Karczma "Pod Złamanym Pazurem"

Deithe

Cała trójka spotkała się akurat w drodze do pokoi. Karczmarz wskazał im właściwe. Kreeth'owi przypadł pierwszy po lewej, Kasandrze trzeci po lewej, a Demogorgonowi pierwszy po prawej. Karczmarz napomniał też, że dwie pozostałe kobiety zajęły drugie pokoje po przeciwnych stronach piętra. Podziękował im i życzył dobrej nocy.

Wszystkie pokoje były do siebie podobne, przygotowane raczej dla podróżników lub zwykłych kupców, niż dla szlachty, ale i nie dla biedoty. Łóżko wyglądało porządnie, w kinkietach tkwiły prawie nie palone świece, a na ścianach wisiało kilka marnej jakości szkiców i obrazków przedstawiających bliżej nie określone krajobrazy. Cała trójka, najedzona, zapadła w kamienny sen.

<Wszystkich odsyłam do Gdzieś-Kiedyś jak tylko napiszę wam tematy Wink

>

Deithe

Cała trójka otworzyła oczy prawie w jedej chwili. Zobaczyli trzy rzeczy.

Pierwszą były drzwi do ich pokoi. A raczej to co z nich zostało. Drugą było to, że leżeli na podłodze korytarza, najwyraźniej ściągnięci tu siłą. Po trzecie, stała nad nimi Hieroglifika, a coś niewidocznego przez chwilę krępowało im ruchy, niczym żelazna łańcuchy.

Coś zniknęło, uwalniając ich. Dziewczyna jednak wciąż tam stała. Wyglądała dość... dziwnie. Niepokojąco. Na twarzy błąkał się nieokreślony, być może szalony uśmieszek. Za to dookoła niej unosiły się pasemka czegoś na kształt dymu, jakby pory jej skóry wydzielały ciemność zamiast potu. Ten osobliwy mrok spowijał ją i podkreślał naturalne cienie.
- Wstawać lenie jedne, ominie was cała zabawa. Dość już sobie pospaliście. - Rzuciła wyzywająco, patrząc na leżącą trójkę. - Ta dwójka co była z wami wyszła z samego rana, a wy co? Myślicie, że świat poczeka aż się zdrzemniecie? - Prychnęła.

Kreeth

- Tak, tak właśnie myślałem. - powiedział Kreeth. - Wybacz, że cię zawiodłem, o wszechpotężna... - prychnął.
Druid wstał i otrzepał się z kurzu. Rozejrzał się sennym wzrokiem. Spojrzał na Hieroglifikę. To co zrobiła było bardzo taktowne...
- Jakieś plany odnośnie tego co robimy? - zapytał po chwili.

Kasandra Wredna

- Wystarczyło zapukać do drzwi, wiesz? Nie trzeba było wywlekać nas za nogi. - gderała Kasandra podnosząc się na nogi. Przy okazji obudziła się całkiem. To nie było trudne. Ćwiczyła błyskawiczne budzenie się przez pięć lat na pustyni.

- Plany? Owszem. Czeka nas urocza i długa wspinaczka. Na szczęście po schodach nie po ścianie. Nie patrzcie tak na mnie. Rozmawiałam z demonami, a one znają to miejsce bardzo dobrze. Wiem gdzie iść. - zastanowiła się chwilę - Aha... Gdybyśmy stanęli na drodze Mir Włodarza mamy uważać na jego ulubiona sztuczkę. Może zastawić na nas sieć, która nas posieka na bardzo drobne kawałki. Chyba narazie tyle...

A może by nas tak wyleczyło, co? W końcu się najedliśmy i wyspaliśmy...

Detale, detale xD śpieszyło mi się Razz

Niech będzie, że was wyleczyło Wink

Deithe

Sh'a skwitowała ich narzekanie parskając śmiechem.
- No, już, już podlizywaniem się daleko nie dojdziecie. - Ruszyła korytarzem. - Pośpieszcie się, bo ominie was cała zabawa! - Rzuciła, roześmiana niczym nastolatka śpiesząca na pierwszą randkę z ukochanym.

Schodząc po schodach zeskakiwała po trzy-cztery stopnie, a potem już jej nie było, gdy wypadła przez drzwi na ulicę. Zapadła cisza.

To dziwne, ale całkowita cisza nagle ujawniła całej trójce jak gwarnie i głośno było ciągle w Nyglash. Były to normalne odgłosy: nawoływania, targi, kroki, stukot kopyt i terkot wozów, a nawet krzyki jakiś zwierząt. Miasto brzęczało non-stop niczym jakiś ogromny owad. Ten owad zamilkł, jakby w oczekiwaniu. Do wnętrza karczmy nie docierały żadne dźwięki jakby miasto wymarło w ciągu nocy. Przypominało teraz bardziej Ghartanę, ale było bardziej niepokojące, gdyż tam chociaż od razu wiedzieli z czym przyjdzie im się mierzyć. Tutaj wszystko zamarło w oczekiwaniu na coś nieznanego.

Choć to dziwne, ale każdy z osobna poczuł się jak osoba śmiejąca się wraz z innymi, choć tak naprawdę nie rozumie żartu, który jest dla innych oczywisty. Było to niepokojące na jakimś pierwotnym poziomie. Atmosfera zbliżającego się wydarzenie przenikała przez skórę, powodowała dreszcze. Nawet powietrze zdawało się wypełniać płuca w inny sposób, przesycone napięciem i wyczekiwaniem.

Kreeth

Cisza. Kreeth lubił ją, ale ten szczególny jej rodzaj zdołał znienawidzić. Nie zwiastowała niczego dobrego. Druid zszedł po schodach za Sh'a i wyszedł z karczmy. Rozejrzał się uważnie i spojrzał na wieżę pałacu. Zaniepokoiła go wzmianka Kasandry o sieci Mira Włodarza. To chyba było to, co widział wczoraj przed pójściem spać... Ciekawiło go, czy nadal tam jest.

Demogorgon Biały

Demogorgon wstał i otrzepał ubranie. Zastanawiało go czy jego sen był prawdziwy... cóż nie zaszkodzi sprawdzić. Niemniej do tego potrzebna była Sh'a.
Cisza na zewnątrz była niepokojąca, ale to była jedyna droga. Mag sprawdził stan swojego ekwipunku (głównie sprawdza czy sztylet i różdżka nie stawiają oporu przy wyjmowaniu).
-"Nie wiem jak wy, ale ja wychodzę."
Podszedł do drzwi i pewnie wyszedł na dobrze sobie znaną ulicę przed karczmą (gotowy by w razie czego zakląć, czy to magicznie czy szpetnie).
Rozejrzał się w poszukiwaniu Hieroglifiki.

Kasandra Wredna

Kasandra wyszła za swoimi towarzyszami.
-"Jak przed burzą piaskową" - pomyślała.

Nie lubiła ciszy. Nigdy nie wróżyła niczego dobrego. Zwykle oznaczała, że bardzo dużo wściekłych, wrogo nastawionych i doskonale wytrenowanych istot czai się gdzieś bardzo blisko. Popatrzyła na wieżę pałacu próbując wypatrzeć schody, którymi mieli się dostać na szczyt. I przy okazji wypatrywała Sieci.

- No to jak? - zapytała towarzyszy - Do pałacu?