Zamek w Remoncie

Demogorgon Biały

Gdy tylko Salietti pomyślał o wbijaniu sztyletu poczuł delikatne szrpnięcie nadgarstka. Bransoleta zaczęła się skręcać niczym żywe stworzenie. Następnie drewniany i stalowy wężyk błyskawicznie przeskoczyły do wolnej ręki paladyna i uformowały się w prosty sztylet z drewnianą rękojeścią. Leżał w dłoni bardzo wygodnie. Zupełnie jakby był zrobiony specjalnie dla Saliettiego. Jednocześnie upadły poczuł lekkie osłabienie.
Zaskoczony tym co się wydarzyło Salietti nie zadaje ciosu.
Tymczasem jednak potwór ulega pod wpływem furii Ara. Nie mając się gdzie cofnąć ani jak sparować ciosu demon zostaje dosłownie poszatkowany przez ostrze.

Ar i Salietti otrzymują po 80 PD
Salietti traci 5 many

Ar-Pharazon Złoty

Zadowolony barbarzyńca sprawdza czy aby potwór nieudaje, że został poszatkowany. Kiedy upewnił się, że potwór nie żyje ogląda jego ciało i szuka czegoś co mogłoby posłużyć jako trofeum. Jeśli coś znajdzie to odcina i chowa do ekwipunku. Następnie rozgląda się po pomieszczeniu w poszukiwaniu czegoś ciekawego. jeśli są tam jakieś szafki, półki czy szuflady, przeszukeje wszystko.

Demogorgon Biały

Jako trofeum można wykorzystać wiele części ciała. Najczęściej bierze się głowę, ale bardziej poręczne wydają się szpony, kły lub uszy. Ar powinien sam zdecydować co chce wziąć. Tymczasem barbarzyńca rozgląda się po pokoju. Z tytułów ksiąg na szafce (oczywiście tych tytułów, które zdołał odczytać) Ar wnioskuje, że trup był królewskim zaklinaczem od magii przemian. Możliwe że znał się jeszcze na jakiejś magii, ale nic o tym nie świadczy.
Barbarzyńca natrafia też na skrzynkę z różnego rodzaju śmieciami zapewne przydatnymi do zaklinania. Między kawałkami różnych metali, drewienkami i kawałkami materiałów Ar dostrzega nagle prosty, miedziany pierścień. Rzuca się w oczy ponieważ jest dość duży. Możnaby go spokojnie założyć na kciuk stalowej rękawicy a pewnie zostałoby jeszcze nieco luzu.

Ar-Pharazon Złoty

- Hmmm Magia przemian..... - powiedział Ar ni to do Saliettiego, ni to do siebie. Wziął pierścień i założył na palec wskazujący, a potem na kciuk, jeśli nic się nie stało, to chowa pierścionek do ekwipunku, a następnie podchodzi do potwora i ucina mu szpony. Dokładnie sie im przygląda próbując ocenić, czy można by ich używać jako broni - czegoś w rodzaju sztyletu. Po namyśleniu chowa je do ekwipunku.
-Salietti, czy ta księga co ją otworzyłeś, ma jakaś wartość? Zabierasz ją ze sobą? Myślę, że najwyższa pora ruszyć w dalszą drogę. - powiedział Ar.

Salietti Mroczny

- Nie wiem ale pierw wyciągnijmy mój miecz. - Mówię do Ara i staram się wyciągnąć miecz ze ściany. - Ar pomóż mi bo mogę samemu ni dać rady -

Demogorgon Biały

Gdy tylko Ar wsunął pierścień na palec wskazujący ten samoistnie dopasował rozmiar. Poza tym nic się jednak nie wydarzyło. Szpony skarji okazały się bardzo twarde i ostre jednak za krótkie by używać ich jak sztyletu. Gdy Ar chwycił jeden ze szponów w dłoń to wystawał z niej zaledwie czubek. Może gdyby przymocować je do jakiejś pałki sprawdziłyby się lepiej.

Tymczasem Salietti ma problem z wyciągnięciem miecza. Nie żeby wbił się w ścianę szczególnie mocno, ale ciężko dobrze chwycić trzymając w obu dłoniach po sztylecie.

Salietti Mroczny

(aleś Ty dokładny... Razz

) CHOWAM sztylet i w myślach mówie do branzoletki "Już możesz zamienić się spowrotem w normalną ozdóbke". Jak już będe miał wolne ręce to staram się wyciągnąć miecz.

Ar-Pharazon Złoty

Barbarzyńca ze zdziwieniem spojrzał na pierścień. Po chwili podszedł do drzwi wyjściowych z pomieszczenia i rozejrzał się co za nimi jest.
-Salietti dasz radę, czy Ci pomóc? - zapytał towarzysza.

Salietti Mroczny

- Chyba dam rade... - Odpowiadam Arowi

Demogorgon Biały

Sal, w dziale Artefakty masz instrukcję obsługi do bransoletki Very Happy

- Demo

Gdy Salietti puścił magiczny sztylet ten przez chwilę jeszcze istniał po czym wrócił na nadgarstek w postaci bransolety. Miecz przez dobrych kilka chwil stawiał opór. W końcu jednak po solidnym szarpnięciu wyszedł ze ścjany.
Za drzwiami Ar zauważył korytarz z oknami rzucającymi dużo światła.
Korytarz ciągnął się przez kilka metrów po czym najwyraźniej rozwidlał się w dwie strony.

Ar-Pharazon Złoty

-No to na nas czas. Chodźmy. - powiedział Ar i ruszył przez korytarz.

Salietti Mroczny

Idę za Arem gdzie on tam mnie zaprowadzi.

Demogorgon Biały

Po niezbyt długim spacerku bez zakłuceń Ar i Salietti docierają do rozwidlenia korytarza. Mogą iść w prawo lub w lewo.

Ar-Pharazon Złoty

- Hmmm....Chodźmy w lewo. -powiedział Ar i ruszył tam gdzie zamierzał, tym razem jednak szedł już ostrożniej, wyciągnął nawet topór by w razie czego móc się skutecznie bronić.

Salietti Mroczny

Także wyciągam miecz i od czasu, do czasu patrzy czy nic za nami nie idzie.

Demogorgon Biały

Kotytarz jest spokojny. Po kilkunastu metrach wojownicy dotarli do otwartych drzwi. Pomieszcaenie, do którego weszli wygląda na zamkową kuchnię. Pośrodku stoi wielki stół zarzucony narzędziami kuchennymi i nadpsutym jedzeniem. Pod ścianą wymurowano duży piec do chleba. Kuchnia jest jednak zbyt mała aby wykarmić cały zamek. Najpewniej była to podręczna kuchnia króla.
W pomieszczeniu były podwójne drzwi zawieszone na wachadłowych zawiasach. Aktualnie zamknięte. Za drzwiami słychać było jakieś hałasy. Jakby poruszało się coś dużego.

Ar-Pharazon Złoty

-Salietti - zaczał barbarzyńca - podejdź do drzwiczek i stań obok nich za ścianą, otwórz je i popchnij na zewnątrz, potem się cofnij wzdłuż ściany o krok, zobaczymy co to jest. - powiedział i ustawił się na wprost drzwi wyciągając topór do przodu kolcem, przyklękając i blokując go na podłożu.

Salietti Mroczny

- Eeee... Nie wiem czy to jest dobry pomysł, ale sam nie mam lepszego - Mówię do Ara i wykonuje jego instrukcje.

Demogorgon Biały

Gdy Salietti uchylił drzwi zauważył wieką, podobną do ludzkiej łapę. Gdy jednak cofnął się pod ścianę i puścił drzwi te zamknęły się. Miały wachadłowe zawiasy takie jak zwykle stosuje się w restauracjach albo wejściach saloonów.

Salietti Mroczny

Rozglądam się za jakimś kamieniem. Jak go znajdę to otwieram szybko drzwi, podstawiam kamień i odchodzę do tyłu.