Wieża Magów

AVquiraniel Vareneil

Gdy jego wcześniejszy pomysł nie przyniesie oczekiwanego rezultatu, AVq stara się rzucić kontrzaklęcie na blokadę, najwyżej mu się nie uda...

Kaleb

I z pomocą Ostrego Liścia, Hedrik znów tworzył oznaczenia... Linia ciągnęła się parę dobrych kroków, aż znów dotarła do krzyżyka. A kontrzaklęcie nie przyniosło rezultatów - to chyba nie była żadna blokada... To tak, jakby ktoś co chwilę klonował ten sam kawałek schodów. Na dodatek, obaj poczuli wyjątkowo uporczywe ciepło. Zdali sobie sprawę, że czym dalej, tym cieplej. Z tego wszystkiego wynika, że ten drugi pomysł nie wniósł do sytuacji nic nowego.

AVquiraniel Vareneil

- A jeśli klonuje ten odcinek, to.... Hedriku, ja tu zaczekam, a ty przejdź kawałek dalej. Zobaczymy, czy mnie też sklonuje - powiedział AVq.

Hedrik

- To najlepiej stań przy krzyżyku.
Powiedział Hedrik i zaczął biec po schodach w duł aż zobaczy krzyżyk narysowany przez Hedrika, lub AVq.

Kaleb

AVq został w pobliżu krzyżyka, a Hedrik szybkim krokiem ruszył dalej. Niestety, nie znalazł tam klona swego towarzysza. Jednak w tej samej chwili, usłaszał za plecami znajomy, jakby swój, tupot stóp... To samo usłyszał AVq... Odruchowo odwrócili się, a za nimi stały ich idealne, lustrzane odbicia, które podobnie jak Magowie odskoczyli do tyłu z wyrazem wielkiego zaskoczenia na twarzy.
Po chwili niepewności i zdziwienia, usłyszeli straszny zgrzyt, a po jakimś czasie huk i unoszące się ogromne ilościa kurzu. AVq zdał sobie sprawę, że ten huk dał się słyszeć gdzieś w dole. Hedrik zaś, słyszał go w górze. Tak czy inaczej, teraz stali w dwóch klonach jednego korytarza, ze swoimi klonami obok.

AVquiraniel Vareneil

- Witaj, AVq - powiedział nekromanta.
- Chodźmy zobaczyć, co z Hedrikiem - powiedział AVq nie czekając na odpowiedź swego, swoją drogą nieudanego, klona.

Kaleb

- Wybacz, ale moim zadaniem jest Cię zatrzymać - odopwiedział AVq II, silnym uściskiem przytrzymując ramię Nekromanty.
- Nie mogę pozwolić Ci odejść. Nie stawiaj oporu - mówił, a ton jego głosu pozostawał jednakowy, tak jakby klon ten nie posiadał własnej świadomości.

AVquiraniel Vareneil

- Kim jesteś i co chesz mi zrobić? I dlaczego mam nie iść dalej? - AVq nagle doznał, jak mu się wydawało, olśnienia - To....to Ty jesteś demonem? Czego się obawiasz? Że Cię pokonamy? Czemu nas nie chcesz dopuścić do siebie? A może nie chcesz, żebym uciekł od Ciebie? Ale czemu? Czy skoro potrafisz stworzyć dobrą iluzję czy z taką łatwością skopiować kawałek muru, nie mógłbyś mnie zgnieść jednym słowem? A może nie chcesz... Może obawiasz się, że któregoś razu ktoś okaże się silniejszy od Ciebie? A może chciałbyś z kimś porozmawiać, Istoto z Innej Sfery... Albo porozmawiać o nie atakowaniu Ciebie? Może chciałbyś żyć tu w spokoju, bez kolejnych natrętnych ludzi szukających nagrody za Twoją głowę, czy mackę? I dlaczego, przepraszam za wyrażenie, do diabła, skopiowałeś akurat moją postać, a nie na przykład druida?

Kaleb

- Moim zadaniem i moich braci zadaniem, jest jedynie zatrzymanie każdego kto tędy przechodzi, by nasz Pan nie musiał was szukać, ani bawić się z osobami o zaburzonej od ciągłej podróży tym korytarzem psychice. A tacy już byli... Jednakże nie powinienem rozmawiać z Tobą, Pan kazał jedynie Cię zatrzymać - skończył wypiowiedz klon Nekromanty, nie przestając ściskać ramienia AVq.
- Jak już mówiłem, radzę nie próbować ucieczki, bo wtedy Pan zabije Cię w bardziej drastyczny sposób. A uwierz mi, nie chcesz poznać jego gniewu.

AVquiraniel Vareneil

- Tylko zatrzymać? A więc będziemy tak tu tkwić w nieskończoność? Dobrze, niech będzie co ma być - odpowiedział AVq z lekkim uśmiechem na ustach.

Hedrik

- Eeeee... Kolego AVq. Tam na górze. słyszysz mnie ? Mam towarzystwo.
Ryknął Hedrik poprawiając spodnie. Sarkastycznym spojrzeniem spojrzał na klona i powiedział.
- Hmm... Nawet nieźle wyglądam. Witaj Hedriku, co cię tu sprowadza, może ja ?

Kaleb

- Raczej nie, ponieważ wy, ludzie, nie możecie tkwić w nieskończoność bezruchu, w pozycji stojącej i bez jedzenia. Dlatego w ciągu tego tygodnia, będziemy zmuszenie się pożegnać.

---

Krzyk Hedrika odbił się jedynie z głuchym echem po korytarzu, Druid nie wiedział czy głos dosięgnął Nekromanty.
- Moim jedynym zadaniem, jest Cię zatrzymać. O ile nie będziesz stawiał oporu, wszystko będzie dobrze.

AVquiraniel Vareneil

- A jaki jest cel tego zatrzymania? Dlaczego Wasz pan po prostu nas nie zabije? Boi się nas, czy jak? - zapytał AVq.

Hedrik

Hedrik usiadł na schodach i zaczął się bawić palcami.
- No to se poczekamy, ale pamiętaj że jestem niecierpliwy.
Powiedział skulony Hedrik oparty o ścianę.

Kaleb

- Wybacz, ale moja świadomość jest ograniczona, więc na pewne pytania odpowiedzi nie znam... - odpowiedział rozmówca AVq, wciąż nie zmieniając tonu swojego głosu. Widać, nie należał do osób charyzmatycznych....

---

- Jak sobie życzysz. Poczekamy tu, do Twojej śmierci głodowej. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko? I gdybyś mógł wytłumaczyć mi, co znaczy 'niecieprliwy', Pan nie mówił o tym słowie.

AVquiraniel Vareneil

- A czy mógłbyś się telepatycznie porozumieć ze swym panem i zapytać go o to łaskawie? - odpowiedział AVq.

Hedrik

- Jesteś czuły na ból ?
Spytał się Hedrik swego klona.
- Bo jak nie wiesz to przetestujemy.

Kaleb

- Telepatycznie? Nie wiem co znaczy telepatycznie, skontaktować się... Tele, skonta... Badam pochodzenie słów... O ile mój nieomylny system kojarzenia się nie pomylił, te wyrazy mają związek z płytami w pałacu królewskim?

---

- Ból? Pan próbował wyjaśnić mi co znaczy ból, ale nie mogłem go zrozumieć. Gdybyś mógł mi to pokazać na przykładzie, byłbym Ci bardzo wdzięcznym.

Hedrik

Hedrik wielkimi oczami spojrzał na klon.
- Twój pan nie jest taki zły jak dba o swoich ludzi.
Hedrik wstał wyciągnął sztylet.
- No teraz zobaczysz co to ból.
Podchodzi do klona i wbija mu sztylet w tchawice

AVquiraniel Vareneil

- Twók nieomylny system kojarzenia? To skojarz może ręce - szyja - ścisnąć mocno? - powiedział AVq, starając się zachować spokój.