Port

Deithe

Bezimienny mruży oczy i szepcze krótką formułkę. Energia magiczna zaczyna rosnąć...

Bezimienny traci 1 many.

i opada. Najwidoczniej uczucia stworzenia w stosunku do maga wykraczają poza prosty schemat dobry/zły. Możliwe też, że czarodziejowi nie poszło zaklęcie. Krwawe oczy zmieniły nieco pozycję z horyzontalnej na nieco wertykalną. Choć mag nie widział praktycznie właściciela oczu, czuł, że ten się uśmiecha.
- Zamierzasz brać udział w jakimś konkursie, czy po prostu przyrosłeś do bruku? A może połknąłeś język...? - Dociekała istota.

Antharas

-A dokładnie ... KIM TY jesteś !! ?? - Pytam się istoty . Szykuje zaklęcie mniejszej kuli ognia a w razie ataku strzelam nią w istotę

Deithe

- Jestem, Barkhak. A ty kim jesteś? Naprawdę, ci ludzie... zero jakiejkolwiek kultury. Przychodzisz do mojego zaułka, przedstawiam ci się, oddaje co twoje, a ty co? Wrzeszczysz? Chyba marnuję na ciebie czas... - Prychnęła istota, a w jej głosie zabrzmiało coś głębszego, jakby pogłos.

Antharas

-Jestem bezimienny Mag Ognia człowiek - powiedziałem przeszukałem zwłoki bandyty i zabrałem złoto - Wielkie podziękowania ale jaką istotą jesteś ??Chodzi o rasę - pytam się istoty

Deithe

Bezimienny znajduje przy zwłokach sakiewkę zawierającą 100 sztuk złota.

- Kim jestem? - Istota udała, że się zastanawia, rubinowe oczy wzniosły się ku strzępkowi chmurnego nieba widocznego między ścianami uliczki. Nagle zniknęły.
- Jestem wampirem. - Zaszeptał ten sam głos tuż przy uchu maga. - Mam nadzieję, że nie jesteś uprzedzony?

Antharas

Probuję szybko odskoczyć i strzelam w Wampira 3 mniejszymi Kulami Ognia

Deithe

Manewr udaje się świetnie. Choć Bezimienny nie wie jak szybki może być wampir ten w ogóle nie zareagował na odskoczenie maga. W kilka chwil czarodziej znajduje się kila metrów od wampira i celuje w niego wyciągniętą dłonią. Szybko szepcze inkantacje. Wampir okazuje się wysokim jegomościem w czarnym płaszczu z wysokim kołnierzem i w kapeluszu z szerokim rondem. Barkhak jest blady, a jego twarz ma drapieżne, ostre rysy. Tylko oczy i usta są soczyście czerwone.

Bezimienny traci 3 many.

Niestety pierwsza mniejsza kula ognia to zaledwie kuleczka i wypala się w powietrzu zanim dolatuje do wampira. Bezimienny szepcze inkantacje ponownie.

Bezimienny traci 5 many.

Druga mniejsza kula ognia rozbłyska płomieniem. Mknie, hucząc i uderza w wampira. Niestety ten zasłonił się płaszczem i o dziwo nic wielkiego mu się nie stało. Mag wykonuje inkantacje po raz trzeci.

Bezimienny traci 5 many i wraz z tym czuje jak opuszcza go praktycznie cała energia magiczna.

Za to trzecia kula jest większa i potężniejsza od obu poprzednich. Wampir wykonuje błyskawiczny unik. Unosi brew w zaskoczeniu.
- Rozumiem, że to znaczy, że jesteś uprzedzony. - Wzdycha. - A był prawie nowy... - Mówi patrząc na nadpalony kawałek płaszcza. - No cóż, ale przynajmniej widać, że umiesz sobie radzić, ta ostatnia była całkiem niezła, przyznaję. Mam tylko nadzieję, że nie masz zamiaru robić już takich głupot? Naprawdę, przez chwilę myślałem, że jednak będę musiał cię zabić... - Barkhak pokręcił głową z niedowierzaniem.

Antharas

- Coż czego odemnie chcesz - mówię po czym wypijam eliksir regenerujący manę i przygotowuję na wypadek czar oślepienia

Deithe

Bezimienny wypija 1 Eliksir Many i odzyskuje 10 many.

- Ach, no nareszcie jakaś cywilizowana konwersacja. - Ucieszył się Barkhak ukazując przy okazji nienaturalnie ostry garnitur zębów. - Otóż mam dla ciebie propozycję pracy. Czeka mnie niedługo trochę podróży i szukam kogoś kto zająłby się na ten czas moim majątkiem, co ty na to?

Aha, następnym razem trochę dokładniej pisz co robisz, bo nie wiedziałem, czy chcesz je puścić na raz, czy po kolei... Wink

D.

Antharas

Namyślam się i mówię - Dobrze zgadzam się Panie Barkhaku - po czym spoglądam na wampira

Deithe

- Ah, świetnie, świetnie, wiedziałem, że mogę na ciebie liczyć, tak... - Wampir pogrzebał w wewnętrznej stronie swojego płaszcza i wyjął średnich rozmiarów sakwę. - Proszę - Powiedział rzucając ją precyzyjnie Bezimiennemu. - Masz tu wszelkie potrzebne rzeczy, a także zaliczkę. Dostaniesz trzy razy tyle po moim powrocie. No cóż, idę wiec. - Przejechał palcami po rondzie kapelusza i skinął magowi głową. Odwrócił się i zaczął odchodzić, ale przystanął i odwrócił głowę. - Aha, jakbyś miał jakieś problemy... no cóż to już twój problem. - Zaśmiał się i rozpłynął w kłąb mgły.

Antharas

Wziąłem sakiewkę i z ciekawości zajrzałem do niej kierując się na targowisko w między czasie myślałem gdzie jest dom Wampira

Deithe

W sakwie Bezimienny znalazł kilka przedmiotów:
- Spory, mosiężny klucz
- List Upoważniający
- Mapę
- Mieszek (50 sztuk złota)
- Niewielką książkę wyglądającą na dziennik czy pamiętnik.

List upoważniał posiadacza do kontroli nad majątkiem nazywanym "Cichym Domem". Natomiast mapa przedstawiała Draknor i okolice, zaznaczono na niej drogę jaką trzeba pokonać kierując się na południe od wejścia do Draknoru. Niewielkim iksem zaznaczono na niej miejsce podpisane "Cichy Dom" więc jakby się zgadzało. Natomiast dziennik był zamknięty na porządną kłódkę, a mag nigdzie nie znalazł klucza który by do niej pasował.

Antharas

Idę do "Cichego Domu" Kierując sie według Mapy

Kaleb

Statek, którym podróżował Soyer dopłynął Portu. Soyer dostał wypłatę, a jego towarzysze radośnie "latali" ponad jego głową.
- Wybacz, że to nie Port Korsarzy, jednak musisz zrozumieć... To już nie jest takie miejsce jak kiedyś, teraz to po prostu bandycki zaułek. Nie mogę ryzykować bezpieczeństwa statku, by płynąć tam... - powiedział Soyer'owi schodzący na ląd Kapitan.

Kostyr

-Dzięki za wspólną podróż- mówi Soyer ściskając rękę kapitana.
-Mam na dzieję, że się wkrótce spotkamy.- Dodaje

Soyer ruszył na ląd rozglądając się po porcie. Następnie powoli zaczął się kierować w stronę karczmy.

Kaleb

Jak to zwykle w porcie nocą, ciekawego nic nie było. Poza hukami i zabawami w większości knajp - tych z piwem i tych innych też - na ulicach było cicho... Soyer szybko dotarł do "Pijanego Feniksa"

Kostyr

Soyer staje przed drzwiami karczmy uważnie rozgląda się dookoła patrzy również na port uważnie przygląda się statkom, które w nim stoją zwłaszcza szuka takiego w miarę dobrym stanie, który wytrzymałby dość długą podróż.

Następnie wchodzi do środka rozgląda się i siada przy wolnym stoliku.

Kaleb

Jak się okazało, Soyer nie dotarł do "Pijanego Feniksa" (wybacz błąd), a do karczmy w której był ostatnim razem. Tym razem wolny pozostał jeden stolik, a w karczmie był całkiem duży tłok. Jednak było tu też ciepło, co od razu spodobało się Soyer'owi, gdy tylko wrócił z zimnego portu.

Kostyr

Soyer usiadł do stolika zaczął uważnie przyglądać się gościom w karczmie szukał ludzi nadających się do walki, nie chciał z nimi walczyć, szukał po prostu ludzi, którzy mogliby mu towarzyszyć w dalekiej wyprawie.