Targowisko

Kaleb

- Kim jesteś, wiem - odpowiedział spotkany wczesniej mężczyzna, uchylając drzwi.
- Zdobyłeś hełm? - rzucił szorstko. Nie był zbyt uprzejmy i wyraźnie czegoś przestraszony. Czekał niecieprliwie na odpowiedź, wyraźnie nie mając zamiaru zapraszać Nekromanty do domu.

AVquiraniel Vareneil

"Inaczej bym nie przychodził" - rzucił AVq wręczając Mężczyźnie Hełm. "Nagroda?"

Kaleb

- Brawo. Tu masz zapłatę. 70 sztuk złota. Powinno starczyć na drobniejsze wydatki - rzcuił sakiewkę za drzwi, wyrwał hełm z ręki AVq i zabunkrował się znów w swym domu.

AVq zdobywa 95 PD.
AVq zdobywa kolejny poziom.
AVq zdobywa 70 sztuk złota.
AVq jest szcześliwy.

Kerende

Nie wchodziłem do środka. "Grzecznie" poczekałem na zewnątrz. Kiedy Dziki wyszedł powiedziałem:
-Muszę kupić dwa dobre sztylety. Chodźmy.- rozejrzałem się za straganem ze sztyletami.

Drago

Eroon

Głowa czarnego rycerza nie była zbytnio skora do wywodów, więc sytuacji nie komentowała... Wynalazca znalazł "Coś Metalowego". Była to nieco wygęta rurka, długości jednego metra, nie wyglądająca jednak na zbyt solidną...

Kerende

- Nie ma problemu - odpowiedział Dziki chowając za pazuchą dwie flaszki jakiegoś mętnego płynu - A więc szukasz "dobrego" sztyletu... czyli szajs omijamy... - Dziki poprowadził go między straganami do niewielkiego namiotu wypełnionego bronią. Na skórach, na środku namiotu siedział beznogi, łysy gość polerując srebrne strzałki.

Kerende

-Witam.- powiedziałem do "łysola".- Chciałbym kupić dwa dobrej jakości sztylety, a sprzedać ten.- w tym momencie wyciągnąłem mój stary sztylet.- Ile jest on wart?

Eroon

ech... - oglądam rurke z zawodem "miałem tutaj odnieść sukces, przywrócić miastu dawną chwałę... znaleść sławę, i już nawet stałem na pewnym gruncie, już wszystko zdawało sie być tylko kwestią czasu!" rozglądam sie po ruinach "mhm, cóż... przynajmniej w przeciwieństwie do Gordaka, zostało mi go chyba jeszcze niemało... Wyruszę na północ, znajdę bogactwa, odkryję sposób na udoskonalenie broni, być może znajde przy okazji tego kochanka... a potem wrócę, założę tu sklep, i ponownie podejmę sie realizacji swoich założeń, ale na... świeżym gruncie..." zerkam pod nogi na sterte popiołów "ale nie nie, nie zapominam o przeszłości... imie Gordaka mimo iż sam został już tylko przeszłośćią, zabrzmi ponownie... dokończę jego pomysł, i... wzniosę tu jego sklep!" rzucam rurke "ale kiedyś... najpierw odpocznę" po czym szukam jakiegoś "czystego" kąta w zgliszczach i próbuję zasnąć

Drago

Łysy gość wziął w ręce stary sztylet Łowcy. Przejechał palcem po ostrzu, popatrzył chwilę po czym oddał mu sztylet i wyciągnął jeden talent oraz rozczapieżył cztery palce. Najwyraźniej był niemową.
Nie czekając jednak na odpowiedź wyciągnął dwa drogie sztylety, bogato zdobione, z czarnymi paskami na ostrzu i błyszczącymi ornamentami. Sztylety były przecudne, ale na pewno i bajońsko drogie.

Drago

Eroon rzucając rurką trafił w "coś". To "coś" okazało się skrzynią, zamkniętą na "coś" co przed zniszczeniem budynku mogło być kłódką. Wynalazca wziął to wcześniej za spory głaz... Jedno silniejsze uderzenie jakimś ciężkim przedmiotem spowodowałoby otworzenie skrzyni.
Eroon zauważył także "czysty", choć pewnie niezbyt bezpieczny kąt w zgliszczach...

Kerende

-Ile kosztują?- zapytałem.- Za ten sztylet chcę 6 talentów. Nie mniej.

Eroon

"mhm, że też przetrwała..." chwile sie jej przyglądam, jednak pozostawiam zamiar jej otwarcia na jutrzejszy dzień, gdyż wreszcie udaję sie w czysty kąt na upragniony sen - oo, obudź mnie rano! - wołam do głowy czarnego rycerza, po czym szukam jakiegoś koca czy innego pozostałego materiału by sie przykryć, i staram sie zasnąć

Drago

Kerende
Niemowa wyciągnął sztukę platyny i pokazał dwa palce.
- Nie wiem ile masz monet, ale sądzę że to świetna cena za taką broń - Dziki pokiwał w zamyśleniu głową.

Niemowa wskazał na sztylet Łowcy i rozczapieżył pięć palców. Zrobił złą minę, najprawdopodobniej wyrażając tym że będzie trzymał się tej ceny...

Eroon

Stuk - Stuk...

- Otwieraj teraz wynalazco, posłuchaj mojej rady... Sądzę że tam może być coś ciekawego, nie czuć żadnej mrocznej aury. Rano może tego nie być, zejdą się gapie i włóczędzy i będą wybierać...

Stuk - Stuk...

Kerende

-5 talentów tak?- popatrzyłem na Dzikiego.- Dobrze niech będzie. Biorę ten sztylet. Te 2 platyny to cena za dwa sztylety.- szczególnie zaakcentowałem słowo dwa.

Eroon

hmm... - stoję w miejscu przyglądając sie zgliszczom "ale, chyba masz racje, jeżeli mam zamiar wyruszyć, to powinienem teraz wszystko pozbierać... rano może już tego nie być... muszę... muszę wykombinować wóz..." zerkam na szafę która przygniata mój plecak, po czym w okolicy próbuję znaleść jakieś dwa mniejwięcej tej samej wielkości koła, z czegokolwiek, metalową rurkę którą wyrzuciłem, dwie jakiekolwiek deski jako uchwyty, oraz gwoździe, szukając tam gdzie ostatnio był warsztat. Po znalezieniu przedmiotów sprawdzam czy pozostały w szafie jakieś książki które nadawały by sie do użytku. Biorę takie i odkładam przy skrzyni "rano będziemy gotowi, bierzemy wszystkie materiały Gordaka, mu i tak chyba sie już nie przydadzą, a my dokończymy jego pomysł... co Stukaczu?" Wyjmuję swój młotek, i zaczepiam metalową rurkę z środkiem szafy w poprzek, po bokach dokładam koła, i odpychając "wóz" próbuję dostać sie do moich rzeczy. Je także kładę obok skrzyni, i oglądam to co skonstruowałem "ciekawe jak długo wytrzyma... oby chociaż do następnego miasta z nowymi możliwościami" jeżeli wóz z szafy jeszcze trzyma sie na kółkach, pakuję na niego plecak, książki które odstawiłem, i inne narzędzia/materiały/przedmioty, cokolwiek co znajdę w zgliszczach co nadaje sie jeszcze do użytku. Następnie spoglądam na skrzynie "A co tam takiego może sie znajdować Stukaczu? na pewno nic co mogło by mnie powstrzymać od wyruszenia z tego miasta" biorę swój młotek, i próbuję rozwalić kłódkę. Otwieram kufer

AVquiraniel Vareneil

A'Vquiraniel udaje się do karczmy w celu zregenerowania sił.

Drago

Kerende

Niemowa zadowolony położył przed łowcą pięć talentów. Po chwili wziął w ręce dwa drogie sztylety i ścisnął je mocno. Miało to pewnie oznaczać że zostaaną sprzedane razem, lub nie zostaną sprzedane wcale.
- Bierzesz? - spytał Dziki.

Eroon

Obok skrzyni wylądowały rzeczy wynalazcy, kilka starych, zniszczonych książek, kilka metalowych przedmiotów, parę śrubokrętów, wytrychy i nieprawdopodobną ilość metalowych puszek. Puszki były szczelnie zamknięte, chyba dość trudne do otworzenia.
Wynalazca z dumą popatrzył na wózek. Nie wyglądał źle, lecz był niezwykle ciężki... ciekawe z jakiego materiału była zbudowana szafa...

Eroon otrzymuje 70PD za zbudowanie wózka.

Wynalazca rąbnął z całej siły w kłódkę. Nie było tam potwora który odgryzłby jego rękę, nie było magicznego artefaktu. Nie było kamienia filozofów ani góry złota. Tam były plany.
Plany które Gordak opracowywał całe życie. Plany "ambitne". Plany mieszanek które wybuchały, plany broni które potrafiły zabić zwykłemu wieśniakowi rycerza w pełnej zbroi. Kule które wybuchały, które niszczyły...

Eroon

Aa, a, ależ, to... - przeglądam plany przyglądając im sie "wszystkie jego dokonania... odkrycia... zapisał tutaj..." zamykam kufer i kładę na nim ręce "zapewne Gordak nie życzyłby sobie abym kradł jego pomysły..." przez chwilę wacham sie w myślach, po chwili jednak chwytam kufer i wrzucam go na wózek "nie, te pomysły zawsze pozostaną twoimi Gordak'u, ja je tylko wykorzystam! nie pozwolę by sie, zmarnowały..." - uch - dopycham kufer do końca wózka, a nastepnie wkładam na niego reszte rzeczy które odłożyłem, wsiadam na niego wraz z rzeczami i otwieram plecak - hmm... ood, jeżdżamy... - chwytam głowę w ręce i spoglądam jej w oczy, po czym kładę na kufrze, a sam biorę za uchwyty od wózka, i próbuję wyjechać ze zgliszczy. Po drodze nie odwracając sie pytam sie głowy - chyba sie sobie, nnie, przedstawialiśmy... ppowiedz mi... jjak, sie nazywasz?

Kerende

-Oczywiście.- powiedziałem z uśmiechem do Dzikiego. Rzuciłem wszystkie moje monety do niemowy. Szybko wziąłem Sztylety i schowałem za pas.- Gdzie teraz?

Drago

Eroon

Gdyby wynalazca spojrzał się na głowę, dostrzegłby blask bijący z jego oczu i niezwykły obłęd malujący się na twarzy... Przez chwilę świat zawirował. Eroon poczuł jakby ktoś z całej siły uderzył go pałą przez łeb... Ale... tak... w środku.

- Stukacz. Teraz już Stukacz jestem.

Reakcja wynalazcy była przewidywalna mało nie wpadł i rozjechał jakiegoś gościa przechodzącego przez drogę...

Kerende

- Teraz? Teraz muszę Cię opuścić Łowco. Mam kilka spraw do załatwienia - Kerende głowę by dał że miało to związek z kilkoma butelkami tajemniczego płynu które trzymał za pazuchą - Miło było Cię poznać - machnął ręką i tyle go widzieli... - Łowca nie bardzo wiedział co ma robić. Cofając się wpadł na jakiegoś gościa ciągnącego wózek, albo raczej szafę na kółkach. Ledwo utrzymał równowagę... Gość patrzył zaskoczony na mówiącą głowę która leżała na ciągniętym przez niego wózku...

Eroon

Puszczam wózek i odsuwam sie od niego - Co?? ty, tty... tto, to ty? - przypatruję się zdziwiony głowie, jednak kątem oka zauważam przechodnia którego omal nie rozjechałem - eem... ekhm, nic sie panu, nie stało? - badam go wzrokiem, zerkając to na to na niego, to na Stukacza