do jutra.

Serindrack

-Tak. Ferdasie, czy jesteś ze mną?-Zwrócił się do towarzysza, po czym zapytał strażnika.-Jakie są jego cechy szczególne? Co muszę o nim wiedzieć?-Po otrzymaniu odpowiedzi, Dahrond udał się do karczmy, i zaczął wyszukiwać wzrokiem człowieka, którego strażnik mu opisał(jeśli opisal).

Marius

Podchodzę do listy poszukiwanych.

* sporo sie tu zmieniło * myślę * od czasu mojej ostatniej wizyty. *

AVquiraniel Vareneil

Towarzysz Dahronda gdzieś wsiąkł. Nie było go i tyle.
- Lomur ubrany jest najprawdopodobniej w strój strażnika, taki, jakie nosiła straż przed przejęciem Draknor. Musisz pan wiedzieć tyle, że trzeba go tu dostarczyć bez rozlewu krwi, a przynajmniej w karczmie. Poznasz go po herbie na napierśniku. No, idź już, ja mam ważne spotkanie - strażnik obrócił się i zaczął pisać coś w jakichś papierach.

Serindrack

Dahrond rzucił okiem na plecy strażnika, zrobił dziwną, nienawistną minę, po czym udał się do karczmy. Począł szukać wzrokiem tego, kogo mu strażnik opisał. Gdy go znajdzie, staje przy nim, i zadaje pytanie:
-Można się dosiąść, przyjacielu?

Roronoa Zoro

Marius faktycznie zaskoczony był zmianami w kwaterze, ale kiedy dokładnie przyjrzał się tablicy zrozumiał, że to ciągle te same mordy, które wiszą tu od dawien dawna. Kiedy wertował wzrokiem wiszące papiery jego uwagę przykuła twarz jakby znajoma, a zarazem nowa i intrygująca. Pokaźna nagroda też robiła swoje. "Żywy lub martwy: Arlong Syreniec. Nagroda 1 000 000 sztuk złota. Po informacje kierować się do Buggiego w Gospodzie." Oferta iście kusząca...

Marius

-Są wyzwania trudne i niebezpieczne.
wyrusza do gospody.

AVquiraniel Vareneil · Wysłany: Sob 18:23, 15 Mar 2008 Temat postu:

- Tak jakby... - Rzekł Dahrond rozcierając ramię. Rozejrzał się po celi, wyjął lutnię, i trzymając ją patrzył przez jakąś minutę na pierwszy lepszy kamień. W końcu zaczał grać. Wiele prób odnalezienia pożądanej melodii w końcu przyniosło rezultaty. Melodia była smętna, napełniała żalem serca wszystkich którzy go słyszeli.

Na początku wydawało się, że idzie średnio, ale pod koniec nie dało się tego słuchać. 'Muzyka' dała jedynie taki efekt, że młodzieniec siedzący w rogu wreszcie nie wytrzymał i powiedział zimnym tonem do barda:
- Ucisz się, błaźnie, z łaski swojej.
Zabrzmiało to nawet nie jak rozkaz, a po prostu oznajmienie faktu z pewnością, że druga osoba wykona polecenie bez zająknięcia, natychmiast. Dahrond zamarł oniemiały, a tymczasem młody człowiek kontynuował czytanie... czegoś, najpewniej gazety.

Serindrack · Wysłany: Pon 20:38, 17 Mar 2008 Temat postu:

Dahrond zrezygnowany spuścił ręce... To ten ból? Żal, że jest uwięziony? To dlatego stracił talent? Dahrond postarał się dokładniej przyjrzeć temu, co czyta jego towarzysz. Westchnął i rozejrzał się za swym jedynym przyjacielem, smokiem. Jeśli go nie ma, gwiżdże.

AVquiraniel Vareneil · Wysłany: Nie 20:12, 23 Mar 2008 Temat postu:

Towarzysz się nie zjawił, nawet po gwizdnięciu. Przynajmniej tak się zdawało na początku, bo potem przyleciał. Niestety, był na zewnątrz, spoglądał smętnie na barda przez szybę i kraty. Towarzysz niedoli Dahtonda powiedział spokojnie:
- Lepiej, że nie przyleci. Gdyby udało mu się przedostać, zginąłby od razu.

Serindrack · Wysłany: Pon 0:07, 24 Mar 2008 Temat postu:

- Dzięki ci... - Dahrond zagrał krótką melodię na lutni, mówiącą smokowi "Znajdź sobie schronienie, tu, przy mnie, nie jesteś bezpieczny..." po czym wstał, przeszedł kilka kroków i znów usiadł... Czekał... Sam nie wiedział na co...

AVquiraniel Vareneil · Wysłany: Nie 14:22, 30 Mar 2008 Temat postu:

Smok poleciał sobie i tyle go Dahrond widział. Towarzysz też nie wiedział, na co bard czekał, czytał tylko sobie. MG też nie wiedział, na co Dahrond czekał, więc siedzieli sobie w trójkę i czekali...

Serindrack · Wysłany: Nie 16:54, 30 Mar 2008 Temat postu:

Dahrond widząc nową osobę spojrzał na nią.
- A pan na co czeka?
////////////////
Nie no dobra, żartuję Razz

///////////////

Dahrond pokręcił głową.
- Wypuszczą nas kiedyś? A może... Nie chciałbyś uciec?

AVquiraniel Vareneil

- Co z tego, że ucieknę? - odrzekł towarzysz niedoli. - I tak mnie znajdą. Swoje już zrobiłem, mam tylko nadzieję, że inni nie zawiodą... Wypuszczą dopiero, jak nasze kości... zbieleją... do końca, mówię ci...

Serindrack

- Czyli czekasz na śmierć? Po prostu? W nadziei że pozostała część twojej... Drużyny, nie zawiedzie? Po prostu się poddasz? Poza Draknor istnieją inne miejsca... Można uciec Białej Rękawicy, a potem z miasta... Wyruszyć gdzieś...

Marius

Kontynuacja z "Uliczek" {M}

Kiedy grupa dotarła do kwatery, lord Krapat dał rozkaz:
- Rozejść się!
Strażnicy bez słowa sprzeciwu wypełnili rozkaz.
- Chodź ze mną młodzieńcze. - rzekł kapitan do Marayu'a, po czym weszli do jakiegos budynku.
Korytarz ciągnłą się w nieskończoność. Marayu minął już chyba dziesiątki identycznych drzwi i ludzi juz chyba wszelkiej maści (nie tylko wojskowych). Kapitan stanął przy jednych z drzwi, wyciągnłą z szaty klucz, po czym przekręcil zamek.
- Wejdź pierwszy - powiedział z miłym tonem lord Krapat.

Marayu

Na początku, gdy dopiero co wyruszali, zrobił nieco zdziwioną minę, gdy przypinał katanę do pasa, chował nożyk i zakładał tarczę na plecy. Potem szedł, jak to szedł, za wojskowymi...

Będąc w kwaterze, rozglądał się lekko dookoła. Potem, przy drzwiach już, kiwnął głową i chwycił za klamkę, wykonując (lekkie oczywiście) pchnięcie, by drzwi się otworzyły, następnie przekraczając ich próg...

Marius

Oczom Marayu'a ukazał się niewielki pokoik. W pokoiku stało drewniane biurko i po krześle dla petenta i urzędnika. Światło do pomieszczenia wpadało przez dość spore okno, które znajdowało się za biurkiem. Na ścianach widniały obrazy przedstawiające chwalebne momenty toczonych bitew (zapewne Lord Kramat w nich uczestniczył). Na podłodze leżało białe futro tygrysa syberyjskiego.
Kapitan wszedł do środka i zamknął drzwi za sobą.
- Proszę siadaj. - powiedzial uprzejmym tonem, po czym wskazał otwartą dłonią krzesło dla petentów.

Marayu

Szybko posłuchał rozkazu, i z wyprostowaną posturą prędko podszedł do krzesła, odsuwając je, przysiadając przy nim i się nieco przysuwając. *Będę petent, choć z własnej woli do urzędu nie przyszedłem... Acz dziwny to nieco urząd... Ale urząd...* Uśmiechnął się delikatnie i spojrzał na kapitana, który to najpewniej z wojownikiem pomówić chciał.