Etap 1 Sesji : Ruiny - Odradzający się Zagajnik

Chali · Wysłany: Pon 20:32, 26 Mar 2007 Temat postu:

Łowca przymknął oczy, widząc i czując co robi wilk, słysząc cichy gwizd...
- Bardko, drzewa szepczą. Nie mogę ich dokładnie zrozumieć, ale je słyszę... Ty też powinnaś. I drzewa chyba mówią - "Nie jesteś tu sam. A to drzewo, za którym ta druga osoba chce się schować ma raptem z trzydzieści centymetrów średnicy.". Nie uważasz, że trochę to trudne?
Chali otworzył oczy, zwracając się do dziewczyny i uśmiechając się serdecznie.
- Dlaczego tego próbujesz, obawiasz się mnie? Prawdę mówiąc, to uderzenie w kostkę trochę bolało, mogłaś trochę lżej kopnąć. A i z tym Przeznaczeniem bym chętnie chwilę porozmawiał. Miałem do niego kilka pytań.
- Ale tego miecza - w tym momencie podniósł ostrze i wbił go lekko w murawę - raczej bym nie użył, prawda? Dalej tak będziesz stała? I powiedz mi w końcu, jak się nazywasz, Bardko, bo to aż nudne się zaczęło robić. - Łowca uśmiechnął się lekko, przymykając znowu oczy.

Alice · Wysłany: Wto 16:02, 27 Mar 2007 Temat postu:

- Miałem do niego kilka pytań - parodiowała cicho druidka, podchodząc bliżej, bawiąc się trzymanym w ręku scimitarem. - Jestem Alice. Co do miecza.. nie, nie użyłbyś go. - przejechała palcem, na którym widniała jakaś dziwna, czarna spirala po ostrzu broni. - Raczej.
Pokręciła się trochę koło Chaliego, popatrzyła na wilka i westchnęła.
- I co masz zamiar dalej robić, Chali?

Chali · Wysłany: Śro 18:10, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Miło mi, Alice, że w końcu znam twoje imię. - Łowca po chwili milczenia w końcu otworzył oczy i spojrzał tym błękitem na twarz Bardki. I tak będzie ją tak nazywać. - Wyglądasz całkiem inaczej... Złudzenie, złudzenie. Ha, naśmiewasz się. Śmiej się, śmiej... Może przesadzam, ale chciałbym wiedzieć, cóż takiego się mną interesuje i dlaczego aż tak bardzo?
Chali podniósł się, lekko podpierając się na mieczu, wyszarpnął go z ziemi i schował do pochwy. - Masz rację. Nie użyłbym. Nie mógłbym. - Łowca poszedł do strumienia, który znalazł dzień wcześniej, przemył twarz.
- Co mam zamiar dalej robić... Nie mam pojęcia. Ale nie będę siedział z założonymi rękami. Wątpię, bym znalazł osobę zdolną do odpowiedzenia na moje pytania... Wątpię, bym znalazł tutaj cokolwiek do zrobienia... To miasto... Nie jest przyjemne, nie sprzyja wędrowcom. Może czas zmienić miejsce? Może rzeczywiście ruszę do Caen? Pewnie tak. A ty?

Alice · Wysłany: Czw 11:30, 29 Mar 2007 Temat postu:

- Caen, Caen.. - powtórzyła cicho - Nigdy nie słyszałam o czymś takim.. Co ja będę robić? To co zawsze. Śpiewać, opowiadać, grać. Gdziekolwiek, byleby dali strawę i miejsce na spoczynek. - wzruszyła ramionami, uśmiechnęła się dziwnie - I od czasu do czasu.. no. Gdzie ten kund.. aa, jesteś. Hej, co jadłeś? - spojrzała na wilka, który w oddali oblizywał się smacznie - Aa..albo nie, nie chcę wiedzieć.
Bardka poprawiła torbę na ramieniu, przywołała wilka.

Chali · Wysłany: Czw 20:11, 29 Mar 2007 Temat postu:

- Caen to jedno z miast leżących pomiędzy Draknorem a Puszczą. Niedawno przez nie przechodziłem. Wyglądało na całkiem spokojne. - Chali spojrzał na wschodzące słońce - Ale to może jutro. A ten "kundel" się objadł. Worek też zjadł. - łowca wzruszył ramionami, nawet trochę ciesząc się, że nie będzie musiał nosić tego, choć niewielkiego, ciężaru. Żal mu było tylko hubki.
- Gdzieś się wybierasz...? Zresztą, kim ja jestem, by pytać... Ale spytam - wiesz może gdzie tutaj można dobrze zarobić? Nie ruszę do Caen z pustymi rękoma... W najgorszym przypadku ruszę do ruin Zamku, słyszałem na targu głosy, że nikt stamtąd nie wyszedł, a to był jeden z największych skarbców tego miasta... - Chali uśmiechnął się w końcu. Raczej smutnie.

Tutaj, przepraszam, że kolorem i że w ogóle, mam małą uwagę do Karty... A właściwie, do Ekwipunku. Worek został zjedzony przez wilka Alice, jednak brakuje mi dwóch pozycji... Musiałem o nich zapomieć przytworzeniu Karty, wpisałem je tylko do Uzbrojenia - własnoręcznie zrobiona proca i niewieki woreczek z kamykami. Bo nie pamiętam, bym je kiedykolwiek stracił... Mój błąd?

Alice · Wysłany: Pią 19:14, 30 Mar 2007 Temat postu:

- Worek? Zjadł.. a to przykro. Ciesz się, że tylko worek.. - zaśmiała się, jednak rzuciła w jego stronę dwie złote monety - Jakby kosztował więcej, to mów. Ekhm. Skarbców? Eee.. Chali, on się tak jakby przepołowił. Dziura. Pustka. Takie tam, wiesz, śmierci i inne rzeczy.
Wyjęła z torby część prowiantu - kilka ciastek korzennych i włożyła jedno do buzi, ugryzła.
- Tfoo iżemyyy? - przełknęła, uśmiechnęła się dziwnie - To idziemy? Prowadź, gdzie tam sobie chcesz. A ja śpiewam.
Śpiewała.

Demogorgon Biały · Wysłany: Sob 20:28, 31 Mar 2007 Temat postu:

Niedługo potem jak Alice zaczęła śpiewać usłyszała z oddali wycie stada wilków. Najwyraźniej krytycy muzyczni.

A tak wogóle to wy macie zamiar wreszcie zmienić miejsce pobytu czy nie? - Demo

Chali · Wysłany: Sob 21:00, 31 Mar 2007 Temat postu:

Łowca w miarę zwinnie złapał monety, jednak słysząc śpiew bardki zdał sobie z czegoś sprawę. Obie monety wylądowały w sakiewce i podszedł do Alice. Włożył woreczek do ręki dziewczyny, przymknął jej delikatnie. Widząc zdziwienie na twarzy Bardki rzekł:

- To i tak za mało za twój śpiew. Naprawdę piękny. - uśmiechnął się lekko - Nie zapomniałem też o ziołowym samogonie od tego staruszka... Trochę się tego uzbierało... Proszę, powiedz mi, jak mogę się odwdzięczyć? Albo, jeszcze nie mów... Dopiero jak wyruszymy do Caen, dobrze? - odwrócił się lekko i zdając sobie sprawę, że nie niczego więcej do zabrania, rzucił: "Chodźmy."

Gdy usłyszał wycie wilków prawie mimowolnie pomyślał: "Dobrali się...?

Demo, aż tak Ci przeszkadza, że lubię długie rozmowy w leśnym zaciszu?

Alice · Wysłany: Sob 21:05, 31 Mar 2007 Temat postu:

Uśmiechnęła się dziwnie, uniosła brew. Przez myśl bardki przeszło dziwne stwierdzenie, jednak szybko je odrzuciła. Ruszyła za łowcą, prychnęła lekko na wilki. Co ją to obchodziło..

Demogorgon Biały · Wysłany: Sob 22:31, 31 Mar 2007 Temat postu:

Tajemnicza postać przyglądała się z okolicznego drzewa jak dwoje ludzi odchodzi. Uważny obserwator może zauważyłby na jej twarzy uśmiech gdyby już udało się odróżnić rysy twarzy. Po chwili postać rozwiała się niczym chmura czarnej mgły.

Hedrik

Hedrik wchodzi na teren zagajnika. Rozgląda się w poszukiwaniu jakiś ziół.
W czasie poszukiwań myśli sobie.
-- Enta nawet szukać nie będę. bo na moje szczęście i tak go nie znajdę.

Demogorgon Biały

Hedrik faktycznie nie znajduje enta. Zioła zresztą także ciężko znaleźć w ciemnościach nocy.
Nagle druid potknął sięo coś i przewrócił. Owo coś okazało się zwłokami kobiety z poderżniętym gardłem. Na ile Hedrik mógł się zorientować leżała tu już od kilku godzin.

Hedrik

-Ciało jeszcze świeżę, więc zabójca nie uciekł daleko.
Z własnym zdziwieniem Hedrik mówił to do siebie.
- Może znajdę jakiś trop.
Hedrik odruchowo zaczął szukać sakiewki, by zobaczyć czy
ukradli kobiecie pieniądze.

Demogorgon Biały

Hedrik nie jest dobrym tropicielem więc jedyne co zdołał zauważyć to sporo zadeptanej ściółki. Nie potrafił jednak rozpoznać śladów. Kobieta miała przy sobie jedynie sakiewkęz hubką i krzesiwem.

Hedrik

Hedrik zostawił kobietę na razie, ale miał zamiar do niej wrócić.
Powoli i uważnie podąża ścieżką żeby nie przeoczyć żadnego tropu.

Demogorgon Biały

Hedrik zauważa nieopodal stary dąb otoczony gęstym "żywopłotem" wyglądającym na naturalny. Pod drzewem stoi prymitywny szałas.

Hedrik

Hedrik spojrzał na szałas i powolnym krokiem zbliżał się do niego zbliżał.
Spróbował ukryć się za drzewem by nikt go nie widział.
Próbował podsłuchać co się dzieję w szałasie. Jak nic nie słyszy próbuję wejść do środka i trochę się rozejrzeć.

Demogorgon Biały

W szałasie panowała cisza. Szałas było zresztą najlepszym określeniem. Było to kilka liściastych gałęzi ułożonych w daszek. Ot przydatny by nie zamoknąć gdyby w nocy zaczęło padać.
Mijając krzewy tworzące rzywopłot Hedrik poczuł, że powstały przy użyciu magii natury kilka dni temu. Niedaleko starego dębu druid zauważa pozostałości po ognisku.
-"Cześć. Czego szukasz?" - usłyszał nagle głos nad głową który z całą pewnością należał do kobiety.

Hedrik

Hedrik szybkim ruchem spojrzał do góry.
Ze zdziwienia zrobił się blady i zaczął drapać się po głowię.
-Www.. Witaj nieznajoma.
Po powiedzeniu zdziwionym i ochrypłym głosem, Hedrik chrząknął i zaczął przypatrywać się kobiecie.

Demogorgon Biały

Na gałęzi dębu, nad głową druida siedziała młoda i naga kobieta. Wpatrywała się z zaciekawieniem w Hedrika swoimi dużymi oczami, a jej twarz otaczała burza ciemnych włosów. Na ile mógł ocenić w świetle księżyca wydawało mu się, że jaj skóra ma zielonkawy odcień jednak mogło to być tylko złudzenie optyczne.