Dom Alteniusa

Kerende

-Cholera...- szybko wydobył łuk i naciągnął strzałę. Puścił Eroona pierwszego na górę i sam zaczął wycofywać się tyłem powoli celując w ciemność.- Vicinius?- krzyczę. Zmysły jego działały reagując na każdy sygnał z zewnątrz. Nasłuchiwał i starał się coś dostrze w tej ciemności. Był gotowy na wszystko.

Deithe

Eroon miał straszne problemy z pozbieraniem czegokolwiek, lewa ręka mu się trzęsła, a prawa pulsowała tępym bólem, spychając go na granicę świadomości. Ponieważ nie znalazł nigdzie pochodni we wszechobecnym dymie, wyminął łowcę.
Tymczasem, gdy tylko Kerende naciągnął strzałę, z pomieszczenia ponownie dobiegł ten przyprawiający o ciarki warkot.
Dym wszystko skrywał.
Łowca poczuł całym sobą, że coś ruszyło do przodu, choć nic nie widział, bo oczy zaczynały mu łzawić, piekąc niemiłosiernie od długiego przebywania w dymie.
Coś przemknęło obok nich, niemal spychając ich ze schodów, ciągnął za sobą kłęby dymu, robiąc przeciąg.
Z miejsca, gdzieś przed domem rozległe się bolesny, urywany krzyk.
Dym się rozwiał.
Piwnica była pusta.
Nie licząc martwego alchemika i dwóch ciał w celach.