Etap 1 Sesji : Ruiny - Uliczki

Ar-Pharazon Złoty

Ar Pharazon, stał jeszcze przez chwile i spoglądał na czarodzieja, następnie udał się w strone ruin zamku.

Klonus

Klonus spokojnie, lekko naciska sztylet, by pokazać szlachcicowi, że nie żartuje.
- A ja jestem przekonany, że wiesz.
Odwraca sie lekko z stronę Demo.
- Hej, Demo, zajmij sie panią, zaproś ja do karczny czy coś. Ja do was zaraz dołączę.

Demogorgon Biały

"Jeśli uważasz, że sam sobię dasz radę to prosze bardzo. Tylko nie daj się zabić." - Po czym zwraca się do kobiety. -"Zapraszam na obiad do karczmy. Lepiej żebyś Pani nie oglądała jak Klonus pracuje. Czy przyjmiesz tę propozycję, czy też obawiasz się towarzystwa Piekielnego Piromana?"

pap

Pap podchodzi do Klonusa i patrzy na przebieg zdarzeń.

Klonus

Klonus spojrzał na Papa.
- O co chodzi? Mam z tym gościem do pogadania... i może to nie być przyjemna rozmowa. Chyba, że masz sprawę do mnie, ale to wtedy musisz poczekać. To chwilę potrwa.
Po czym wzraca się do szlachcica:
- No mów, bo się zaczynam niecierpliwić.
Tu naciska tak sztylet, że na sztychu pojawai sie czerwona kropla krwi.

Drago

- Ależ oczywiście - odżekła dama - tylko owy szlachcic... nic mu nie będzie, prawda?

Szlachcic tym czasem piekielnie wystraszony spogląga na kapiącą kropelkę krwi...
- Ja nie, ja wiele nie... - straszliwie jąka się, a język jego wydaje się zasupływać - on, to on, ta od węży mi kazała... bo ja bogaty, ona ma haki, znajomości... zabije jeśli nie wynajmę zabójcy... powiesi... oczy wydłubie... - szlachcic trzęsie się niesamowicie - Proszę...

Demogorgon Biały

-"Szlachcicowi nic nie będzie jeśli nie zrobi nic głupiego. Tymczasem zapraszam do karczmy."- To rzekłszy udaje się w stronę karczmy.

Klonus

Klonus patrzy, jak Demo odprowadza kobietę. Gdy już znikną z pola widzenia, zabiera sztylet z karku młodzieńca i mówi:
- Uspokój się. I tak już za dużo powiedziałeś, żeby przeżyć. Teraz tylko powiedz to jeszcze raz, ale spokojniej. I nie tutaj - przejdźmy gdzieś indziej.
Klonus nadal ma szlachcica w zasięgu sztyletu, ale daje mu odczuć trochę swobody. Wie, że uliczki stały sie bardziej niebezpieczne, niż przypuszcza i niż chciał. Teraz najbezpieczniejszym miejscem będzie były zagajnik - od zawsze nitk nie lubił tego miejsca. Tylko tam "ona" nie powinna mieć "znajomości".

pap

Pap idzie w strone wykrzywionego portalu.

Demogorgon Biały

Demogorgon wszedł do kryjówki i z progu krzyknął-"Brzytwa, Junior bierzcie coś ostrego i przyjdźcie zaraz do karczmy. Szykuje się rozróba."- Po czym nie czekając skierował kroki do karczmy.

Klonus

Klonus wszedł do uliczek. Znalazł opuszczony dom, na tyle zniszczony, ze nikt nie chciał z nim mieszkać. Dzięki akrobatyce dostał sie na pozostałość drugiego piętra i tak ułożuł się w jakimś ciemnym kącie i zasnął.

NPC

Klonus śni dziwny głęboki sen. W tym śnie widzi tył samego siebie idącego po gigantycznym ostrzu sztyletu. Klinga ocieka krwią, która wycieka spod stóp Klonusa. Obraz przenosi się bliżej idącej postaci i łotrzyk dostrzega teraz ciała płynące w krwi. Spływają po ostrzu w mrok. Każde ma wyraz przerażenia wypisany na twarzy. Klinga zaczęła zwężać się gwałtownie. Klonus idący po ostrzu przystanął na samym czubku i zapatrzył się gdzieś w mrok. Nagle śniący ma absolutną pewność, taką jaka pojawia się tylko we snach, że coś jest nie tak z oczami stojącej na krawędzi postaci. Klonus ma wrażenie, że gdy tylko jego senny sobowtór się odwróci będzie miał wyrwane oczy, albo wyjedzone i pełne robactwa, albo...
Sobowtór, który jednocześnie jest Klonusem i nim nie jest, odwraca się. Oczy patrzą chłodno, ale są całkiem normalne, takie jakie zawsze widzi w lustrze. Ogromne, czarne źrenice. I to jest w jakiś dziwny sposób jeszcze gorsze...
Sobowtór Klonusa odchyla się do tyłu i spada w nieodgadniony mrok, a łotrzyk podąża za nim.
Nic więcej mu się nie śni tej nocy.
Klonus zdobywa 20 PD za doświadczenie senne!

Klonus

Klonus obudził się. Niedługo miało świtać (Mam taką nadzieję). Pierwsza myśl wróciła do snu. O co miało w nim chodzić. Był przekonany, że coś ten sen miał znaczyć. Ale co? Wtedy jego wzrok zatrzymał się na lustrze. Dopiero teraz zauważył, że jego twarz zasłaniał oderwany kawał płaszcza. Widać było tylko oczy... te oczy. Teraz wiedział, że w jego życiu jeszcze trochę krwi się przeleje. Byle nie zagubić sie w tym, a przecież to pokazywał sen - odchylił sie i spadł. Będzie teraz musiał uważać na są drogę... krwawą drogę.
Klonus pogrążył sie znowu w śnie.

Klonus

Klonus obudził się. Słońce wstawało już zza horyzontu.
Skoro już wybrałem tę drogę, czas nią ruszyć - pomyślał. Narzucił kaptur na głowę i ruszył z stronę portu.

Ar-Pharazon Złoty

Ar wchodzi w uliczki, idąc przez środek i rozglądając się dookoła szuka kogoś, żeby się na nim wyżyć

Deithe

Ściana jednej z ruin nagle wybucha i na uliczkę majestatycznie wchodzi golem, zbudowany z gruzów. Zauważa Ara i rusza na niego, z powolnością i nieuchronnością góry lodowej.

Ar-Pharazon Złoty

Ar wyciąga topór i mocno ściska uchwyt topora. Czeka na potwora. Wie, że potwór jest większy i silniejszy, jednak Ar jest od niego zwnniejszy. Czeka, aż potwór dobiegnie do niego, następnie, spróbuje uniknąć pierwszego ewentualnego ciosu i skontratakować potwora, tnąc ramie potwora. Następnie, Ar będzie się starał zajśc od tyłu potwora i wskoczyć na jego grzbiet, by odszukać kartki ze słowami i zniszczyć ją.

Deithe

Golem atakuje Ara ręką, jednak ten uskakuje ciosu. Siła uderzenia wyrywa sporą dziurę w bruku. Ar tnie ramie potwora, jednak topór odłupuje zaledwie niewielki odłamek skały, nie czyniąc bestii większej szkody. Ar, przebiega pod ramieniem golema, zanim ten zdąży się odwrócić i wskakuje mu na plecy. Jednak tu spotyka go przykra niespodzianka. Całe ciało golema trzaska i nagle przód jest tyłem, gdy przemieszczają się kawałki gruzu. Potwór łapie Ara w uścisku i zaczyna ściskać. Barbarzyńca, nie może znaleźć kartki.

Chali

Łowca nie znalazł ani lagi, ani chłopca. Nie był szczęśliwy, był jednak uśmiechnięty. Okazało się, że u paska nadal jest sakiewka. Musiało mu się coś wydawać. Teraz Chali jednak szukał wyjścia z Uliczek... A nagle stanął przed dziwnym obrazkiem... Wielki kamienny stwór, ściskający, niby z miłości jakiegoś mężczynę.
Przełknął slinę i szybko rozejrzał się za jakąś, choćby najmniejszą roślinką.

Będzie mu potrzebna do rzucenia zaklęcia "Oplątanie". Łowca miał nielichą nadzieję, że potwór nie jest odporny na magię.
Jeśli to nie wyjdzie, a nawet jeśli wyjdzie wyjmie spod płaszcza procę i obrzuci golema kamieniami, by odwrócić jego uwagę. Mężczyzna ze swoim toporem będzie miał dużo większe szanse na zniszczenie tej maszyny niż on.

Ar-Pharazon Złoty

Straszliwym uściskiem golem praktycznie obezwładnił Ara. Ten jednak się nie poddaje. Chwyta mocniej topór i atakuje kolcem okolica "serca" (jesli takowe posiada) potwora.