Zagajnik

AVquiraniel Vareneil

AVq bierze miecz w dłonie i rozcina nim ziemię, by druidowi łatwiej było kopać.

Kaleb

Dzięki efektownej współpracy, dziura wyszła zadowalająco. Miała średnicę bliską stopie Druida i głębokość bliską stopie Nekromanty. Doskonale nadawała się na pochówek muchy, grzyba, albo gałki ocznej. Ręce Hedrika były całe brudne od kopania nimi w ziemi. Jeszcze te pędraki...

Hedrik

- To kopanie niema sensu...
Powiedział Zmęczony druid z łezką w oku. Po czym podchodzi do ciała Haroona.
- Nie bój się, zrobimy ci pochówek jak dla króla.
Po czym Hedrik wstał i próbuję stworzyć pnącza które zawiną się wokół martwego druida, od stóp aż po głowę.

Kaleb

Wydawało się to marnym sposobem, ale był to zaiste wspaniały pochówek dla Druida... Kolejne plącza opasało dokładnie ciało Haroona, tworząc nie tylko zieloną trumnę, ale i będąc sposobem na wzmocnienie trwałości zwłok. Po paru minutach, naturalny pomnik był gotowy, doskonale pasując do majestatu Zagajnika i nadając grobowi sentymentalnego znaczenia.

Tirodrack

Rozglądam się po zagajniku i dokładnie oglądam ofiarowany mi kostur.

Demogorgon Biały

Isildur i Salietti
Salietti nie musiał długo szukać by znaleźć szemrzący nieopodal strumyk. Nie był wielki. Można było stanąć nad nim okrakiem, ale woda nim płynęła.
Gdy upadły wrócił z wodą, Isildur miał już gotowy patyk do mieszania.
Gdy woda się zagotowała druid wrzucił trzy zioła do kociołka i liczył na cud od B o g ó w.
Choć niesamowicie koncentrował się na modlitwie nie był kapłanem, a B o g o w i e mieli dziś najwyraźniej ciekawsze sprawy niż cudowne wytwarzanie eliksirów. Kociołek nie wybuchł, nie zaczął też świecić i dymić wszelkimi kolorami tęczy jak u druidów z bajek. Jedyne co osiągnął to coś co w najlepszym wypadku można było nazwać herbatką ziołową... Wody było chyba za dużo jak na te trzy słabe roślinki.
Isildur przypomniał sobie jednak, że w ekwipunku nadal ma sporo ziół które nosił już od dawna, a mogłyby wzmocnić nieco jego wywar.

Isildur Wielki

Isildur wkłada do moździerza znaleziony aloes, oraz część własnego, następnie nalewa do naczynia odrobinę wody ze swego bukłaka i wszystko rozciera dość solidnie. W tym czasie wywar z 3 słabych ziół powinien nieco odparować, co go lekko wzmocniło, lecz druid i tak dodaje roztarty przez siebie specyfik do wywaru, aby go wzmocnił, następnie dorzuca suchych gałęzi do ognia i sprawdza czy wywar jest już dość silny.

Kaleb

Tirodrack:
Miejsce to było wyjątkowo spokojne. Delikatny szum strumienia w oddali, cień niesiony przez gęste drzewa, spokojny świergot ptaków i z wolna ssuwający się w powietrzu liść.
Kij nie był niczym wyjątkowym, ale wykonany bardzo solidnie zostął. Dokładnie wyprofilowany, wykończony, twardy. Lakier nie odpryskiwał w żadnym miejscu.

Ja/Kaleb/itp.:
Wojownik wchodząc do Zagajnika, poczuł dziwną ulgę. Odskok od tych wszystkich zabójstw, kradzieży, telepatów i kłótni... Siadł w cieniu rozłożystego drzewa, spoglądając w niebo... Już miał zasnąć, gdy poczuł silną potrzebę - pić. Wstał, ale nie wiedział jak dojść do jakiegokolwiek strumienia. Zauważył unoszacy się ponad drzewami dym.
- Pewnie ktoś ma tam obóz... Powinni wiedzieć, gdzie znajdę jakieś źródło - pomyślał i szybkim krokiem ruszył w tamtym kierunku.

Salietti Mroczny

(weź Is nie pisz zamnie jak wiesz że już wróciłem ^^)
Widząc że ogień w ognisku tochę przygasa, poszedłem po więcej drewna. Jak znajdę to przynoszę do ogniska i tak około 1/6 drewna wrzucam odrazu. - Jak już mnie uczysz wytwarzania tych... em... Naparów... to powiedz mi przynajmniej jak nazywają się te roślinki, oraz ten eliksir. - Mówiąc to pochylam się nad kociołkiem i wącham napar. Oglądam dokładnie wszystko co wykonuje Isildur, starając się zapamiętać z lekcji jak najwięcej.

Tirodrack

Nie zastanawiając się długo rozglądam się za jakimś pustym polem i trenuję walkę kosturem.

AVquiraniel Vareneil

AVq czeka, dając Hedrikowi chwilę na ostateczne pożegnanie się z Haroonem. Jak wstanie, mówi do niego: "To jak? Idziemy do wieży?"

Demogorgon Biały

Isildur & Salietti
Gdy Salietti wrócił z nowym naręczem drewna Isildur właśnie wrzucał do wywaru roztarty w magicznej wodzie aloes.
Pochylanie się tuż nad parującym kociołkiem nigdy nie jest dobrym pomysłem. Zwłaszcza, że nowo dodany składnik jął się natychmiast rozpuszczać buchając przy tym dodatkowo aromatycznymi oparami prosto w nozdrza i oczy upadłego. Zapach można było określić jako intensywnie trawiasty z dodatkową słodkawą nutką. Nie był nieprzyjemny... ale kiedy gorąca para wdziera się komuś gwałtownie do nosa i piekąc w oczy, to jest to uczucie niezbyt przyjemne niezależnie od zapachu. Salietti gwałtownie odstąpił od kociołka i zaczął odruchowo przecierać piekące oczy.
Zawartość kociołka zgęstniała nieco nabierając konsystencji rozrzedzonego sosu oraz przybrała brązowo-zielony kolor. Opary nieco się uspokoiły jednak mikstura nadal wrzała.

Kaleb
Kaleb wychynąwszy spomiędzy drzew zauważył łysego staruszka mieszającego coś w kociołku oraz wojownika w czarnej zbroi, który przecierał oczy, niczym ze zdumienia. Było w nim coś co sprawiało że ciarki przeszły Kalebowi po plecach.
Naglę zdał sobie sprawę, że zna tych dwu. Razem organizowali odbudowę karczmy w mieście.

Kaleb

Tirodrack:
Niedaleko Maga, znalazłe się też dosyć duża polana. Powiewające na wietrze trawy, stwarzały wrażenie zielonego oceanu, a kolejne "fale" połyskiwały w promieniac słońca. Mały, biały króliczek spojrzał się ciekawie na Maga z kosturem, ale chyba nie miał ochoty na nawiązywanie przyjaźni i szybko uciekł. Trening Tirodracka nie szedł zachwycająco... Po pierwsze, nie wiedział jak się do tego zabrać i na czym ćwiczyć, a po drugie o walce kijem zielonego pojęcia nie miał.

Ja:
Wyszedłszy zza drzew, spojrzał po wcześniej już poznanych towaryszach.
- Macie może trochę wody? - zapytał, jakby nigdy nic i zmarszczył brwi z lekka, gdy do nozdrzy jego dotarł aromat wydobywający się z kociołka.

Isildur Wielki

- Witaj, zacny woju- uśmiechnął się druid i rzucił Kalebowi bukłak z wodą. Następnie na powrót wraca do swego eliksiru, kosztuje go patykiem i gdy będzie się wydawał dobry to druid mówi do Saliego.
- Mistrzu, ściągani ten kociołek z ognia.- Po czym używa zaklęcia "Metamorfoza drewna w broń" z tą jednak różnicą, że trzymany przez niego patyk w dłoni, druid chce przekształcić w chochelkę. Jeśli mu się uda to nalewa eliksir do 5 butelek.

- Witaj stary przyjacielu!- Zawtórował Isildurowi Salietti na widok Kaleba, następnie stara się wykonać polecenie druida, kiedy takie nadejdzie i ściąga kociołek z ognia. Następnie przygląda się jego zawartości.

Kaleb

- No witajcie, witajcie... - mówił, niezbyt zafascynowany starymi towarzyszami, a raczej zawartościa bukłaka. Nie zwlekając, wziął go od Druida i począł pić, aż się napije odpowiednio dużo.

Tirodrack

Ze zrezygnowaniem wychodzę z zagajnika i udaję się w stronę karczmy "Pijany Feniks"

Kaleb

Błądząc z lekka, Tirodrack dotarł ku wyjściu z zagajnika. Słońce powoli zbliżało się ku zachodowi, oświetlając zagajnik połyskującą, złotą łuną. Tymczasem Mag, nie zważając na to zbytnio, wszedl do "Pijanego Feniksa".

Demogorgon Biały

I.K.S. czyli Isildur, Kaleb, Salietti

Rzuciwszy Kalebowi bukłak druid skosztował kropelkę swojego wywaru. Był gęsty i miał słodkawy smak. Po wylizaniu patyka druid stwierdził, że czuje się nieco lepiej co chyba było znakiem, że eliksir jest gotowy. Chochla zaczęła więc powoli wykształcać się z patyka, aż wreszcie Isildur zdołał napełnić pięć buteleczek miksturą. Niewiele zostało na dnie kociołka.
Salietti zobaczył może kubek wywaru.

Isildur wykonuje eliksir zdrowia (1-12hp) i zyskuje 50PD
Przy okazji leczy 1hp i traci 5 many

Kaleb łyknął nieco wody i oniemiał. Smakowała jakby pił ją prosto z górskiego źródła. Była chłodna i orzeźwiająca. Mimo że nie miała w zasadzie smaku Kaleb mógłby przysiąc, że jest słodkawa. Tak bardzo mu posmakowała, że zanim się zorientował zostało nie więcej jak ćwierć bukłaka.

Hedrik

- No to prowadź kolego.
Powiedział Hedrik do AVq z szklankami w oczach.

Isildur Wielki

Isildur z zadowoleniem patrzy na napełnione butelki i mówi.
- Pomęczyliśmy się trochę, ale warto było.- Mówi, po czym nalewa pozostałość do jeszcze jednej butelki i jeśli coś zostanie to wypija, aby zregenerować resztę HP. Następnie daje 2 butelki eliksiru Kalebowi i 2 Saliettiemu, pozostałe zachowuje dla siebie.
- Dobrze panowie, teraz jeszcze przyrządzę sobie eliksir na manę i chce wam przedstawić plan, po części mój, po części Saliettiego, ale to za chwilę - powiedział uśmiechając się druid, po czym dodał.
- Sali, wiesz jak ja Cię lubię? Mógłbyś przynieś mi pól kociołka wody?- Roześmiał się i po chwili uspokoił.

- No ja Ciebie też, tylko jak mi nie każesz chodzić po wodę- powiedział upadły podszedł do paleniska, wziął kociołek i pomaszerował do strumyka, w którym to starannie opłukał naczynie i do połowy napełnił wodą, następnie przyniósł i postawił na palenisku. Widząc, że ogień trochę marnieje, dorzuca doń kilkanaście gałęzi.