Port

AVquiraniel Vareneil

Roronoa patrzył uważnie, jak starzec piłował drzewo. Po dłuższej chwili odłamał kawałek czekolady, zjadł ze smakiem i dalej pracował. Wojownik w tym momencie musiał się chyba na chwilę zdrzemnąć, bo łódź stała gotowa, wypolerowana nawet.
- O czym mówiłeś? Podróż? Nie, za stary jestem na to. Urodziłem się około czterdziestu lat temu, lecz mam już sześćdziesiąt, chcę spokojnie żyć. Dobrze, że ktoś chce się pozbyć tych białych wieśniaków. Narzędzia chcą mi odebrać. Ehh... Miejmy nadzieję, że się to szybko skończy.

Roronoa Zoro

Zoro dokładnie zaczął przyglądać się łodzi. Sprawdza ile ma masztów, jak wygląda ster, czy jest miejsce gdzie można schronić się podczas deszczu, a także czy jest gdzie zawiesić piracką flagę. Na jego twarzy powoli rysował się uśmiech, a jego błyszczące oczy wskazywały na to jakby myślami był już gdzie indziej. Po chwili zerka jednak na starca i poważnym tonem rzecze: "Czy tą łodzią dopłynę do Lumaris, a potem jeszcze dalej, jakieś 2 dni na północ? I w jaki sposób przetransportujemy ją teraz do wody?"

AVquiraniel Vareneil

Łódź miała jeden maszt - w końcu nie był to wielki jacht, a jedynie żaglówka. Ster był w kształcie zakrzywionej kropli - i - jak to ster, przymocowany był z tyłu. Roronoi nie wydało się to dziwne - w końcu bywał już na szerokich wodach. Piracką flagę najprawdopodobniej możnaby przymocować na szczycie masztu. Na zapytanie, czy dałoby się popłynąć na północ od Lumaris, mężczyzna odpowiedział:
- Teoretycznie możnaby, ale nie radzę. O tej porze roku jest tam zimno i deski mogą się rozsczelnić. Ale to wolny wybór. Do transportu przydałby nam się jakiś wózek, a najlepiej dodatkowa osoba, szczególnie jeśli chcemy pozostać niezauważeni.

Roronoa Zoro

"Wypływam ze znajomym, więc ręce do pomocy się znajdą. Gdzie jednak znaleźć można taki wózek?" - powiedział Roronoa drapiąc się po głowie.

Klonus

Klonus wciąga wózek do dzielnicy portowej. Rozgląda się za Roro i jeśli nie znajduje go, staje jak najbardziej w środku dzielnicy i gra jak najgłośniej na flecie (bez efektu specjalnego). To powinno zwrócić uwagę towarzysza (no chyba, ze kręcił się w towarzystwie wielu flecistów Razz

)

AVquiraniel Vareneil

Klonus & Roronoa:
Klonus ujrzał Roronoę, gdy ten właśnie stał przy jakiejś łódce, oglądając ją. Zdawało się, że właśnie rozwiązał się problem Korsarza związany z transportem żaglówki.

Klonus

Klonus podchodzi do Roro i mówi:
- Zgodnie z umową zająłem się żywnością - tu wskazuje na wózek z jedzeniem - Będziesz płynął może niedaleko Lumaris?

Roronoa Zoro

"Widzę Klonusie, że nie zawiodłeś..." - powiedział Roronoa zbliżając się do barda. "W rzeczy samej, płynę do samego Lumaris, a o szczegółach mojej wyprawy opowiem Ci w drodze. Na razie musimy wciągnąć łódkę na Twój wózek i przewieźć ją do wody. Na miejscu obmyślimy szczegóły." Kończąc te słowa Zoro zdjął z wózka jedzenie i ciągnąc go za sobą podszedł do łodzi. Po chwili chwytał już za jeden z jej końców i spojrzeniem na towarzysza wyprawy dawał mu do zrozumienia, że potrzebuje nieco pomocy.

Klonus

Klonus z założenia nie był jakimś siłaczem, ale widząc towarzysza w potrzebie, podszedł i pomógł mu, jak umiał.

AVquiraniel Vareneil

Praca szła powoli. Główną tego przyczyną było to, że tylko trzy osoby transportowały łódź, w tym jeden starszy mężczyzna i jeden słaby bard. Po wniesieniu łódki na wózek, szło już nieco łatwiej, choć wciąż mozlnie i ciężko. Raz wojonikowi łódź ześlizgnęła się na nogę (-5 HP), a trzy razy spadła całkiem z prowizorycznego pojazdu. Wreszcie, po jakimś czasie, udało im się! Wtoczyli transporter do wody, po czym, gdy żaglówka zaczęła być wypierana, wciągnęli go z powrotem na brzeg. Byli już prawie gotowi do wypłynięcia, nie mieli tylko prowiantu, i mieczy korsarza, które zostały w chacie mężczyzny.

Klonus

Klonus wskakuje do łodzi i mówi do Roro:
- Może Ty idź i przywieź wszystko, co zostało w warsztacie tego szkutnika, a ja zostanę tu i przypilnuję łodzi. Wracaj szybko.

Roronoa Zoro

Roronoa udaje się do mieszkania starca i zabiera swą broń. Wychodząc przed lokal zabiera także prowiant i kieruje się z powrotem do łódki. Jeśli czynności te powiodą się bez komplikacji wskakuje z ekwipunkiem do łodzi po czym stawia żagiel i według swojego kompasu kieruje się dokładnie na północ zmierzając ku wyspie Lumaris...

Klonus

Klonus siedzi na pokładzie łodzi i snuje melodię. Nie kryje ona jakiegoś określonego obrazu czy znaczenia. Po prostu gra coś, co wpada w ucho. Chodzi o efekt wzmocnienia, ale bez żadnych początkowych efektów.

AVquiraniel Vareneil

Gdy Roronoa wszedł do chatki, ujrzał swoje miecze i stos jedzenia, który zrzucił wcześniej z wózka. Nie miał jak tego unieść, wziął tylko część prowiantu, a i tak ledwo udało mu się powstrzymać, by ten nie wypadł mu z rąk.

Roronoa Zoro

Widząc, że jedzenia jest zbyt wiele, aby przenieść je za jednym razem Roronoa robi kilka kursów, aż oszacuje, iż prowiantu starczy na przynajmniej tydzień rejsu.

AVquiraniel Vareneil

Gdy wreszcie przyniósł jedzenie, słońce chyliło się do zmierzchu, a on był zziajany i zdyszany. Wpadł teraz na to, że mógłby wszystko przewieźć wózkiem, ale było już odrobinę za późno. Zmęczony usiadł. Właściwie to byli gotowi do wypłynięcia, łódź wydawała się wystarczająco duża, by nie zatonęła pod ciężarem.

Roronoa Zoro

Mimo wszystko Roronoa decyduje się na wypłynięcie w morze. Wciągnął żagiel na maszt i uśmiechając się naprawdę szczerze powiedział do siebie pod nosem: "Kurs Lumaris, a potem już tylko po marzenia..." Po chwili pomachał starcowi na pożegnanie i spojrzał na Klonusa. Nie odezwał się nawet słowem, ale w jego oczach było widać, że dobrze wie co robi...

Klonus

Klonus pokrzepił się myślą, że Roro wie, co robi. A może to tylko złudne spojrzenie towarzysza. Już niedługo się przekonamy.
- No to płyniemy - powiedział spokojnie.

AVquiraniel Vareneil

Roronoa i Klonus wreszcie wypływają. Dostają po 300 PD.
- za udane zbudowanie łodzi
- za zdobycie jedzenia
- za zwodowanie łodzi
- i za wszystkie inne rzeczy, za które PD zapomniałem dać Wink

Woda była spokojna, jak to wieczorem. Tafla gładka aż po horyzont. Mężczyzna zamachał im jeszcze z oddali, lecz i on wkrótce zniknął. Teraz przed nimi rozpościerało się morze - rozległe, nieznane i...obce, szczególnie Klonusowi, Roronoa był do niego przyzwyczajony.

Klonus

Klonus zjadł lekki posiłek i położył się przepać, by odzyskać nieco sił witalnych (wenę).