Trakt do Caen

Eroon

Marszczę brwi. Wcale nie pomagam w skręcaniu wózka, ale też nawet nie próbuję sie szarpać - Zzaczekajcie cchwilę! Wiecie iile... iile... ile on może kkosztować w, Caen? Mmyślicie, żże takie sobie upiory, ot tak ssobie, wwszędzie, latają? - Spoglądam na oddalającego sie drzewca, już z mniejszym entuzjazmem - Uh... Cchociaż, chyba ii tak już go nnie, złapiemy... Aale... Jak mmogliście pozwolić mu, uciec?! - Rozglądam sie po lesie - Chyba go nie dogonimy... Wracajmy, nna... gdzie on to, mmówił? - Spoglądam na ścieżkę na której jesteśmy, i na palące sie drzewa wokół - Skręcić, za czwartą, czarną, brzozą, po llewej... Aż do Ddiablego, głazu - Staram sie wypatrzeć drogę, jednak po szybkim zbadaniu sytuacji, spoglądam znaczaco na Serindracka - I co tteraz, cczarowniku? Które ddrzewa, są czarne?

Kerende

-A życie też chcesz stracic?- powiedziałem pukając się w czoło.- Zgłupiał! SKąd wiesz, że na pewno on jest tyle wart? Co się błyszczy może oślepic, Eroonie... Spadamy stąd póki na nas zwrócą ponownie sprawę.

Drago

- Ekhem... - Stukacz zaczął dość głośno - chłopaki, nie żebym coś mówił, ale jesteśmy na polanie w środku lasu który zasadniczo płonie.
Na potwierdzenie tych słów z lasu wybiegło płonące drzewo machając rozpaczliwie gałęziami próbując stłumić płomienie ogarniające jego koronę.
- W niezwykle dziwnym lesie który płonie.
Drzewo zniknęło w niewielkiej, innej ścieżce której wcześniej podróżnicy nie zauważyli.
- Za nim! - wrzasnął Stukacz - To tubylec, musi znać drogę!

Kerende

-Serindracku?- zapytałem się spokojnie.- Znasz czary z zakresu magii wody? Jeśli tak to może będzie nam to drzewo coś winne.- uśmiechnąłem się szyderczo.- Chytre, co?

Serindrack

-Zgadza się... Wystarczy strumień wody... Odpowiednie ciśnienie nie skrzywdzi drzewa, ale doleci do niego-Serindrack rzuca Strumień wody w tamtego płonącego drzewca, jeśli jest za daleko to lekko zwiększa ciśnienie.

Eroon

Marszczę brwi - Obrońcy, pprzyrody, sie zznaleźli... - Obracam wózek i pcham go w stronę ścieżki unikając strumień wody - A mmyślicie, żże już zdążył zzapomnieć, kto go podpalił!? Zostawcie te pprzeklęte drzewa, i uciekajmy stąd!

Kerende

-Tak?!- zapytałem się zaskoczony.- Pan szanowny wynalazca chciał jeszcze nie dawno iść w sam środek tego pożaru za jakimś dziwadłem. Zastanów się Eroonie nad własnymi słowami. Pff...- westchnąłem i pomogłem pchać wózek w stronę, w którą był pchany.

Drago

Serowi nie starczyło many na to, by pchnąć strumień wody dostatecznie daleko. Ciecz nie siknęła nawet dostatecznie daleko by dotrzeć do najbliższych krzewów.
- Sam tak bez magii potrafię - rzekł cynicznie Stukacz - znaczy potrafiłbym gdybym miał czym...

Bohaterowie dotarli do ścieżki w którą wbiegło uciekające wcześniej drzewo.
Uwierzcie, albo nie ale najdalej tysiąc kroków dalej stały dwie chaty. Pokryte strzechą chaty drwali. A płomień coraz bliżej.

Ale dotarli. Dotarli wreszcie do Caen.

Następny post w Chatach Drwali.
Wszyscy bohaterowie otrzymują +220 PD za przeżycie i dotarcie do Caen, oraz bonusowo Eroon i Kerende +100 PD. Za co? Ciekawa gra, ciekawe pomysły ^^

Marius

Abuk śmiało ruszył pieszo do Caen.
Podróż mijała mu miło przy uwerturze ptasiego świergolenia.
Z czasem zaczął zapadać zmierzch. Głos ptaszyn cichł, ale było to spowodowane tym, że zapadały one już w sen. Abuk coraz to wyraxniej słyszał pohukiwania sów.

Fist

Postanowił więc zejść kawałem z drogi by nieopodal nico odpocząć, zjeść i o świcie ruszyć w dalszą drogę.

Marius

Kilkadziesiąt metrów od traktu znajdowała się niewielka polanka (jakieś 10 metrów średnicy). Na środku niej był pniak - najwidoczniej pozostałość po dość sporym drzewie (na oko metr-półtora średnicy).
Abuk uznał, miejsce tuz przy pniaku za najlepsze miejsce na nocleg.
Zjadł, napił się (-1 racja żywnościowa) i poszedł spać.

...

Obudził go 'dyskretny' cios w twarz (-1hp).
- Czego tu chcesz, śmieciu?!
Abuk nie wiedział, kto to powiedział, gdyż ból nie pozwalał mu otworzyć oczu.

Fist

Starał się nabrać jak największego dystansu do potencjalnego przeciwnika wstając i wycofując się. Dla usprawnienia swoich czynności starał się rzucić na siebie sferę ruchliwości

Marius

Abuk próbował wycofać się, jednak drogę zagrodziło mu coś twardego; możliwe, że był to ów pień po wielkim drzewie.
Ból twarzy zbyt przeszkadzał szamanowi skoncentrować się na rzuceniu sfery, tak więc efekt jego działań był negatywny.
Nasz bohater usłyszał męski głos, jednak inny, niż poprzedni:
- Dawaj złocisze łazuchu, albo sami je sobie weźmiemy!
Po czym do ucha szamana dotarł dźwięk brzęku stali.

Fist

Po nieudanej próbie stara się odzyskać równowagę. Gdy mu się to udaje, stara się rozeznać w sytuacji, aż mu się to powiedzie. Wykorzystuje moment jaki dali mu napastnicy dając mu podjąć decyzje. W tym momencie dyskretnie rzuca na siebie sferę szybkości i wytrzymałości.
- Przykro mi, lecz nie mam pieniędzy.
Po czym stara się przemienić w nosorożca i przemieścić się w bezpieczne miejsce.

Marius

Chwila uspokojenia dała Abukowi siły do nałożenia jednej sfery, sfery szybkości (-1 karmy).
Przemiana w nosorożca udała się, jednak nie do końca. Mianowicie przemieniła się jedynie głowa (-1 karmy).
- Co to jest!? - zawył ze strachu jeden z opryszków.
- WIAĆ! - krzyknął następny.
Abuk słyszał cichnące szybko kroki wielu ludzi.

Abuk +100 PD za wystraszenie opryszków.

Fist

Po otrząśnięciu się z zaskakującej sytuacji nie potrafił już zasnąć, więc postanowił ruszyć w dalszą drogę.

Marius

Dalsza podróż minęła mu bez zbędnych doświadczeń.
Abuk postawił swe stopy na jednej z łąk przyległych Caen.

-10 Karmy za podtrzymanie częściowej przemiany.
-10 Karmy za podtrzymanie sfery szybkości.

Kontynuacja w: Caen >> Studnia

Eroon

Serindrack:

Gdy kroczyliście przez miasto panowały godziny szczytu. Tłumy przeciskały się między wami podążając nie wiadomo gdzie, mieszkańcy handlarze rzemieślnicy straż czy poszukiwacze przygód. Mijaliście ich starając się dotrzymać szybkiemu kroku Koei która nie odwracała się za siebie.

Przekroczyliście bramę, w końcu nieco spokoju, można było złapać oddech. Smród miasta zastąpił krajobraz lasu, traktu prowadzącego do Caen.

- Hej, może weźmiemy karetę? A może przywołam jakieś wierzchowce? - Zaczął Kozber - Milcz ofermo - Zaczęła Koei - Ta magia kiedyś zrobi z ciebie nieudacznika który nie będzie nawet umiał bez zaklęcia się ubrać. Pamiętasz co to spacer? - Spojrzała na niego groźnie, ponownie odwróciła się przed siebie prowadząc waszą drużynę. Kozber tylko westchnął a niebieski kurczak wydał swój pełen entujazmu skrzek.

Po chwili ciszy Koei zaczęła oschłym i zimnym tonem, nie odwracając się za siebie - Chyba nie od dawna grasz co? Masz jakieś ambicje się rozwinąć? Robić coś wspólnego z muzyką w przyszłości? Czy tak tylko chodzić i tak sobie, brzdąkać? - Nie wiadomo czy pytanie było do ciebie czy do maga, jednak Kozber spojrzał na ciebie zrzucając ciężar odpowiedzi

Serindrack

(Serindrack zostawił na ptaku gitarę, plecak miał ciągle na sobie, tak jak i miecz)
Serindrack w odpowiedzi rzucił jej mściwe spojrzenie, wziął gitarę od ptaka i zaczął grać agresywne riffy, wplatając między nie psychodeliczne ślizgi po całym gryfie na skrajnych strunach. Szedł ciężkim krokiem, wybijając sobie rytm. Na chwilę ucichł, a następnie po kilku pozytywnie brzmiących dźwiękach wybuchł dzikimi akordami i pojedynczymi, niskimi dźwiękami, dodając efekt magii w gitarze.
Zaczął śpiewać ostrym, modulowanym głosem.
Cóż chcę osiągnąć, pytasz
Nic!
Nic wielkiego, grać chcę tylko
Muzykę wprost z mej duszy

Nie chcę władzy, pragnę tłumu
Ryczącego słysząc mnie
Nie chcę rządzić, chcę uznania
Mózgi niszczyć ludziom chcę

Bo już taki ze mnie człek
Co gdzieś ma cudze życie
Choćby noc trwała mieć wiek
To ja zwycięski będę o świcie

Gdzieś mam, czy życie ci zniszczę
Bełtem z muzycznej kuszy
Chcę być znanym, grać, śpiewać
Muzykę prosto z mej duszy

Po tym zagrał agresywne solo pełne zróżnicowanych nut i zakończył kilkoma spokojnymi, niskimi dźwiękami.
Odłożył gitarę na ptaka, odgarnął kosmyk włosów i spojrzał wyzywająco na Koei.
- Chcę, by ludzie poczuli kopa. Muzyka jest czymś więcej, niż tłem. - powiedział zimnym tonem.

Eroon

Kozber uśmiechnął się z poparciem. Powstrzymał się jednak od aplauzu

Koei zarzuciła krótkie włosy i zerknęła się na chwilę na was mrużąc oczy. Po krótkiej chwili odwróciła się z powrotem, dalej krocząc przed siebie, i nic nie odpowiadając

- Słyszeliście jak kiedyś w mojej pracowni przypadkiem przywołałem słonia? - Ciszę przerwał Kozber, choć może nie było to najlepsze rozwiązanie. Historia którą zaczął opowiadać i nie dawał sobie przerywać była nudna, choć momentami zabawna. Wnioskujesz że opowiadanie kawałów także nie idzie mu dobrze, niby zna jakieś fajne historie, ale zawsze to jakoś spali.

Południe, wędrowaliście przez siebie mijając domki, pola, zagłębiając się w las. Znikały karawany, podróżnicy, turyści, a droga zdawała się być coraz mniej uczęszczana. Słońce przedzierało się na ścieżkę jedynie w pojedynczych promykach, jednak wysokie konary drzew skutecznie zakrywały światło.

- Daleko jeszcze? - Zaczął Kozber który nie doczekał się odpowiedzi Koei. Ale bynajmniej nie dlatego że nie miała zamiaru mu odpowiadać bądź nad odpowiedzią zastanowić się nie zdążyła.

Zza drzewa wyszła zakapturzona w ciemnozielonych (niezbyt eleganckich, wręcz obdartych) szatach postać. Trzymała w swoich dłoniach zaokrąglony sztylet którym się bawiła, a spod zacienionej twarzy wyłaniał się błysk uśmiechniętych zębów. Zatrzymaliście się, a postać stanęła wam na drodze, na środku ścieżki.

- Zabłądziliście? - Jego męski głos zapytał się ciepło. Koei założyła ręce i odwróciła się w waszym kierunku z cwaniackim uśmiechem. Kozber wydawał się być zakłopotany. Spojrzał na ciebie, a następnie na kurczaka, który zdawał się być... Co najwyżej zdziwiony.