Etap 1 Sesji : Ruiny - Odbudowana Karczma "Pijany Fenik

Kaleb

Co Cię bardzo zdziwiło, spuszczenie z siebie "gazów" zadziałało! Aczkolwiek już siniejesz, przez wciąż duszacą Cię rękawicę, a ludzie pouciekali już wczesniej i nikt Ci nie pomaga.

Eroon

jedną ręką ponownie próbuję przejąć kontrole nad rękawicą, a druga czesciowo otwieram plecak dając głowie rycerza widok, staram sie wykrztusic - ppomoge, cci, ppowrócić, ddo, żżycia... - opuszczam głowę, chcąc by hełm ujrzał swoje odbicie w moich goglach

Kaleb

Nie było żadnego efektu, zaś Eroon sinieje.

Kaleb

Ludzie przybywają tu, wraz z Ar'em, lecz wszyscy boją isę zliżyć do "Żywej Rękawicy"

Ar-Pharazon Złoty

Ar wychodzi naprzód i staje na środku budowy.
"Ta budowa jest prowadzona przeze mnie zgodnie z prawem, każdy kto ośmieli się zakłucić pracę toczącą się na tejże budowie, będzie miał do czynienia ze mną, a dopiero później z prawem!!!" Po tych słowach Ar zaczął obchodzić cały teren budowy w celu zobaczenia, czy na terenie budowy nie ma jakichs niebezpieczeństw, jak żyjąca rękawica, czy inne.

Kaleb

Jedynym niebezpieczeństwem, jakie rzuciło się Ar'owi w oczy, była dusząca kogoś Rękawica.

Ar-Pharazon Złoty

Wyciągam nóż i podchodzę bliżej. Staram sie ustalić, czy ten kogo dusi ta rękawica, jeszcze żyje.

Kaleb

Ten ktoś ledwo, ale żył.

Ar-Pharazon Złoty

Szybko rzucam się na rękawicę i staram się ją odciagnąć od tegoż poszkodowanego. Następnie próbuje ją zmierzdżyć w swych dłoniach lub w jakiś inny sposób unieszkodliwić.

Kaleb

Ar zgruchotał palce rękawicy, co skutecznie ją unieszkodliwiło. Eroon z ledwością łapie oddech.

Isildur Wielki

Druid przybywa wraz z kompanami do Karczmy.
- Dobry, witam szanownych państwa, my tu nie z ciucholandu ani nie jesteśmy Świadkami Jehowy, również dywanów nie sprzedajmy i złomu nie skupujemy. My tu narzędzia przywieźliśmy do odbudowy karczmy przydatne. A gdzież jest ten słynny Ar, o którym tyle słyszałem i który powzioł się tego jakże cudownego i doskonałego pomysłu odbudowy karczmy? - zapytał Isildur kłaniając się ludzią i rozglądając się za Ar'em.

Eroon

uff - łapię oddech, podnoszę się z ziemi, rozglądam sie chwile wokół siebie, po czym kopię z całych sił plecak. Następnie w strone człowieka który mnie uratował - ddzieki - podając dłoń - jjestem, Eroon... pprzyszedłeś, oodbudować też, karczmę? - przy okazji zerkam za ramię zbawiciela, zauwazając wcześniej poznanych towarzyszy - mmacie, materiały?

Salietti Mroczny

- No niby coś tam mamy. - Odpowiadam Eroonowi i pytam się cicho Kaleba - A ten Ar to kto? Myślałem że to Ty urządziłeś ten cyrk. -

Ar-Pharazon Złoty

-Witaj jestem Ar - podaje ręke Eronowi, następnie odwracam się i mówie głośno - pora zacząć budowę! Rękawica jest unieszkodliwiona! Mamy materiały,są chętni ludzie! Uwaga, wszyscy, którzy chcecie pracować, ustawcie się w dwuszeregu, następnie jeden z was, który potrzfi dobrze liczyć, niech zliczy wszystkich, bym wiedział ile osób pracuje. Materiały są, wszystko jest, pora się wziąść do roboty!

Isildur Wielki

Isildur staja obok Ar'a i podaje mu ręke.
- Witaj, jestem Isildur, druid. - po czym zwraca się w stronę ludzi ustawiających się w dwuszeregu i zaczyna ich liczyc.

Kaleb

- Salietti, Ar to mój brat - rzekę i podchodzę do tegoż.

Salietti Mroczny

- Aha takie buty... - Mówię sam do siebie i podchodzę do Ar'a - Salietti miło mi. - Podaje ręke Ar'owi.

Eroon

widząc że Ar zaczyna kierować budową, zbieram swoje rzeczy, biorę plany pod reke, następnie stukam palcem rycerza - ekhm! ppozwól, mi, ppp, pokierować - zerkając przez ramie rycerza na ustawiających sie robotników, wychodzę przed niego - www, porządku! - wyciągając zaczęte plany karczmy i podnosząc je do góry, jedną reką przejeżdżam po rysunku - ttu, będzie stała śśś,ciana! zztnijcie odpowiednio, deski, nniech ktoś sie zajmie ook,nami - oczekuję reakcji robotników

Ar-Pharazon Złoty

Ar podał rękę wszystkich przybyłym.
-Eroonie, zatem oddaję Ci dowodzenie, z chęcią sobie trochę odsapnę. Aha, dobrze by było spisać nazwiska wszystkich pracowników, przyda nam się to przy późniejszym rozrachunku.

Demogorgon Biały

Wszystko odbywa się zaskakująco sprawnie. Robotnicy prowadzeni przez bohaterów uwijają się jak w ukropie. Słońce chyli się już jednak ku zachodowi.
Pod plac budowy podjechał jakiś wóz z otwieranym okienkiem z boku. Okienko otworzyło sięa tęgi mężczyzna wrzasnął: "KOLACJA NA KOSZT KRÓLA!"
Robotnikom nie trzeba było dwa razy powtarzać. Migiem ustawili się w kolejkę po jedzenie.
Ar zauważył w tym czasie, że materiały przywiezione przez Kaleba, Saliettiego i Isildura już się wyczerpały. Nadszedł chyba czas by skorzystać z dokumentu wystawionego przez króla i udać siędo wojskowego magazynu.