Cmentarz

Kaleb

W zwłokach rycerza nie znalazł nic, co byłoby ciekawe... A młota nawet unieść nie mógł. Dostał się łatwo do Karczmy.

AVquiraniel Vareneil

A'Vquiraniel po ciężkiej pracy w zakładzie pogrzebowym zjawił się na cmentarzu.

Kaleb

AVq przypomniał sobie o swoim zadaniu, gdy tylko spojrzał na hełm czaszkowy, który to Nekromanta trzymał w dłoni.

AVquiraniel Vareneil

AVq z cmentarza udaje się na targowisko

Merinid Aleanrahel

- Nie będę korzeni tu zapuszczał - spróbował poprawić sobie humor - I tak za długo już tu stoję.
Chłopak niepewnie stanął na początku kładki czekając na jakieś możliwe niebezpieczeństwo... Jeżeli nic się nie wydarzyło robi kolejne kroki obserwując cały czas "przejście" na drugą stronę.

Serindrack

Serindrack wchodzi na cmentarz i szuka zwłok, które mógłby ożywić, tak na próbę. Po wypiciu uliksiru many (chyba jeszcze mam?) Serindrack ożywia dowolne zwłoki jako zombie (nie szkielety).

Kaleb

Serindrack zorientował się, że zwłok on tu nie znajdzie - to jest cmentarz, a nie pobojowisko. Tu się zmarłych chowa, a nie rzuca na ziemię i czeka aż Nekromanta zrobi sobie z nich zombie.

Serindrack

Serindrack siada na ziemi między nagrobkami i medytuje.

Kaleb

Serindrackowi udało się to wymagające jakżesz wielkiego skupienia zajęcie. Nikt mu nie przeszkadzał.

Serindrack

Serindrack czeka na jakąkolwiek wizję dotyczącej jego przyszłości.

Kaleb

Serindrack ujrzał coś... Zobaczył młot... Wielki młot, lecący prosto w czyjąś głowę... Nagle dostał czymś w łeb tak mocno, że aż zemdlał. Obudził się niedługo.

Serindrack traci 4 HP.

Serindrack

Serindrack rozgląda się wokół siebie, gotowy by sie bronic.

Demogorgon Biały

Merinid
Pierwszy krok nie przyniósł żadnych niespodziewanych efektów. Kładka nie zawaliła się, nie wyskoczyły z niej kolce, sufit nadal był na swoim miejscu, a ściany były pokojowo nastawione. Problem z kładką polegał najwyraźniej jedynie na tym, że była wąska. Podążanie nią wymagało stawiania jednej nogi przed drugą. Było tylko nieco łatwiej niż podczas spaceru po linie.
Gdy Merinid minął już połowę drogi nagle prawa noga omsknęła mu się lekko i zaczął zsuwać się w mroczną pustkę. W ostatniej chwili zdołał złapać prawą ręką kładkę po której szedł. Poczuł jednak że jeden z jego starych sztyletów wyślizguje mu się zza pasa i spada w przepaść... nie usłyszał jednak dźwięku uderzenia.
Zwisał teraz na jednej ręce na tą samą przepaścią.

Kaleb

Serindrack musiał się nieźle nagimastykować, by w pozycji do medytacji obracać się i rozglądać dookoła. Gdy w końcu osiągnął zamirzony cel, okazało się, że cmentarz jest zupełnie pusty, a czoło Serindracka odstaje aż tak, że zasłania widok do góry.

Serindrack

Serindrack wstaje i rozgąda się dokładnie po całym terenie cmentarza. Pije miksturę życia, a następnie many i wyciąga jeden zatruty sztylet.

Merinid Aleanrahel

- Niedobrze... - powiedział szybko...
Wiedział, że zwisać zbyt długo nie może... proste - ręce mu się zmęczą... a nie chciał sprawdzać, czy on wyda huk jak będzie spadać.
Chłopak spróbował jak najszybciej podciągnąć się do góry używając swojej siły i chociaż usiąść na kładce.

Demogorgon Biały

Merinid
Dzięki swojej zręczności Merinidowi udaje się chwycić kładkę drugą ręką i powoli wciągnąć się na górę. Następnie zarzucił na mostek nogę i już siedział bezpiecznie na mostku.
O ile oczywiście można nazwać bezpiecznym przesiadywanie na wąskiej kłądce nad bezdenną przepaścią.

Kaleb

Eliksir many i życia, doprowadził obie statystyki do ilości punktowej 10. Na całym terenie wciąż nie zauważył nikogo, niczego. Co dziwne, przypomniał sobie że niedaleko leżały zwłoki tego rycerza. Teraz jednach ich tu nie było.

Serindrack

Serindrack szuka tropu złodzieja zwłok. Jeśli nic nie znajdzie, ucieka z cmentarza najbliższym wyjściem, nie zważając na to gdzie prowadzi.

Kaleb

Tropu nie znalazł. W końcu była noc, a Serindrack nie był mistrzem tropienia. Wybiegł z cmentarza. Wiatr wiał mu w twarz, orzeźwiając z lekka. Biegł pośród kolejnych ulic, mijając pijaków, kobiety zaciągające dzieci do domu, bandytów i innych ludzi. Biegł dalej, aż wbiegł do ślepej uliczki. Zawrócił, skręcił w lewo. Słyszał kobiecy krzyk, coś w stylu "Co Ty sobie..." i temu podobny. Dotarł w końcu gdzieś. Tym miejscem było Targowisko miejskie. Nie widział tam już praktycznie nikogo, choć zdarzali się pojedyńczy ludzie. Był zmęczony.