Etap 1 Sesji : Ruiny - Odradzający się Zagajnik

Leanna

- Skąd masz tą księgę? - zaciekawiła się, przyglądając zniszczonym stronicom. Zmarszczyła lekko czoło. I całkowicie bezwiednie.

Kreeth

- Od handlarza. - powiedział Kreeth. - Przeglądałem ją, ale niezbyt dokładnie. Potrzebowałem nieco spokoju. Ale skoro już go mam. - dodał, po czym oddał się lekturze. - Tu powinno być wiele ciekawych rzeczy na temat Kryształowej Celi....

Ar-Pharazon Złoty

Ar idzie w stronę Uliczek, by odszukać Kaleba

Deithe

Kreeth zaczyna czytać pierwszą stronę, jednak tekst jest w obcym języku, nieznanym druidowi :

"ad phalor, manatra na sikla, masde insuli marneno, manteno, kassi. Sukleme, jasilko, ophar badani, linte, linte, kwoth."

W miarę jak driud czyta kolejne słowa i próbuje rozszyfrować ich sens, zdaje mu się, że coś mu to przypomina. Coś, co ma na końcu języka. To, to... gdy przeczytał "kwoth" zorientował się, jednak było już za późno. Księga zalśniła i błękitne iskierki magii strzeliły i wpadły w oczy Kreetha. Ten zagryzł zęby z bólu, który był intensywny, ale trwał krótką chwilę. Tom rozleciał się w rękach druida, a Kreeth poczuł, że ocalała treść księgi jest teraz w jego umyśle. Musiał teraz ostrożnie ją tam zostawić, by przeszła do pamięci długotrwałej i nie przeciążyła słabego ludzkiego umysłu.
Kreeth otrzymuje 50 PD!

Leanna

- Kreeth! - zawołała zaskoczona, patrząc na resztki księgi - Nic ci nie jest?... - spojrzała z niepokojem. Wyczuła intensywny zapach magii, jaki rozszedł się przez chwilę w powietrzu. Odetchnęła tym zapachem. Przyjemny.

Kocur zeskoczył z drzewka i począł trącać łapką pozostałości kartek. Lekki wiaterek rozwiał wspomnienie księgi.

Kreeth

Kreeth otrząsnął się.
- N-nic mi nie jest. - powiedział, próbując opanować, nie tyle pozostałość po bólu, lecz zaskoczenie. - Najlepiej by było, gdybym na chwilę przestał myśleć. - dodał z lekkim uśmeichem, starając się usunąć wszelkie zbędne myśli. Położył się na polanie. - Chyba sięzdrzemnę przez chwilę. TO jedna z najlepszych metod utrwalenia czegoś pamięci. - powiedział, po czym zamknął oczy...

Kasandra Wredna

Kasandra była tak zaskoczona, że nawet nie zdążyła zareagować.
- O ła... Chyba mozesz w tej sytuacji zażądać zwrotu pieniędzy? - powiedziała, mając wielką nadzieję, że zabrzmiało wesoło - Możesz sobie pospać. W razie czego będziemy krzyczeć.

Kiedy Kreeth ułożył się na trawie zwróciła się do Leanny:
- A tak właściwie... Dlaczego zwiałaś z domu? Ja rozumiem, ze miałaś dość tej całej nekromancji. Tylko, ze zawsze jest jedno wydarzenie, po którym pakujesz kota do torby i uciekasz. Było takie?

Leanna

- Było... a właściwie... może nawet nie. - zamyśliła się - Miałam zostać oddana. Jak rzecz. Jak przedmiot. A od niego promieniało aż.. no właśnie niewiem, co to było. Ani nie zła magia, ani nie dobra... Ale nieufność i strach, jakie mnie ogarnęły wtedy... Uciekłam. Zostawiłam ją... - umilkła.
Kocur bez krępacji położył się na kolanach śpiącego Kreetha, używając go jako leżanki.

Jurgin

W tym samym momencie Jurgin spadł z wiadra, zasnął już chyba dłuższą chwilę temu, a upadek nie zrobił na nim większego wrażenia i spał dalej.

Kasandra Wredna

- Tak... Niech zgadnę... Nie miałaś brata o co Twój ojciec obwiniał Twoją matkę i Ciebie? - również się zamyśliła - Bywa i tak. Ma taki piękną i zabójczo uzdolnioną córkę, ale tego nie docenia. Syn. Dziedzic nazwiska. Nie lubię takich... - westchnęła - U mnie na wsi każdy ma wybór...

Leanna

- Piękną... co mu po piękności, kiedy wnuk nie jego rodowe nazwisko będzie nosił. Co mu po zdolnościach, kiedy dziecko nie chce wykonywać poleceń? - uśmiechnęła się drwiąco. - Co mu po żonie, która nie rodzi synów, lecz kolejne córki.. Jestem jedynaczką. - dodała szybko. - Nie miałam okazji...
Kocur wyciągnął pazurki i właśnie miał zamiar urządzić sobie drapaczkę.
- Ależ Czarny Baronie, czy to wypada, byś godność swą zatracał w kontakcie z byle pospólstwem? - zrobiła poważną minę. Kot momentalnie schował pazurki i z wyższością ułożył pyszczek na łapach. - Zawsze działa. - uśmiechnęła się lekko do Kasandry.

Kreeth

Kreeth ciągle leżał z zamkniętymi oczami. Nie mógł zasnąć. Słyszał rozmowę Leanny i Kasandry, ale nie obchodziła go zbytnio. Ciągle myślał o słowach zawartych w księdze... W końcu jednak odgłosy otoczenia ucichły i nastał sen...

Kasandra Wredna

Kasandra uśmiechnęła się i przeciągnęła. W zagajniku panował ten szczególny rodzaj ciszy pełnej różnych odgłosów. Żadne nie były jednak niepokojące.

- Zbobacz, jakie to dziwne. Mój tatuś przez 3 lata z utęsknieniem czekał na córkę. Tyle, ze on miał już sześciu synów. - nagle jakby sobie coś przyponiała - Zostawiłaś z nim swoją matkę...? - zdanie zabrzmiało dużo bardziej twierdząco niż powinno - Jeden z demonów, prawda? - dodała bardzo cicho.

Leanna

- Zostawiłam, owszem.. ale to właściwie nie ma większego znaczenia... On jej nic nie zrobi. Kochał moją matkę.. podobno.. Albo jej piękne, lecz strasznie naiwne pieśni o przeznaczeniu.
Udała, że nie dosłyszała drugiego pytania.

Kasandra Wredna

- Myślałam, że magowie nie wierzą w przeznaczenie. Zwłaszcza ci potężni. Ja tam wolę wierzyć, że bogowie na bieżąco bawią się naszym życiem. Lepsze to niż świadomość, że juz dawno wszystko zaplanowali, a teraz tylko patrzą. Zanudziliby się chyba. - powiedziała ze złośliwym uśmieszkiem, po czym dodała - A miłość może ieć bardzo różne oblicza... Musi być strasznie późno skoro gadam takie rzeczy.

Leanna

Leanna dopiero teraz spostrzegła, że wszędzie zapadła ciemność. Spojrzała w niebo.
- Musi być dobrze po północy... Moja matka miała zawsze tyle wspólnego z magią, co mój Kocur...
Kot jakby to usłyszał i wydał z siebie ciche prychnięcie.
- Wiem, wiem... - zamruczała półprzytomnie, przymykając na chwilę oczy ze zmęczenia. Miała nadzieję, że po tym odpoczynku w Zagajniku jej magia wróci do stanu pierwotnego.

Jurgin

Jurgn przebudził się - idźcie spać, a ja popilnuję okolicy, przyda wam się odpoczynek.

Leanna

- A myślisz, że zmrużę oczy?.. Wiedząc, że 500 sztuk zota czeka? Dobre żarty... - fuknęła, choć wyglądała na niezbyt przytomnie myślącą.
Kocur przeciągnął się, zwinął w ogromny kłębek i zaczął w najlepsze spać na kolanach Kreetha.
- No wielkie dzięki, Kocurze. To się nazywa współpraca.

Jurgin

Wspaniale, to ty mi dalej nie ufaj a ja jeszcze trochę pośpię.

Kasandra Wredna

- Wiesz co Leanno... Obrażasz mnie. - powiedziała wojowniczka ze złością - Gdybym chciała zdobyć tą kasę na pewno nie czekałabym aż zaśniesz. Poczekałabym aż ci dwaj zasną, przyłożyłabym Ci w głowę i nie musiałabym się z nimi dzielić nagrodą... A w ogóle to zabrałabym Cię do strażników zaraz po tym, jak spadłaś z muru.... - westchnęła - Wybacz... Prześpij się. Jestem dobra w trzymaniu warty. Z mojej strony nic Ci nie grozi. I przysięgnę, jeśli chcesz.