Zajazd "Uśmiechnięta Podkówka"

Jurgin

- Czyli jeśli dobrze rozumiem, to z tamtego miejsca mogę nagle się znaleźć przy tym stoliku w karczmie, tak?

Fist

- Przepraszam, że przerywam. Ale kiedyś słuszałem o czymś podobnym. Osoba, od której to usłyszałem twierdziła, iż jest to korytarz... Znajduje się on w pustce, z podłogi korytarza wyraztają drzwi... masa drzwi... Podobno nikomu jeszcze się nieudało dojść do końca korytarza. Każde drzwi prowadzą w jakieś konkretne miejsce... są tam przejścia do wszystkich światów we wszechświecie, są też przejścia do światów z innych wymiarów. Korytarz nie ma ścian... drzwi by fruwały w pustce, gdyby nie podłoga... A wracając do konkretów... Białe szaty najwidoczniej znalazły wejście - powiedział do Jurgina - A myślałem, że to była tylko legenda. - uśmiechnął się.

Deithe

- No... teoretycznie tak... - Odpowiedział ostrożnie Jurginowi mistrz, po czym spojrzał podejrzliwie na Fista. - Nic nie słyszałem o żadnych korytarzach. Manuskrypty wyraźnie mówią o pustyni. Ale faktycznie znaleźliśmy sposób by się tam dostać. - Dodał z dumą.

Fist

- Tak... nie wiadomo, co to jest... wiadomo, że istnieje... tak samo jak w każdym języku mówi się inaczej na tą samą rzecz... tam to jest ta sama rzecz opisywana inaczej... nie szukaj niezgodności tylko wspolnych cech... a zobaczysz, że wie o tym więcej osób niż sie wydawało... - uśmiechnął się.

Kasandra Wredna

- Czy po tych inforamcjach wstępnych możemy przejść do konkretów? - zapytała zniecierpliwiona wojowniczka - Kiedy wyruszamy?

Deithe

- Jak tylko będziecie gotowi. - Oświadczył mistrz. - My już jesteśmy przygotowani. - Wskazał na sakwy leżące pod stołem. - Za to pan Jurgin wspominał coś o zakupie specjalnego ekwipunku, o ile mnie pamięć nie myli... więc czekamy tylko na was i możemy wyruszać. Powiedzcie mi jak będziecie gotowi.

Fist

- Ja już mogę iść.

Kasandra Wredna

- Ja właściwie też.

Jurgin

- Wspomniałem o specjalnym ekwipunku, bo nie wiedziałem gdzie zamierzamy ruszyć, na pustynię jestem zawsze gotowy. Powiedzcie mi jeszcze tylko ilu was jest, czy macie broń i potraficie walczyć. A więc ruszajmy.

Deithe

- Jest nas tylko tylu ilu widzisz - Wskazał na szóstkę siedzącą przy stole. - Powiedzmy, że mamy jakieś sztylety, ale gdybyśmy umieli walczyć, nie potrzebowalibyśmy was, prawda? - Mistrz uśmiechnął się łagodnie. - Więc ruszamy... - Podróżnicy wstali i ruszyli ku wyjściu z Karczmy.

Jurgin

Jurgin założył płaszcz i wziął tarczę pozostając trochę w tyle z Kasandrą i szepnął do niej - narazie nie wspominajmy o moim pierścieniu, zanim dokładnie nie zorientujemy się jakie mają zamiary. Jeśli się okaże, że mówią prawdę to mamy ekspresową drogę do zasypanego miasta. - Jurgin uśmiechnął się i ruszył za grupą podróżników.

Kreeth

Kreeth bez słowa ruszył za podróżnikami.

Kasandra Wredna

- Nie miałam najmniejszego zamiaru im o tym mówić - odszepnęła Kasandra do Jurgina - W sumie nie powinno ich to obchodzić.

Wojowniczka podążyła za "pielgrzymami"

Leanna

Leanna złapała Kocura pod pachę i ruszyła za Kasandrą i Jurginem.

Deithe

- Nie wiemy dokładnie co może się stać. Najlepiej więc będzie odejść nieco od miasta, żeby go nie uszkodzić w razie czego. - Rzucił niezbyt optymistycznie Roth do wszystkich.
Opuścili Zajazd i skierowali się do wyjście z Caen. Po pół godziny minęli już na dobre granicę miasteczka i znaleźli się na skraju lasu nieco dalej od, niedawno oczyszczonej, drogi.

Mistrz przyjrzał się krytycznie okolicy i skinął głową. Pogrzebał chwilę w swoich sakwach i wyjął stamtąd ośmioboczny kamień, wielkości pięści. Była na nim wyryta jakaś skała z czymś na niej, ale kamień był stary i wytarty, więc trudno było to stwierdzić. Nasuwał skojarzenia z pieczęcią.

Roth wziął głęboki oddech i wyciągnął kamień przed siebie. Wymruczał krótką inkantacje i odskoczył. Kamień został na miejscu wisząc w powietrzu. Zaczął świecić, zbielał. Zdawał się rozpływać i rozszerzać aż uformował się w kształt drzwi. Drzwi należy dodać, lewitujących kilka milimetrów nad ziemią, z lśniącymi zawiasami zawieszonymi w powietrzu. Były wykonane z idealnie jednolitego i gładkiego drewna nieznanego gatunku. Miało ono głęboką, przyjemną dla oka barwę. Klamka, choć kształt miała całkiem normalny to w niewytłumaczalny sposób przywodziła na myśl starożytne twierdze i zamczyska. Była zrobiona z masy perłowej, wysadzanej maleńkimi diamencikami.

Na wysokości oczu przymocowana była mosiężna tabliczka w której wyrzeźbiono dwa słowa:

Szare Pustkowia

Roth obszedł ostrożnie drzwi dookoła, kiwając przy tym z uznaniem głową.
- Zupełnie jak podają zwoje! Wspaniałe! - Zatrzymał się. Przechylił w lewo. Potem w prawo. Pokiwał głową. - Pod pewnym kątem znikają. - Szepnął zdumiony, po czym wrócił do grupki.
- Chciałbym przeprowadzić jeszcze jeden test, jeśli można. Pani Kasandro, mimo że jest pani niewiastą wygląda mimo to, że ma pani najwięcej siły z nas wszystkich, czy byłaby pani tak uprzejma i spróbowała przekręcić klamkę? - Spytał Roth.

Kasandra Wredna

Kasandra spojrzała na Rotha, potem na resztę drużyny, a w końcu na drzwi i klamkę.
- Znowu drzwi... To może z kopa je, co? - mruknęła do siebie i uśmiechnęła się lekko - No dobrze... Tylko lepiej się odsuncie - poczekała aż wszyscy znajdą sie w bezpiecznej odległości, położyła dłoń na klamce i spróbowała ją przekręcić.

Deithe

Nie ważne jak mocno Kasandra naciskała, klamka nie przesunęła się ani o milimetr. Równie dobrze mogła próbować nacisnąć górę.

- No dobrze, wystarczy, chciałem się tylko upewnić. - Powiedział mistrz. - Starożytni założyli na drzwi potężne pieczęcie. Nie wystarczy zwykła siła mięśni by je złamać. Kochanie, czy mogłabyś...? - Roth zwrócił się do kogoś w swojej grupce.

Na środek wyszła drobna dziewczynka, najwyżej kilkunastoletnia. Osłaniała głowę kapturem na modłę kapłanów. Patrzyła w ziemię, a jej oczy barwy miodu miały bardzo smutny wyraz.
- Hieroglifika jest bardzo ważną członkinią naszego małego zespołu. Pochodzi z bardzo starej, arystokratycznej rodziny, która posiada pewien... talent. Jej ojciec zgodził się by wzięła udział w naszej wyprawie.

Dziewczynka podeszła do drzwi. Spojrzała na nie z dziwną melancholią. Po czym chwyciła klamkę smukłą dłonią. Przekręciła. Wszyscy usłyszeli szczęk zamka. Drzwi otworzyły się wpuszczając do tego świata chłodny powiew, przesycony drobinami piasku.

- Idziemy, nie wiem jak długo drzwi będą otwarte. - Pielgrzymi wzięli tobołki na ramiona i kolejno przekroczyli drzwi.

Kreeth

Kreeth bez słowa podążył za pielgrzymami.

Kasandra Wredna

- No cóż... Brutalna siła przyda się innym razem. - mruknęła do siebie Kasandra. Odetchnęła znajomym zapachem pustyni i przeszła przez drzwi.

Leanna

Leanna z zaciekawieniem spojrzała na dziewczynkę, która otworzyła drzwi. Te miodowe oczy przykuwały jej uwagę i rozpraszały. W końcu jednak oderwała wzrok od nich i przeszła przez drzwi.