Zagajnik

Merinid Aleanrahel

Merinid wstał otrzepując z siebie liście i brud...
- Warta mnie ominęła... Jak miło - uśmiechnął się szeroko Łotrzyk - Jednak zostałeś bardzie. Witam, więc...
Poprawił fryzurę.

Galus

"Witam" - odpowiedziałem. Po czym wziąłem gitarę i ja nastroiłem, wszystko zajęło mi jakieś 2 minuty. Po czym wstaje i podchodzę Merinid'a mówiąc:
-"Myślę że dobrze posługujesz się sztyletami, teraz kiedy jesteśmy w jednym zakonie mógł byś mnie czegoś nauczyć??"

Merinid Aleanrahel

- Hmm... - Łotrzyk uśmiechnął się - Wiesz... Jakbyś zajmował się tym, co ja wiedziałbyś, że najważniejsza jest wszechstronność, a nie specjalizacja...
Podniósł swój stary płaszcz i rzucił w miejsce, gdzie jeszcze wieczorem paliło się ognisko. Oczywiście wcześniej wyjął z niego wszystkie rzeczy i umieścił analogicznie w nowym ubraniu.
- Równie dobrze ty możesz mnie czegoś nauczyć... - dodał cicho i podszedł bliżej Isildura.

Galus

Rzeczywiście mogę, ale chyba nie interesuje cię gra na szengu?- uśmiechnąłem się lekko. Usiadłem na pieńku koło miejsca gdzie wieczorem było ognisko. Czekając na odpowiedz, wyciągam pająka i kładę go na ramieniu.

Merinid Aleanrahel

- Raczej nie - odpowiedział nie odwracając się nawet Merinid - ale jako bard... na pewno masz ogromną gamę umiejętności...
Poprawił kuszę.

Irish w mgnieniu oka wybiegła z torby Łotrzyka i wspięła się po ręce na jego ramię. Spoglądała na pająka Galusa oblizując się drapieżnie.

Galus

"no, trochę tego jest, waszmość - odpowiadam. Podchodzę bliżej Isildura, pająk sam schodzi po ręce i chowa się do kieszeni.

Kaleb

- Hmm... Właśnie, nauczyć się... Trzeba potrenować strzelanie z tego łuku... - mówił, niby do towarzyszy, ale niczym wielce odkrywczym to nie było, raczej wypowiedziane na głos mysli.
- No to jak, idziemy? Chyba nie ma na co czekać... Nie ma ktoś z was czegoś do jedzenia? Zgłodniełem, a suszonymi śliwkami to raczej się nie najjem... - mówił, tym samym opróżniając swój tobołek pod jednym z drzew - przynajmniej ślimaki i wiewiórki się tym najedzą...

Isildur Wielki

-Przykro mi Panowie, ale wyruszymy dziś chyba o pustych brzuchach, tymczasem teraz chodźcie za mną, mam nadzieję, że znajdę drogę do polany.- powiedział druid i stara się zlokalizować polanę, jeśli mu się uda to próbuje tam zaprowadzić przyjaciół.

Galus

Idę za Isildurem, przygrywam sobie na szengu i nagle spostrzegam soczyste jabłko , które wisi na drzewie. Po czym podbiegam do druida i się go pytam:
- "Czy mogę to spożyć czy to jest jakiś, trujący owoc?"

Salietti Mroczny

- Hmmm... - Wyciągam swoją porcję żywnościową i widząc że zostały mi jeszcze 2 bochenki chleba chwilę się zastanawiam i liczę członków wyprawy. - Hmmmm... Dużo tego nie będzie... Isildurze mogłeś pamiętać o jedzeniu! Na głodnego nigdzie nie idę... - Mówię i łamię jeden bochenek chleba na w miarę 5 równych części. Wszystkim zgromadzonym daję po kawałku a piątą część sam zjadam. - No dobra to teraz możemy ruszać. - Powiedziałem i ruszyłem za Isildurem.

Galus

Dziękuje - odpowiadam. I zjadam chleb. po czym wyrzucam jabłko i gram na Szengu

Merinid Aleanrahel

Łotrzyk wziął niepewnie chleb od Saliettiego...
- Dziękuję - odpowiedział niepewnie - Ale i tak wolę mięso...
Dużymi kęsami zaczął zjadać swój kawałek bochenka... Dopiero teraz zauważył, że jest naprawdę głodny.
Szybkim krokiem zrównał się z kompanami.

Isildur Wielki

- No tak, ale jak to mawiają "starość nie radość"- odpowiedział druid i wziął od Saliego chleb, po zjedzeniu go próbuje tak jak przedtem odnaleźć drogę do owej polany i zaprowadzić tam swoich przyjaciół.

Demogorgon Biały

Z.W.O. - czyli Zakon Wielkiego Orła
Po angielsku ten skrót ciekawie brzmi : )

Chleb był pożywny, mimo że niezbyt świeży. Bardziej zapychał żołądek niż zaspokajał głód, ale z braku czegoś lepszego...
"Jabłko" które zauważył Galus okazało się z bliska wypłowiałą ozdobą wyrzeźbioną przez kogoś z drewna, pomalowaną i powieszoną na drzewie. Albo ktoś tu miał zwichrowane poczucie humoru, albo to jakiś rytuał. W końcu istniało w świecie tyle religii, że trudno było za nimi nadążyć.

Przedzierając się poprzez chaszcze drużynie udało się wreszcie dotrzeć do dużej polany z pniem pozostałym po jakimś wiekowym, ściętym drzewie. Było tu dość miejsca by urządzić zlot rodzinny ze wspólnym pieczeniem kiełbasek dla około stu osób.

Galus

"No i proszę jest polana"- powiedziałem, schowałem Szeng i wbiegłem na polane. Patrząc sie w chmury. Lecz za chwilę staje, jakbym dopiero teraz sobie coś uświadomił- Gdzie są nasze wierzchowce? - zapytałem Isildura.

Merinid Aleanrahel

- Odkrywcze... - powiedział znudzony łotrzyk - Polana... Wspaniale... Polana...
Poprawił kaptur i zdjął z ramienia Irish, aby włożyć ją do torby...
- Isildurze... Dobrze trafiliśmy?
"Wygodny ten płaszczyk" - skomentował wreszcie swój strój - "I nawet nie taki brzydki..."

Salietti Mroczny

- Taaaa... Polana... Polana jak polana, co tu jest niezwykłego? Tam drzewko, tam trawka i trochę miejsca. Mam nadzieję że nie przychodziliśmy tutaj żeby popatrzeć sobie na niebo. - Mówię trochę znudzony czekaniem.

Kaleb

- Mhm, jedzenie - zareagował na widok chleba, już po chwili zajadając się otrzymaną częścią.
- Dzięki - odpowiedział Salietti'emu.
- Tak, jesteśmy na polanie i stoimy. Czy plan naszej podróży sprowadza się do czegoś więcej?

Galus

Siadam na trawie w oczekiwaniu na odpowiedz i gram na Szengu..

Isildur Wielki

- Nie, panowie oto koniec naszej wyprawy, dziękuje że braliście w niej udział.- zaśmiał się Isildur rozweselony nieco reakcją towarzyszy na widok polany.
- Spokojnie, zaraz będzie nasz transport.- powiedział druid, zdjął z głowy kaptur i starając się jak najbardziej skupić próbuje się użyć zaklęcia "Przyzwanie leśnego pomocnika - 3 Orły Królewskie "korzystając z zasobów many naszyjnika, a jeśli braknie to swoich. Następnie czeka na dalszy bieg wydarzeń. Jeśli nie uda mu się przyzwać Orłów próbuje użyć zaklęcia jeszcze raz po czym czeka na przybycie ptaków.