Etap 1 Sesji : Ruiny - Odbudowana Karczma "Pijany Fenik

Kaleb

- To... A zresztą... Zapomnij - rzekłem do Ar'a i na stosie ekwipunku próbuję znaleźć łuk i strzały, by potem ewentualnie poćwiczyć.

Ar-Pharazon Złoty

- Salietti, za późno.... troche się rozpędziłem. Zresztą wiemy, że to płonące gliździory. Mi więcej nie trzeba.

Salietti Mroczny

- @$@$^*$*(%!!!! Chciałem sie poznęcać!! I mógł nam powiedzieć gdzie ma kryjówkę!! Ehhhh... Następnym razem staraj się opanować...- Mówię i idę w stronę Isildura -Hmmm... Zdołasz mnie uleczyć? - Pytam się go.

Kaleb

- Ta... Ar i opanowanie - rzucił pod nosem, dosłyszalnie tylko dla siebie samego.

Ar-Pharazon Złoty

Zadowolony siada obok stosu uzbrojenia i przeszukuje go w poszukiwaniu sztyletu lepszego od tego, który teraz ma, oraz w poszukiwaniu czegoś ciekawego.

Isildur Wielki

- Postaram sie, ale nie moge być pewien wyników. - odpowiedział spokojnie druid budząc się z odrętwienia. Następnie dodtyka Salettiego i próbuje go uzdrowić. Gdy by mu się z jakiegoś powodu nie udało, to wyciąga swój słaby eliksir leczący i podaje go Saletiemu, gdy ten wypije, chowa pustą butelke. Po wykonaniu opisanych czynności, znów poprawia kaptór na głowie i medytuje w celu regeneracji many.

Salietti Mroczny

- Dzięki. - Jak sie nie uda to biore miksturke i pije. Po "uleczeniu" idę poprzeglądać stos broni w poszukiwaniu czegoś ciekawego, jak naprzykład kuszy któryej pewnie żaden z bandytów nie miał.

Eroon

Stoję chwilę oszołomiony, cały czas obserwując bieg wydarzeń, po chwili jednak otrząsając się - Eem... Mikstura, tak, cchwila - jednak widząc, że Salietti skorzystał już z pomocy Druida, rezygnuje z wyjęcia mikstury, chowam swój młotek, po czym kieruję się w strone reszty towarzyszy, wkraczając na plac budowy - Tto... absurd! Jjaki mmają cel w utrudnianiu nnam pracy? - spoglądając na twarze towarzyszów i wznosząc ramiona chwile milcząc - Ttrzeba... ppowiadomić kwatere główną... Nniech przyślą jakąś straż... Bbo co, jeśli wwrócą?

Demogorgon Biały

Na stosie nie ma raczej nic ciekawego. Wygądało to na wyposażenie oprychów zgarniętych z ulicy. Właściwie była tam tylko ich broń dość kiepskiej jakości.
Kalebowi udało się wyciągnąć jedyny, cały jeszcze łuk i próbował strzelać jednak szło mu to cokolwiek marnie. Brak podstawowej praktyki powodował problemy nawet przy próbach założenia strzały na cięciwę. Natomiast próby strzeleckie stanowiły zagrożenie nie tylko dla colów przed nim, ale także za nim i po bokach.

Isildur, będący nadal pod wpływem eliksiru poczuł moc płynącą mu do palców. Salietti natomiast wyczuł trzaski zrastających się żeber i zasklepiające się rany. Po ukończeniu magicznego leczenia nie był w pełni zdrów, ale przynajmniej nie groziło mu wykrwawienie lub źle pozrastane kości.

Walka trwała najwyraźniej dłużej niż się wydawało. Nad miastem zaczęły rozlewać się promienie wschodzącego słońca, a pierwsi robotnicy zchodzili się na swoje miejsca pracy. Widząc jednak pobojowisko stanęli w gromadzi i patrzyli w milczeniu. Wreszcie któryś nie wytrzymał i wrzasnął: "Co tu się do cholery stało?"

Ar-Pharazon Złoty

"Witajcie robotnicy!! To co bierzemy się za prace?? W nocy była tutaj mała impreza, nic wielkiego, jakieś włóczęgi się przyplątały. To co możemy się wziąść za..." W trakcie mówienia tych słów barbarzyńca osunął się na ziemię. Nieprzespana noc, rany odniesione w walce, przy wcześniejszych jeszcze nie uleczonych, dały znać o sobie. Kiedy tylko barbarzyńca wyszedł z furii, ból powrócił...

Kaleb

Tak czy inaczej, biorę ten łuk i wszystkie strzały jakie znajdę, jednak już nimi nie ćwiczę.
- Zaatakowała nas banda Płonących Węży... Jakoś sobie z nimi poradziliśmy - odrzekłem ludziom, przybywającym by pomóc w budowie.

Salietti Mroczny

Patrze dziwnie na wchód słońca. - Eeeee... A miałem ochotę się wyspać... Nie będziecie mieć nic przeciwko jak chwilę się prześpie? Ar Tobie też by się przydało z tego co widze... Jak coś to budźcie mnie. - Mówie i kładę się w jakieś miejsce co wydaje się być wygodne. Staram się zasnąć przynajmniej na chwilę aby trochę odpocząć.

Kenji

Ide w stronę zagajnika.

Isildur Wielki

Isildur wstaje ze swojego miejsca, po czym podchodzi do leżącego na ziemi Ar'a i kładzie na nim swoje dłonie starając się go uzdrowić. Jeśli mu się nie udaje to stara się użyć czaru"średni okład ziołowy" na barbarzyńcy, następnie zwraca się do robotników.
- Te głowy na palach, to przestroga nie tylko dla bandytów, aby się tu nie zbliżali, dla was także, aby nie przyszedł wam do głowy, jakiś głupi pomyśł, no ale dość tego ględzenia bierzmy się do roboty!- powiedział poważnie druid, następnie spojrzał w stronę karczmy i zaczął się jej przygladać.

Eroon

- Aale... - zastygając w miejscu, zauważywszy, że nikt mnie nie słucha.
"Mhm... W porządku, sam się tym zajmę... I po drodze załatwie składniki do mikstur". Podchodzę do Isildura.
- Zzajmijcie się budową... - wyjmując nieskończone plany karczmy, rozkładając je i mu wpychając w dłonie - Ja powiadomię straż, cco tu się stało i ppójdę po składniki do mikstur... - zerkając na kociołek nad ogniskiem - Ttobie też coś kupić?

Isildur Wielki

- Hmm... Jeśli miałbyś okazje, kup mi jakieś zioła, do robienia eliksirów odnawiających manę, ale jeśli nie bedzie Ci po drodze to nie musisz - mówi druid do Eroona, po chwili dodaje- idź tylko uważaj na siebie - mówi po czym spoglada na plany.
- Dobrze kompani - zwraca się do bohaterów - Jeśli chcecie, to się prześpijcie, ja się postaram zająć pracami. - po czym Isildur zwraca się do robotników.
- Uważajcie na śpiących, oni są wycieńczeni po walce w nocy i należy im się odpoczynek, więc ruszajmy do roboty! - Isildur powiedziawszy te słowa spoglada jeszcze raz na plan budowy i na budowaną karczmę.

Kaleb

Nie mając zamiaru odpoczywać, umieszczam pewnie kij w pochwie i pomagam w budowie, nosząc materiały.

Eroon

Już nie dając odpowiedzi, chwilę przygladam się robotnikom zbierającym się do pracy, po czym kieruję się w strone głównej kwatery.

Demogorgon Biały

Salietti zapada w regeneracyjny sen bez snów. Wystarczający aby jego zdrowie wróciło do pierwotnego stanu. Podobnie zresztą Ar, dzięki swoim naturalnym zdolnościom i zaklęciu Isildura wraca do pełni zdrowia.
Isildur zyskuje 30PD za wyleczenie kompana

Kalebowi nieco przeszkadzają w pracy zmęczenie i odniesione rany jednak dorównuje krokiem nadal nieco zaspanym robotnikom. Prace szły dość sprawnie i cały poranek upłynął bez większych problemów.

Nagle na placu budowy pojawiła się jakaś dziewczyna. Miała długie, ciemne włosy splecione w warkocz opadający na plecy. Twarz miała rumianą jakby za długo przebywała na słońcu Na plecach niosła spory tobołek i ubrana była w płaszcz podróżny. Rozglądała się dookoła z wyraźnym szokiem na twarzy. Opanowała się jednak szybko jakby miała dobrze wyćwiczone ukrywanie emocji. Stanęła mniej więcej na środku placu budowy i rzuciwszy na ziemię tobołek powiedziała nienaturalnie spokojnym lecz donośnym głosem: -"Nazywam się Vlana i żądam wyjaśnień! Co się do cholery stało z karczmą mojego ojca?"

Salietti Mroczny

Budzę się i patrze się na dziewczynę. - No wiesz... Z tego co widze to nieźle pierdykneło... Wygląda lepiej niż wcześniej bo zaczęliśmy ją naprawiać... - Mówię nieco zaspanym głosem a potem zwracam się do Isldura - Czy mogę pożyczyć kociołek? Zrobie se to co Ty wczoraj bo chyba nic nie zostało. - Powiedziawszy to idę pozbierać jakiegoś chrustu na ognisko, co jakiś czas spoglądając w kierunku dziewczyny. Kiedy ułoże nowe ognisko staram się je zapalić i znaleść jakąś pokrzywę, oraz nalać wody do kociołka ze studni. Jak będe miał wszystkie składniki to ściągam rękawice i staram sie powtórzyć sztuczke Isildura.