Zajazd "Uśmiechnięta Podkówka"

Isildur Wielki

Atarina obudziło pianie koguta, leżał w czystej pościeli na miękkim łóżku. Łowca czół się wypoczęty i w pełni sił. Obok, na krześle, leżało jego uzbrojenie i ubranie. Nagle drzwi do pokoju otworzyły się i stanął w nich karczmarz z srebrną taca, na której znajdował się półmisek oraz szklanka z wiem.
- Witaj, jak się wyspałeś?- Zapytał mężczyzna podając Ci na kolana tacę z jedzeniem. W półmisku znajdowała się bardzo dobrze wysmażona kura, a po jej zapachu można było się domyśleć, że na pewno była dobrze doprawiona.
- Jedź szybko i wejdź do głównego pomieszczenia, Twoja towarzyszka już na Ciebie czeka!- Powiedział karczmarz zamykając za sobą drzwi do pokoju.

Atarin

Atarin zjadł wszystko szybko, po czym ubrał się i zapakował cały swój ekwipunek i pościelił łóżko na którym spał. Następnie zszedł na dół do Arnen, musieli jeszcze spenetrować siedzibę zbójów.

Isildur Wielki

Arnen siedziała przy stoliku popijając wino.
- No nareszcie wstałeś. Dzięki za pomoc. – Powiedziała dziewczyna uśmiechając się do Łowcy.
– Teraz, jeśli chcesz jeszcze z mną podróżować, udajmy się do Wapiennych Jaskiń, tam mają, hmm a raczej mieli swoją kryjówkę Ci bandyci.- Powiedziała wstając od stołu.

Atarin

-Oczywiście, że chcę - Atarin uśmiechnął się do niej - szkoda by było po tym wszystkim nie iść tam. Zatem w drogę.
Atarin z Arnen idą do wapiennych jaskiń.

resztę pisze w wapiennych jaskiniach

Antharas

Wchodzę do karczmy i rozglądam sie uważnie po czym podchodzę do Oberżysty i pytam się go - Czy gdzieś tu można kupić mikstury albo zostać uleczonym ?? - czekam cierpliwie na odpowiedź

Deithe

- Hmm... w Sklepie Wielobranżowym powinni coś mieć. Słyszałem, że Anna miała niedawno świeżą dostawę. - Mówi pomocnie Oberżysta.

Antharas

-Dzięki Karczmarzu - powiedziałem i wyszedłem szybkim krokiem z karczmy w stronę Sklepu Wielobranżowego uważając żeby żaden złodziej nie wyskoczył mi przed twarz ....

Drago

W Zajeździe jak codzień panował tłok i gwar. Uwagę przyciągała stojąca na jednym ze stołów bardka z lutnią w dłoni. Wznosiła wielkie, błękitne oczy ku górze wyśpiewując sprośną balladę. Gawiedź radośnie wtórowała uderzając kuflami o stoły i chrypiąc niesamowicie... W rogu karczmy siedział znajomy skądś człowiek. Białe włosy, ćwieki... Gdzieś już go widział...

Chali

Łowca ruszyl w stronę białowłosego człowieka... Ale w pół drugiego kroku zamarł.

To rozum kopnął w kostkę instynkt samozachowawczy. A ten, orientując się szybko w sytuacji zaczął wrzeszczeć na mózg...

"...idioto, ty debilu..!"

Mózg zrozumiał. Nie lać tutaj nikogo po mordzie, to zły pomysł.

Chali zastanowił się chwilę i ruszył znowu powoli w stronę jakiegoś wolnego stolika, przysłuchując się słowom piosenki bardki. Coś mu przypominała... No, ale w końcu dotarł. Usiadł na krześle, zastanawiając się czy obowiązuje tutaj samoobsługa... Jeśli karczarz sam podejdzie do stolika, to dobrze. Jeśli nie, to łowca go zawoła.

- Macie jakieś wolne pokoje, coś do żarcia i mocniejszego do picia, gospodarzu?

Drago

- Może zacznijmy od tego ostatniego... karczmarz popatrzył pytającym wzrokiem po czym dodał - mamy naprawdę szeroki wybór. Od piwa przez wina do czystych i prawdziwych "wypalaczy".
Jeśli chodzi o żarcie to jest pieczeń. Jagnięca bodaj.

Z wolnymi pokojami będzie problem, ruch dzisiaj Panie, jak cholera... - na potwierdzenie tych słów przez próg karczmy przeszedł człowiek uzbrojony w tamburyn i kapelusik z piórkiem. Pomachał radośnie do tamtego... do białowłosego nieznajomego - Sam Pan widzisz - karczmarz kontynuował - znane osobistości, trza przodem puszczać, groszem wszak mogą sypnąć.

Chali

Łowca wykręcił trochę głowę, by móc się przyjrzeć człowieczkowi w kapelusiku z piórkiem. Nie wyglądał strasznie... Ten instrument rzucony pewnie by wyglądał, jednak Chali nie chciałby się o tym przekonać.

- ...znane osobistości? A któż to taki znany, o kim nie mam bladego... W ogóle nie mam pojęcia? Tamtem z tamburynem to bard, to pewne... Ale ten białowłosy? Poza tym, panie... - tu łowca wyciągnął mieszek z pieniędzmi na stolik, położył na nim rękę - ...i przy mnie znajdzie się trochę grosza. Wezmę pieczystą, bodaj, jagnięcinę i wino, bo nie czas dzisiaj na upijanie. Naprawdę jednak, pokój też by się przydał...

Drago

- Znajdzie się coś - karczmarz popatrzył z ukosa na sakiewkę - co do tamtych... no wie pan co. Barda Ziarnopłona Pan nie znasz, ni łowcę Białogrzywego maszkar... Toż oni sławni na całym kontynencie. Karczmarz opuścił chwilowo łowcę udając się po wino. Na jagnięcinę Chali pewnie trochę poczeka.

Zauważył że Białogrzywy przygląda mu się ciekawie, postukując rękawicą nabijaną ćwiekami w kufel. Miał dziwne oczy...

- Wino Panie. Jagnięcina już się grzeje.

Chali

- Ziarnopłon... - Chali zerknął z ukosa na barda - ...i Białogrzywy. Łowca, mówisz? Maszkar? A jakież to maszkary teraz można zabijać... Na traktach spokojnie. Tylko bandyci grasują.

Ciemnoskóry chłopak bezwiednie powtórzył ruch białowłosego. Postukał knykciami w blat stolika przy którym siedział. Upił łyk wina. Nie dorównywało temu, które pił ostatnio... Ale nie było ohydne.

- Panie, ja nietutejszy. Coś się ciekawago działo ostatnio? Oprócz przybycia tak znamienitych gości?

Drago

- A bo taki Białogrzywy to i na poborcę się nada, albo i na teściową nasłać, byle groszem zdrowym sypnąć. Za darmo taki z ostrzem nie chodzi. Co do wieści to przede chwilą jeden z bywalców rzekł że Chaty Drwali stanęły niedawno w ogniu. Podobno podpalenie. Została nawet wyznaczona nagroda za złapanie piromana. Rozumiesz to? Puszcza nam się hajczy, a oni miast gasić barana który to podpalił szukają... - karczmarz odszedł na dłuższą chwilę i powrócił już z jagnięciną.

Chali

- Takie maszkary... Ha, no tak, jak mogłem o czymś innym pomyśleć. Tak to jest się wychowywać w Puszczy... - łowca ocknął się z zamyślenia - Las się pali? Chaty Drwali w ogniu? Reszta Caen jest bezpieczna? Zresztą...

- A tego piromana muszą złapać. - ciągnął - Idiota naraził was wszystkich na śmierć, przecież. Sam bym go zlinczował na miejscu... Duża ta nagroda? Może Białogrzywy się zgodzi na... "polowanie"? - Chali już chciał się wgryźć w mięso, gdy... - Zaraz, panie, a chleb macie? Albo placek mączny jaki?

Drago

- Znajdzie się coś - Karczmarz zawołał młodzika i posłał go na zaplecze po mały bochenek - Nagroda? A całkiem niezła, ze dwa konie można by kupić. Białogrzywy by poszedł, mówię Panu tylko większość ludzi boi się spytać. Chodzą o nim takie słuchy różne, że z jakimiś ciemnymi siłami ma wspólnego dużo. Tak, on by poszedł - karczmarz demonstracyjnie westchnął kiwając głową i wrócił do obsługi swoich gości.

Chali

Łowca, zamyślił się, wgryzając zęby w bochenek chleba. Palić las... Jak można spalić puszczę? Musiał być bardzo zdeterminowany... A taką zbrodnię trzeba ukarać najwyższym mozliwym wyrokiem. Trzeba go zabić. Kawałek mięsa zniknął w ustach Chaliego.

Wino się skończyło. Gdy młody mężczyzna zerknął na białowłosego, był juz pewien, że to dobrze. Jasny umysł, trzeźwe ciało. Umysł zmęczony... Ale chociaż drugi warunek spełniony. Bochenek wylądował na talerzu, talerz w rękach, a łowca wstał.

"Raz kozie śmierć." - pomyślał i uzyskał cichy pomruk aprobatu ze strony Rozsądku. Szybko sprawdził, czy przy stoliku Białogrzywego jest wolne krzesło. Jeśli nie, to po drodze do tego stołu chwyci jedno. Znajdzie wolne miejsce przy białowłosym i usiądzie, wgryzie się w mięso, milcząc. Poczeka, jedząc. Ziarnopłon powinien zrobić, co do niego należy. Chyba, że Chali pomylił się co do niego.

Drago

Chali bez przeszkód usiadł i wgryzł się w mięso. Białogrzywy nie protestował. Łowca dostrzegł jednak drobną zmianę wyrazu jego twarzy.
Milczące przyzwolenie.
I nie wiedzieć czemu, zadowolenie.

Ziarnopłon zareagował całkowicie inaczej. Będąc prawdopodobnie po kilku dzbanach zerwał kapelusik z piórkiem i pomachał nim przed nosem w geście przywitania. Unosząc dłoń poprosił karczmarza o... no zgadnij.
- Czyśmy już gdzieś na szlaku się nie mijali? Przypominasz mi kogoś - wzrok barda prześlizgnął się przez twarz Białogrzywego, zatrzymując się jednak nad jego ramieniem gdzie nadchodziły dwa świeże dzbany - też taki milczący... - Gadaj jak się zwiesz, i napijmy się!

Chali

- Chali. Jestem Chali. - łowca przedstawił się, spoglądając z namysłem na białowłosego. Ugryzł chleb i powoli przeżuł go w ustach.
- Nie wydaje mi się. A przynajmniej sobie nie przypominam.
Łowca przelotnie pomyślał o flecie w swoim worku. Przelotnie, bo przecież po coś tutaj jest. Obserwował twarz Białogrzywego. Szukał kolejnej wskazówki.
- A więc to jest ten słynny łowca maszkar... Słyszałeś wszystko? Wiesz dlaczego to właśnie tutaj teraz siedzę?

Drago

- A czy ja wyglądam na maga? Wiem co myślisz? O czym mówisz? - Białogrzywy zacisnął dłoń na kuflu i zajrzał do środka. Był pusty.

Wszyscy słyszeli legendy o Białym i jego wiedźmie. Ponoć znów od niej uciekł.

- Wybacz, jestem w okropnym... nastroju. Jestem Gerat, a to Ziarnopłon. W jakiej... - przerwał na chwilę wpatrując się ostrym wzrokiem w kompana który zagłuszał go mlaskaniem - ...sprawie przychodzisz?