Punkt Medyczny

Demogorgon Biały

Już nie namiot jednak jeszcze nie szpital. Kilka postawionych naprędce baraków i dużych namiotów narazie w zupełności wystarcza do niesienia pomocy miejscowym ludziom. Wszędzie kręcą się uzdrowiciele i chorzy. Na szczęście teraz znacznie mniej jest rannych w walce.

Przy głównym baraku stoi tabliczka:
"Uleczenie 1 HP kosztuje 5 szt. zł."

Kaleb

Wchodzę do jednego z namiotów, natychmiast szukając uzdrowiciela i prosząc go, o wyleczenie ran.

Demogorgon Biały

Zaczepiony uzdrowiciel zmierzył Kaleba wzrokiem od stóp po głowę:
-"Taa.... to będzie jakieś 55 sztuk złota"

Kaleb

- Może dałoby się obniżyć cenę? Moje rany są już po części zagojone... Mam jedynie 40 sztuk złota...

Demogorgon Biały

"Przykro mi bardzo, ale to nie ja ustalam ceny. Mogę najwyżej wyleczyć tyle na ile cię stać."

Kaleb

- No więc dobrze... Masz, oto 40 sztuk złota - rzekłem od niechcenia podając monety mężczyźnie.

Demogorgon Biały

Uzdrowiciel zabrał monety i zabrał się do inkantacji. Już po kilku minutach Kaleb poczuł się znacznie lepiej. Najwyraźniej uzdrowiciel pomylił się w śpiewach ponieważ Kaleb odzyskał niemal pełnię HP.

Kaleb

- Dzikuję - rzekłem lekko uśmiechając się i ruszyłem w kierunku Kwatery Głównej Rycerzy Królewskich.

Tirodrack

Wchodząc do szpitala szukam medyka i proszę go o uleczenie

Kaleb

- Coś Ty robił, na Boga! - krzyknął Medyk, widząc rękę Maga. Natychmiast wziął się za leczenie jej. Tirodrack odzyskał pełnię HP. Medyk poprosił o należne mu 40 sztuk złota.

Tirodrack

Daje medykowi 50 sztuk złota mówiąc mu , że te 10 to dla niego za jego uprzejmość.

Kaleb

- Nie musisz, to złoto jeszcze Ci się przyda! - odpowiedział Medyk, uśmiechając się serdecznie. Wziął jedynie 4 talenty i ruszył wgląb, pomagać bardziej chorym.

Tirodrack

Wychodząc ze szpitala kieruję się w stronę zagajnika.

Kaleb

Tirodrack dotarł do zamierzonego celu swej podróży.

Merinid Aleanrahel

Merinid wszedł do punktu medycznego ciężkim krokiem.
Był zmęczony i wyczerpany... zarówno fizycznie, jak i psychicznie...
Ból pleców i biodra był nieznośny...
Ciągły szum w uszach nie pozwalał myśleć...
To chyba prawda, że podczas walki nic się nie czuje, ale po jej zakończeniu już tak...
Jednak był zadowolony... wręcz szczęśliwy...
Szybko założył kaptur na głowę i spojrzał na obecnych. Szukał uzdrowiciela, najlepiej takiego, z którym nie miał jeszcze do czynienia...

Demogorgon Biały

Merinid zauważył chudego młodzieńca w szatach nowicjusza, który krzątał się między ciężko chorymi czekającymi w kolejce do rehabilitacji. Łotrzyk widział go tu wcześniej, więc nowicjusz nie znał też zapewne jego.

Merinid Aleanrahel

Chłopak podszedł do młodzieńcza i zapytał:
- Czy możesz ze mną wyjść na chwilę... Mam chorą matkę, a jeżeli wydam pieniądze na dowóz jej tutaj to nie będę miał jak zapłacić za uzdrowienie - powiedział łagodnym głosem - Bardzo Cię proszę...
Złapał młodzika za rękę...
- Proszę... Naprawdę... Jesteś jedyną moją szansą... Sądzę, że zbyt długo zwlekałem z jej wyleczeniem i może stać się najgorsze... Teraz bardzo trudno o jakąkolwiek pracę...

Demogorgon Biały

Nowicjusz był nieco zaskoczony i wyjąkał tylko:
-"Nno... Ddobrze... Tylko muszę wziąć ttorbę i kkomuś ppowiedzieć, że wychodzę." - Chłopak chce odejść w kierunku starszego uzdrowiciela, gdy nagle zatrzymał się jakby coś sobię przypomniał
-"Cz..czy mógłbyś puścić mo..moją rękę?"

Merinid Aleanrahel

- Oczywiście... - powiedział puszczając rękę chłopaka - Dziękuję... naprawdę... Będę czekać przed namiotem...
Chłopak wyszedł i rozejrzał się wkoło.
Szukał najbardziej odludnionego miejsca...
Lub kierunku, w którym mógłby pójść, aby takie znaleźć...

Demogorgon Biały

Trudno było tu znaleźć odludne miejsce. W okolicy kręciło się pełno uzdrowicieli oraz chorych, czy rannych. W zasadzie najmniej tłoczno wydawało się w okolicy baraku, z którego zrobiono latrynę. Właściwie trudno się dziwić, zapach w tamtej okolicy zdążył już nabrać jakby własnej osobowości. Rozchodził się po okolicy chwaląc się swym pochodzeniem tak, że każdy "potrzebujący" mógł znaleźć latrynę będąc ślepym, głuchym czy niemową z poważnym katarem. Fetor można było wyczuć niemal przez skórę.
Łotrzyk mógł też skierować się do Uliczek, których wejście znajdowało się nieopodal.

Po niecałych dwu minutach adept wyszedł z wielkiego namiotu i rozglądając się ruszył w kierunki Merinida dźwigając spory, czarny tobołek.
-"P..prowadź."