Etap 1 Sesji : Ruiny - Obrzeża Miasta

Leanna

Leanna spojrzała w prawo.
- Tam się coś rusza... i nie wygląda na człowieka. To może chodźmy w lewo, tam są jakieś pozostałości chat... może nic w nich nie mieszka. - popatrzyła się niepewnie w tamtym kierunku.

NPC

Na lewo widać trzy osmalone, na pół zawalone chaty, które jeszcze niedawno były z pewnością siedzibą ludzką. Jednak teraz są tak samo zniszczone, dotknięte pożogą i zniszczeniem jak cała okolica i sama ziemia. Na pierwszy rzut oka, nie ma w nich ciekawego.

Kasandra Wredna

-Nie wyglądają ciekawie. I to jest najlepszy powód, zeby się tam wybrać. Mam tylko nadzieję, ze to ni jest kolejna halucynacja.

NPC

Trójka podchodzi do zrujnowanych chat. Wieje wiatr rozsypując popiół. Dookoła nie ma nic poza świeżymi pogorzeliskami. Jeden budynek wygląda na dom, a pozostałe na stajnię i szopę. Nagle ze spalonej stajni słychać dźwięk, mógł to być tylko wiatr, a może nie... Zaraz po nim coś zagrzechotało z tyłu spalonego domu.

Kreeth

Kreeth zaczyna ostrożnie iść w stronę tyłów spalonego domu...

Leanna

- Jakoś nie radzę... - powiedziała cicho. Na wszelki wypadek chwyciła swój sztylet. Zmarszczyła lekko nos, wsłuchując się w dziwne odgłosy.

Kreeth

Kreeth odwrócił się.
- Nie wiemy co to jest, a wypadałoby to sprawdzić. Być może ktoś ocalał. - powiedział Kreeth, nie wierząc we własne słowa.

NPC

Z tyłu domu nie znajduje się nic ciekawego...
Jednak w tym momencie powiał wiatr i coś znowu zagrzechotało cicho. Okazuje się, że w kawałku ocalałego przed pożarem zielska, coś jest. Po bliższych oględzinach okazuje się, że to zewnętrzne drzwi piwniczne, choć przypomina to bardziej wejście do schronu przeciwhuraganowego. Wejście składa się z dwóch masywnych odrzwi, zamkniętych na środku sporą kłódką. To ona wydawała grzechot.
Przez chwilę jakby coś mignęło w prześwicie między odrzwiami, a po chwili usłyszeli ciche skrzypy jakby jęki drewnianych stopni.

Kreeth

Kreeth w pełnej gotowości obserwuje drzwi.

Kasandra Wredna

Kasandra pewnym krokiem podchodzi do drzwiczek i szarpie za kłódkę.

NPC

Kasandra szarpie za kłódkę, jednak ta jest mocna i nie puszcza mimo jej wysiłków. Drzwiczki wydają się nie do ruszenia. Dookoła zerwał się silny powiew wiatru. Nagle bez żadnego ostrzeżenia drzwiczki rozpryskują się jakby wewnątrz nastąpił wybuch. Kasandra musi cofnąć się kilka kroków pod naporem odłamków, które jednak nie czynią jej krzywdy. Mimo dnia w piwnicy-schronie zalega ciemność. Nagle dobiega stamtąd histeryczny, obłąkańczy śmiech i słychać łomot jakby upadło coś ciężkiego. Jeśli ktoś chciałby uciekać to tylko teraz.

Leanna

Leanna starała się coś dostrzec poprzez mrok, lecz nie była w stanie. Wykonała niezbyt skomplikowany gest, a jej dłonie poczęły płonąć magicznym ogniem. Na wszelki wypadek cofnęła się jednak trochę i stanęła za Kasandrą.

Kreeth

- Chyba wypadałoby zajrzeć do środka. - mówi Kreeth, po czym robi kilka kroków w stronę ciemności.

Kasandra Wredna

Spojrzała na Leannę, uśmiechnęła się pod nosem, po czym pewniej chwyciła topory i podążyła za Kreethem.

NPC

Z piwnicznych ciemności powiał wiatr przynosząc ze sobą smród śmierci, ekstrementów, potu i szaleństwa. Zaskrzypiały deski i z mroku wynurzył się człowiek. Przynajmniej kiedyś był to człowiek. Jednak teraz to co przed nimi stało, było w grobie przynajmniej jedną nogą jeśli nie dwiema. Mężczyzna był blady i wychudły. Rozszerzone, wychodzące z orbit oczy patrzyły rozbiegane po kolei na każdego z trójki. Ramiona zwisały mu bezwładnie wzdłuż tułowia. Z kącika ust zwisało coś długiego. Chyba kawałek mięsa, oblepiony szczątkami tłuszczu. Szaleniec roześmiał się histerycznie, a wiatr wzmógł się jakby mu wtórując.

Kreeth

Kreeth patrzy się na mężczyznę.
- Spróbujmy najpierw po dobroci. - mówi cicho do siebie. - Witaj zacny, eee, człeku! Cóż robisz w tak ponurym miejscu?

Leanna

- Kreeth... to człek jest? - szepcze i powiększa płomień na swych rękach.

Kasandra Wredna

- Spokojnie czarodzieje. Nie nerwowo. Jak dla mnie ten człowiek był tam bardzo długo zamknięty. - mówi zupełnie spokojnym tonem wojowniczka - Gadaj z nim Kreeth. Dobrze Ci idzie.

NPC

Szaleniec odwraca się szeroko uśmiechnięty do Kasandry. Otwiera szeroko usta. W środku jest mnóstwo krwi, ale nie ma języka. Mężczyzna musiał go sobie już dawno odgryźć, bo zdaje się tym wcale nie przejmować, spluwa krwią i zanosi się histerycznym śmiechem. Podnosi dotąd bezwładnie zwisające ręce i grupka może wyraźnie zobaczyć, że długie, brudne paznokcie są połamane i krwawią. Są też ostre. Szaleniec patrzy uważnie na wnętrze swojej lewej dłoni, po czym szybkimi ruchami tnie ją połamanymi paznokciami. Krew zaczyna ściekać z dłoni i po chwili ukazuje się na niej dziwny krwawy wzór, złożony z przecinających się linii. Szaleniec wyciąga rękę jakby chciał się pochwalić swoim dziełem Kasandrze. W tej samej chwili wojowniczkę uderza Strumień Powietrza i powala w popiół. Szaleniec wskazuje zranioną dłonią kolejno Leannę i Kreetha. Czarodziejce udało się uniknąć ataku. Lecz Kreeth został trafiony Strumieniem prosto w głowę. Czuje się jak po uderzeniu pięścią.
Kreeth traci 1 HP!

Kasandra Wredna

- No dobra. Pomyliłam się. - mówi równie spokojnie jak poprzednio Kasandra i nie podnosząc się ciska toporem w szaleńca.