Zagajnik

Ar-Pharazon Złoty

- Eee... wybacz - powiedział Druid po czym wyciągnął dwa eliksiry many zza pazuchy i jeden podał Hedrikowi mówiąc - wypij, odzyskasz straconą manę - po czym wypił drugi eliksir odnawiając swoją manę. Druidzi uzdrowili się nawzajem. Hedrik powypiciu eliksiru many odzyskuje całą manę, a zaklęcie Haroona uzdrowiło całkowicie jego wszystkie rany.
- Proponuję ich pochować, żeby zwierzęta nie włóczyły ich ciał po lesie. Na wozie widziałem jakąś łopatę - powiedział druid i poszedł przynieść narzędzie, po chwili wrócił z nie jedną ale z dwoma łopatami. Podał jedną Hedrikowi.
- Do roboty, pośpieszmy się, zaraz zacznie zmierzchac, a niechciałbym tego robić w ciemności. - powiedział i zaczął kopać pierwszy dół.

Hedrik

Hedrik bierze łopatę i zaczyna kopać obok druida. Po paru wbiciach łopaty w ziemie, Hedrik oparł się o nią dwoma rękami i się zapytał.
- Jesteś tajemniczą osobą, powiedz coś o sobie.

Tirodrack

Rzucam w każdego wilka kulką ognia. jeżeli odparują mój atak staram się użyć na ich poparzenia.

Kaleb

Tirodrackowi wyraźnie dopisywało szczęście - oba pociski dotatarły do celu, a wilki ze skowytem zaczęły tarzać się na ziemi usilnie próbując zgasić ogień i w końcu uciekły. Mag odwrócił się i zrobił krok do przodu... I nagle wpadł do zapadni! Uderzył lekko, acz boleśnie o posadzkę. Rozejrzał się. Jedynym źródłem światła, była zapadnia przez którą wpadł. Pomieszczenie było wyłożone kamieniem, pod piasku kolor podchodzącym - zarówno podłoga, ściany, jak i sufit. Na jednej ze ścian, widoczne były szerokie drzwi, w brązowym odcieniu z małą klamką. Co dziwne, było to bardzo ciepło, wręcz duszno. Gdyby nie otwór zapadni, przez który stopniowo wpływało powietrze, zapewne nie łatwo byłoby oddychać. Panowała cisza.

Tirodrack traci 5 many za użycie zaklęć.
Tirodrack traci 1 HP od upadku.

Ar-Pharazon Złoty

Hedrik

- Hmmm kim jestem... musiałbym troche opowiadać. Teraz myśle, że nie czas na takie opowieści. Musimy szybko pogrzebać te 9 ciał, a potem znajdziemy jakieś miejsce do spania. - powiedział Haroon nieprzerywając pracy.
Po kilku godzinach kopania, 9 dołów było gotowych, na przyjęcie ciał poległych. Druidzi powkładali ciała do dołów i zasypali je, na czym zeszła im kolejna godzina życia. Kiedy skończyli z ostatnim grobem, było już naprawdę ciemno.
- Chodźmy poszukać jakiegoś miejsca do spania. - powiedział stary druid i ruszył powoli wgłąb lasu, który w nocy wyglądał miejscami strasznie.

Tirodrack

Staram się otworzyć drzwi i przechodzę dalej.

Kaleb

Takie proste to nie było... Drzwi były zamknięte na zamek.

P. S. Zapomniałem dać, 40 PD za pozbycie się wilków.

Tirodrack

Rzucam na siebie podąrzające światło ( nad głową ) i staram się wywarzyć drzwi .

Kaleb

Tirodrack traci 1 many na zaklęcie. Mimo starań, jest za słaby by wywarzyć drzwi. Jednak deski, pod wpływem uderzeń połamały się i powstała dziura, przez którą Mag mógł się przecisnąć.

Tirodrack dostaje 5 PD za wywarzenie drzwi.

P. S. Mógłbyś dodać link do Karty Postaci w podpisie?

Tirodrack

Przeciskam się przez dziurę i idę wzdłuż korytarza.

Kaleb

Choć zaklęcie nad głową Tirodracka dawało światło, to i tak w korytarzu było całkiem ciemno... Był wołożony podobnie jak poprzedni pokój, lecz węższy i bardzo długi... Mag szedł nim dobrych parę minut... Nagle stało się coś, co zmroziło krew w żyłach Tirodracka - przerażający krzyk, wyrażający ogromny ból, tak jakby ktoś kogoś torturował. Dochodził z oddali korytarza. Ściany były zupełnie puste - żadnych ozdób, żadnych drzwi, po prostu kamienie... W końcu Tirodrack dotarł do drzwi, za którymi słyszał jakieś szepty, szmery itp.

Tirodrack

Staram się otworzyć drzwi a jak to nie podziała próbuję zrobić w drzwiach dostateczną dziurę (sztyletem) aby móc przedostać się przez drzwi.

Sidaver

Przychodzę do zagajnika i rozglądam się za jakąś jaskinią, czy czymś co mogło by być wejściem do tuneli.

Kaleb

Tir:
Drzwi skrzypiąc otworzyły się... Światło nad głową Maga oświetło mały pokoik o kolistym kształcie, wyłożony kamieniem... Oprócz 19 drzwi i tych, którymi wszedł Tirodrack, nic nie rzucało się w oczy - pokój był pusty... Jednak gdy Mag dłużej się rozglądał, dojrzał kilka czarnych plamek pod jednymi z drzwi... Nie widział tego dokładnie, lecz gdy tylko się zbliżył, wiedział już wyraźnie co to było - krew...

<><><>

Sir:
Rozglądanie się nie wyszło zbytnio... Jednak szybko domyślił się, że dzięki papierkowi z mapą, który ma w dłoni, z pewnością dojdzie tam gdzie chciał!

Sidaver

- No to chyba sam niczego nie znajdę. To powinienem wrócić się do straży... - Mówię po czym nagle sobie coś uświadamiam. - Mapa! No tak ale ze mnie głupek. Powinienem zajrzeć tam od razu. - Otwieram mapę i patrzę gdzie jest umieszczone wejście czy coś takiego.

Tirodrack

Staram się otworzyć/wywarzyć drzwi pod którymi widnieje krew.

Kaleb

Sid:
Nekromanta nie musiał długo szukać - pół mapy wypełnione było czerwoną strzałką z napisem "TUTAJ!". Szybko domyślił się, że najprędzej dojdzie tam idąc przed siebie, gdyż to niedaleko.

<><>

Tir:
Te drzwi także otworzyły się łatwo, skrzypiąc jeszcze bardziej niż poprzednie... Jednak Mag szybko stwierdził, że niepotrzebnie to zrobił - był to krótki korytarz, zakończony schodami prowadzącymi w górę i nic nie byłoby w nim nieciekawego, oprócz ścian i podłogi pokrytych smugami krwi, śladami po tym, że kogoś na schodach wciągano, dramatycznych zadrapań po paznkokciach na ścianach... Mag zwymiotował odruchowo, nie mógł powstrzymać tego... Choć jego zaklęcie wygasło, nie uczyniło to zmiany, gdyż ten korytarz był już oświetlony, powoli wygasającymi świecami...

Tirodrack

Wchodzę po schodach prowadzących do góry.

Sidaver

- No dobra. Widać mapa przygotowana w wersji dla niedowidzących. - idę do miejsa które pokazuje mapa.

Kaleb

Tir:
Wszedł po schodach na górę... Zakończone były one wąskim progiem, który pozwalał wejść do podobnie oświetlonego, wypalającymi się już świecami, pomieszczenia... Był to pokój całkiem duży, okrągły, ściany wypełnione były biblioteczkami, pełnymi tomów, grubszych i chudszych, ładniejszych i brzydszych, zwojów i gdzieniegdzie dziwnych przyrządów. Na środku pomieszczenia stało krzesło, pod którym to znajdowała się kolejna kałuża ciemnoczerwonej mazi... Na krześle zaś był człowiek... To jest część człowieka... Mag szybko spostrzegł, że brakowało mu głowy i był dziwnie blady. Głowy też nie musiał długo szukać - leżała tuż obok krzesła, za którym to z kolei stało 5-cioro ludzi, w tym jeden w bogatj szacie maga, a pozostali w skórzniach. Wszyscy spoglądali złowieszczym wzrokiem na Tirodracka. W końcu Mag odezwał się:
- Jesteś kolejnym, który chciałby być przedmiotem naszych badań? Zaprszamy - uśmiechnął się złowieszczo i w tej samej chwili Tirodrack poczuł że coś dotyka jego pleców, spojrzał przez ramię i ujrzał sobowtór tego samego Maga, który do niego mówił. Czuł, że jest w niebezpieczeństwie...

<><>

Sid:
Sidaver idzie i idzie i gdy już dotarł na miejsce... Łubudu! Wpadł do zapadni, oświetlanej wpadającym przez nią światłem. Było to pomieszczenie niewielkie, wyłożone kamieniami. Były też drzwi, z dziurą, przez którą człowiek w stanie był się przecisnąć...