Zagajnik

Kaleb

- Nie... To byłoby zniewagą, nie podziękować za ratunek. Proszę, pozwól mi jakoś się odwdzięczyć - mówił chłopak. Widać było, że honor był dla niego wyjątkowo ważną wartością.

Viruviel

Viruviel przechadza się między drzewami szukając czegoś interesujacego, jeżeli niczego nie znalazł siada pod drzewem i czeka na kogoś kto za interesował by się grom w kości.

Kaleb

Nic wybitnie interesująco dla doskonale znające las Druida się nie znalazło... Jakieś ziółka, parę kwiatków i wielokolorowa, wilgotna z lekka ściółka leśna. Usiadł pod drzewem. Kora upijała lekko w plecy, ale było to swoistym masażem i po paru chwilach Viruviel przyzwyczaił się do tego. Poszukując wzrokiem potencjalnego gracza w kości, natrafił jedynie na królika, trawę, kilka mrówek i ćmę, ale nie był w stanie czytać w ich myślach i dowiedzieć się, czy lubią grać w kości.

Tirodrack

- Widzę mój drogi, że honor jest dla ciebie ważną rzeczą i bardzo dobrze. -Mówię drapiąc się po brodzie.
- Więc pozwól, że poproszę cię o coś, czy mógłbyś znaleźć mi jakiś mocny kij i zrobić z niego kostur ? O ile oczywiście znasz się na takim rzemiośle.

Viruviel

Viruviel wstaje, rozciąga się i rusza miedzy drzewa z myślą "Trochę tu nudno. Hmm... wybiorę się na grzyby." Każdy grzyb który znajdę dokładnie oglądam i sprawdzam czy nie jest trujący. Grzyby które okazują się dobre chowa do plecaka.

Kaleb

Tirodrack:
- Trafiłeś na odpowiednią osobę. Jesteśmy synami stolarza, sam także znam się całkiem nieźle na rzemiośle. Gdybyś zgodził się poczekać, mój brat pobiegłby po moje najnowsze dzieło, solidne, z dębowego drewna, już wykończone. Czy odpowiadałoby Ci coś takiego?

___

Viruviel:
Dawno nie padało i ogólnie nie był to zbyt dobry sezon na grzyby. Ale cos tam się znalazło. Gdy Viruviel dotarł do zacieninej polanki, dojrzał tam 4 dorodne borowiki. Nie zwlekając sprawdził czy nie są robaczywe i schował do plecaka. Okazały się być zdrowymi. Poszukując dalej, znalał jeszcze 7 mniejszych kurek i maślaka. To grzybobranie trwało już dosyć długo i Druid zdążył się już zmęczyć.

Viruviel zdobywa 20 PD za zebranie grzybów.
Zyskuje 4 dorodne borowiki, 7 małych kurek i maślaka.

Viruviel

Viruviel udaje się do karczmy "Piany Feniks"

Kaleb

Viruviel nie miał szczęścia... Potknął się i wyrżnął twarzą w błoto. Nie było to przyjemne... Brudny i poobijany wstał, a dalej już bez problemów dotarł do "Pijanego Feniksa".

Tirodrack

-Oczywiście. -Odpowiadam z uśmiechem.
- Kiedy dopadł was ten stwór? - Pytam patrząc się z odrazą na zabitego przeciwnika.

Kaleb

- E, leć po niego. Wiesz gdzie leży, obok tej szafy - mówił chłopak, prosząc brata o przyniesienie kija.
- Czemu ja?! - zbulwersował się chłopiec.
- No zrób to dla rannego brata... - powiedział, kaszląc lekko i udając wielką wdzięczność, gdy chłopiec w końcu się zgodził i pobiegł po kij.

- Jakąś godzinę temu, mojego brata. Gonił go, gdybym mu nie pomógł, zapewne byłoby po nim...

Tirodrack

- Ciekawe zaiście ciekawe co taki stwór robił tutaj. Będę musiał zbadać tą sprawę.- Mówię .

Kaleb

W czasie niezręcznej ciszy która nastała, przybiegł chłopiec, zmachany wręczając kostur Magowi. Solidne, dębowe drewno, zwieńczone dokładnym wykonaniem i czarnym lakierem, nadawało broni swoistego majestatu. Zmęczony biegiem chłopczyk usiadł na ziemi, a jego brat uśmiechnął się z lekka.

Tirodrack

-Dziękuję ci mój drogi.- Mówię przyjmując kostur Lecz na mnie już czas. -Mówię spokojnie. - Bywaj przyjacielu! - mówię odchodząc w dal zagajnika.

Kaleb

- Bywaj... Jeszcze raz, dziękuję! Do następnego! - zawołał chłopak, z pomocą brata powoli wstając i ruszając w stronę swego domostwa. Tirodrack dotarł do oddalonej bardziej cześci zagajnika.

Isildur Wielki

Isildur i Salietti przybywają do zagajnika. Druid stara się odnaleźć swój dawny szałas, w którym niegdyś spędził tak urocze chwile na pogaduszkach z entem i driadą. Upadły podszedł do tego nieco bardziej sceptycznie, od pierwszej chwili po wstąpieniu do zagajnika zaczął rozglądać się nie ufnie i zwracać uwagę na każdy szmer.

Gdy Isildur nie będzie mógł odnaleźć swego szałasu, dotyka najbliższe drzewo i korzystając ze swych umiejętności pyta je, gdzie się on znajduje. Salietti podąża bez słowa za druidem.

Demogorgon Biały

Zagajnik nieco się zmienił od ostatniej wizyty. Sporo krzaków wyrosło, kilka drzew padło, ale korzystając z mowy natury druid dość szybko odszukał swój stary szałas i stojący koło niego dąb. Szałas nie za dobrze zniósł rozstanie. Wyglądało na to, że wiatr lub jakieś zwierze przewróciło go niszcząc główną konstrukcję.

Isildur Wielki

"Szkoda go, ale cóż"- pomyślał druid.
- Sali, poszukaj chrustu i rozpal ogień, na palenisku, które gdzieś tutaj powinno być.- Uśmiechnął się druid, -ja tymczasem sprawdzę, jak tam rosną moje roślinki.- Dodał i począł szukać miejsca, gdzie niegdyś zasiał swe zioła. Korzystając ze Swej umiejętności specjalnej chciał znaleźć kilka takich samych leczących i tyleż samo odnawiających manę.
-Hm, dorzucę do ognia trochę jakiegoś zielska, żeby w powietrze wzbił się czarny dym, w tedy reszcie będzie łatwiej trafić- powiedział Salieti szukając jakiś suchych gałęzi, lub czegoś, co by się nadawało do rozpalenia ogniska. Następnie układa to na prowizorycznym palenisku, odgarniając wcześniej wszystkie zaschłe liście wokół i próbuje rozpalić ogień, gdy mu się uda usiłuje odnaleźć jakieś zielone krzewy i gdy ogień będzie już dość duży, wrzuca je do paleniska, oczekując czarnego, gęstego dymu.

Hedrik

Hedrik wchodzi do zagajnika, lekko położył Haroona na ziemi i zaczął kopać dziurę.

Demogorgon Biały

Zioła które siał druid wyraźnie nie czuły się zbyt dobrze bez jego obecności. Niektóre zmarniały całkowicie, inne zdziczały, a ledwie kilka rosło jak należy.
Korzystając ze swej zdolności druidowi udaje się wyłowić z tego chaosu trzy zioła, których nie siał, jednak czuł, że mają pewne lecznicze właściwości. Ponadto znalazł nieco podeschły aloes królewski i dwa kwiaty wycierpka.
Salietti wrócił niosąc naręcze chrustu. Isildur zaś zauważył rosnący nieopodal zdziczały, młody krzew, który notabene sam niegdyś tu zasadził.

Salietti chwilę męczył się z krzesiwem, ale wreszcie udało mu się wykrzesać ogień. Chrust zajął się szybko, a świeżo wyrwany krzew spowodował wzbicie sie ponad ogień gęstego, białego dymu.

Isildur Wielki

- No i skończyłem- oznajmił zadowolony z siebie Salietti wstając z ziemi.
- Dobrze, teraz zrobimy trochę eliksirów, jak B o g o w i e pozwolą, żeby już były w razie czego. A teraz możesz iść przynieść mi trochę wody? Tu w pobliżu powinien być jakiś strumień. Przepraszam, że cię tak wykorzystuje, ale masz więcej krzepy ode mnie. – Uśmiechnął się druid.
Upadły dosyć niechętnie wziął kociołek od druida i pomaszerował w poszukiwaniu strumienia, gdy już taki znajdzie napełnia wodą „naczynie” i wraca do obozu, następnie stara się ułożyć kociołek na palenisku. Isildur tymczasem, usiłuje odnaleźć jakiś prosty, dość długi i w miarę czysty patyk, następnie stara się go obłupić z kory, po czym przygotowuje butelki. Gdy upadły przyniesie wodę, druid czeka aż ta zacznie się gotować i modląc się do B o g ó w usiłuje przygotować miksturę z leczniczych ziół, które odnalazł. Salietti przygląda się temu z uwagą, chcą jak najwięcej zapamiętać i pomaga, w czym się da druidowi.