Port

Demogorgon Biały

Port może nie jest już tak pełny śmierci i zepsucia jak zaraz po ataku jednak nadal nie jest zbyt bezpiecznym miejscem.
Statki znów zaczęły przybijać do brzegu, a portowe magazyny napełniają się towarami. Panuje tutaj ciągły ruch. Wszędzie kręcą się marynarze i tragarze. Czasem trafi się banda rabusiów czy kilku patrolujących strażników.
W okolicy stoi też kilka niewielkich kramów z rybami lub zamorskimi towarami. Oczywiście jakaś knajpka też się znajdzie jeśli poszukać, choć nie należy się spodziewać zbyt wykwintnej oferty.

Kostyr

Soyer podchodzi do nadbrzeża portu i spogląda na kotwiczące statki, następnie wybiera z pośród nich taki, który nie rozleciałby się przy pierwszej silniejszym sztormie, następnie wchodzi na pokład i szuka kapitana.

Kaleb

Soyer dostał się na pokład jedynego na prawdę mocnego statku w porcie. Był długi, szeroki, o 3 wysokich masztach i zwiniętych nań zielonych żaglach. Kapitan znalazł się szybko, stał tuż przy wejściu na pokład. Wysoki, bardzo szczupły, ubrany w zielone szaty, z równo przyciętymi włosami i lekkim, zadbanym zarostem. Wyglądał na człowieka młodego, acz takiego co już swoje przeżył.

Kostyr

-Witaj, jestem Gredchard chciałbym zaciągnąć się na Twój statek, mam niemałe doświadczenie, prawie całe życie pływam na statkach, więc mam nadzieję, że mi zaufasz i zabierzesz na pokład. Jestem dobrym żeglarzem i na pewno się Ci przydam.- Powiedział Soyer do kapitana. Jego oczy z błękitnych stały się blado niebieskie, twarz skrzepła.

Kaleb

- Zjawiłeś się w dobrym momencie. Będę potrzebował kogoś takiego jak Ty... Jednak wypływam dopiero za dwa dni, ale to nic... Nie wiem czy mogę Ci... A zresztą... W ciągu tych dwu dni, muszę zdobyć pół funta mordowników, to jest tojadów. Czy byłbyś w stanie mi w tym pomóc? - pierwsze słowa Kapitan kierował bardziej do siebie, niż do Soyera, a przy ostatnim pytaniu, spoglądał z widocznym zaciekawieniem w jego oczy.

Kostyr

- Cieszy mnie to, że zostałem przyjęty na pokład, a jeśli chodzi o te rośliny to nie mam zielonego pojęcia gdzie to można znaleźć.- Tu Soyer chwilę milczał zastanawiając się jak może pomóc kapitanowi, w zdobyciu tego zielska. Po chwili dodał
- Skoro odpływamy za dwa dni to ja jeszcze rozglądnę się po porcie może coś da się znaleźć- Poczym odwraca się schodzi z pokładu na nadbrzeże po chwili ogląda się i gdy ma pewność, że kapitan go nie usłyszy mówi pod nosem.
-Znowu jakiś świr mi się trafia najpierw jakiś chce mnie zaciągnąć do burdelu, do stu beczek solonych śledzi, a teraz ten narkoman wysyła mnie po jakieś trawska, co ja jestem jakaś krowa żeby chodzić po łąkach i zbierać te badyle, że też jeszcze tacy po tej ziemi chodzą i dowodzą statkami.- Po tym trochę przydługim monologu Soyer rozgląda się za najbliższą knajpą, aby tam ugasić pragnienie i lekkie podenerwowanie.

Kaleb

Soyer nie musiał długo szukać. Najbliższą knajpą okazał się drewniany budynek, jednopiętrowy, całkiem duży. W ścianach nie było okien, zaś dużo małych, kwadratowych otworów, niczym nie wypełnionych. Przez nie widać było zarysy kilku okrągłych stołów, krzeseł i jakiś obraz na ścianie. Wejście do karczmy było chyba najsolidniejsze ze wszystkich części budowli. Nad nim, na żeliwnych drutach wisiał owalny szyld, z pokrytym brązem napisem "KNAJPA POD CZARNĄ ŻMIJĄ I BARANEM".

Kostyr

-OOOO to lubię jakieś piwko się chlupnie mam nadzieje, że tylko nie jest drogie i może jakaś fajna barmanka będzie to sobie pożartujemy- tu nagle Soyer się zastanowił, – ale znając ten port to znowu jakiś fagas się przypląta.- Poczym z rozmachem otwiera drzwi do knajpy i rozgląda się po jej wnętrzu.

Kaleb

Wnętrze okazało się być ładnym, w porównaniu do reszty portu. 7 stolików, o podobnych, okrągłych kształtach, wykonane z solidnego dębowego drewna, a przy każdym 6 taboretów z tegoż materiału. 2 stoliki były okupowanego - jeden przez 4 hazardzistów, nie zwracających uwagi na otaczający ich świat, drugi, przez 2 młode panie, pogrążone w wyraźnie ekscytującej rozmowie. Ściany lokalu były przyozdobione obrazami z wizerunkami żmij, z wizerunkami baranów i jedną wypchaną głową jelenia. Lada była nieduża. Za nią widać było półki z trunkami i barmańskimi sprzętami, małe, wahadłowe drzwiczki i wysoki, dobrze zbudowany barman o krótko ściętych włosach i zaroście, wyraźnie zadbany, spoglądał z dziwnym zaciekawieniem na Soyera i był jedyną osobą, która go zauważyła. Na sobie miał skórzane spodnie i białą koszulę.

Kostyr

-Wiedziałem do czarta wiedziałem, że jakiś fenomen się tu znajdzie - Soyer podchodzi do wolnego stolika siada przy nim i czeka aż barman łaskawie podejdzie.

Kaleb

Soyer nie musiał czekać długo, aż barman podszedł i zapytał z uśmiechem co może "miłemu Panu" podać.

Kostyr

-Dobra piwko poproszę, w jakiej cenie tu są te trunki - pyta Soyer barmana poczym zaczyna przyglądać się dwóm panią, które siedziały przy sąsiednim stoliku.

Kaleb

- Piwo... Dla pana to 5 sztuk złota - odpowiedział barman. Obie Panie były obdarzone blond włosami, lekko opaloną cerą i ogólnie ładnymi twarzami. Nie można było także narzekać, na ich walory fizyczne. Gdy Soyer tak się przyglądał, nagle jedna z nich spostrzegła to i poinformowała o tym szybko drugą, po czym obie odwrociły się do Soyera plecami. Pierwsza ubrana była w zieloną suknię, a druga w jasno czerwoną. Głowy miały przyozdobione kapeluszami, robionego z tegoż samego co suknie materiału.

Kostyr

-To poproszę jedno - Soyer zwraca się do barmana poczym wstaje drapie się po nieogolonej brodzie poczym podchodzi do tych uroczych blondynek.
-Witam urocze panie czy mógłbym się przysiąść do waszego stolika??- Poczym zalotnie mruga do tej ładniejszej szczerząc przy tym białe zęby.

Kaleb

Barman prychnął, czując się wyraźnie zignorowanym. Pani, do której mrugnął Soyer wyraźnie się uśmiechnęła, a druga tak lekko, niepewnie. Gestem ręki zgodziły się, aby mężczyzna usiadł z nimi.

Kostyr

- Och bardzo mi miło, że panie zechciały abym się mógł dosiąść, -mówi poczym siada obok tej ładniejszej-Jestem Gardchard, (po co podawać swoje prawdziwe imię) bieżę dłoń tej ślicznej blondynki poczym składa na niej czuły pocałunek. Mrugając przy tym bardzo zalotnie, następnie bierze dłoń drugiej damy, ( co dwie to nie jedna) myśli sobie w duchu i składa na niej równie delikatny pocałunek.

Kaleb

- Nam także bardzo miło - rzekły podając dłonie i prostując postawę. Wymieniły między sobą radosne spojrzenia, gdy Soyer złożył pocałunek na ich dłoniach.

Kostyr

-A, więc jak mam się zwracać do uroczych pań???- Pyta, Soyer poczym zaczyna dyskretnie zerkać na dekolt tej ładniejszej kobiety.

Kaleb

- Ekhm - ochrząknęła lekko "ładniejsza" - Heidi, a to Melafromelablanca, ale możesz mówić jej Blanka, gdyż to trochę długie imię - powiedziała miłym tonem, z uśmiechem spoglądając na Soyera - co tak męczy Twoją głowę? Widzę, że jesteś bardzo zamyślony...

Kostyr

- Bardzo mi miło- rzekł Soyer poczym jeszcze raz obdarzył obie panie czułymi pocałunkami po dłoniach.
-Więc jestem tutaj przejazdem za niedługo wypływam w daleką i bardzo niebezpieczną podróż, mamy pochwycić bardzo okrutnego złego bandytę, który grasuje na tutejszych morzach, podobno posiada on wielką piwnicę pełną skarbów kapitan obiecał każdemu tyle złota ile waży, więc się troszkę obłowimy, ale jest to bardzo niebezpieczna i trudna podróż być może nigdy nie wrócę, i chciałbym spędzić ostatnie dni na miłej zabawie, ale widzę, że w tej karczmie nie ma bardów i muzyków, więc chyba tutaj się nie zabawimy- jego twarz nabrała smutnego wyrazu brwi lekko się zmarszczyły.
-Ale może panie znają jakieś miejsce, w którym można by było zaszaleć-powiedziawszy te słowa zaczął lekko się uśmiechać i zalotnie zerkać na Hidi