Wapienne Jaskinie

Kreeth

Kreeth rozejrzał się dokładnie po okolicy. "No nieźle", pomyślał i spojrzał w dół, na niższy poziom. Potem zaczął ostrożnie przemieszczać się dalej półkami skalnymi...

Deithe

W dole paliło się tylko kilka pochodni, więc było dość mroczno, ale mimo to Kreeth widział poruszające się sylwetki ludzkie. Słyszał także ciche rozmowy i pochlipywanie. Zdawało mu się także, że widzi... Druid tak się zapatrzył, że pośliznął się na czymś i prawie by spadł, ale na szczęście w ostatnim momencie złapał się skały. Okazało się, że ściany i półki są tu pokryte dziwną mazistą substancją, może jakąś odmianą grzyba.
A zdawało mu się, że dostrzega - zagrodę?

Kreeth

Kreeth podciągnął się i wdrapał na skałę. Jeszcze raz spojrzał w dół i przyjrzał się zagrodzie. Potem zwrócił uwagę na mazistą substancję.

Deithe

Zagroda wyglądała na topornie złączone ze sobą bale - najprawdopodobniej wzięte z pobliskiego lasu. Najwidoczniej nie mogłyby zatrzymać człowieka, a co najwyżej krowę, ale ludzie smętnie chodzący poniżej wcale nie uciekali.
Druid zdecydował, że substancja to jakiś rodzaj grzyba, choć nigdy takiego nie widział. Jednak zawała się rosnąć bardzo powoli, po milimetrze próbując się wspiąć na jego buty i wszelki kawałek ciała jaki dotykała. Dotknięcie tego czegoś nagą skórą wywoływało lekkie pieczenie.

Kreeth

Kreeth postanowił szybko oddalić się od grzyba. Zdawał się być niebezpieczny...
Druid wrócił się korytarzem do poprzedniego rozwidlenia. Postanowił udać się odnogą, która była na tym samym poziomie co reszta.

Deithe

Druid ruszył prawą odnogą. Na chwilę oślepiło go światło. Okazało się, że wyszedł z jaskiń większym wejściem, czyli drugim z dwóch początkowych do wyboru.

Kreeth

Kreeth z radością wział głębszy oddech. "W końcu coś normalnego", pomyślał. "Teraz trzeba tylko stawić czoło Nadzorcy...".
Druid znów wszedł małym wejściem. Przeszedł przez magazyn i udał się korytarzem, którym poszedł Nadzorca...

Deithe

Druid doszedł do sporych, mocnych drzwi. Te jednak w przeciwieństwie do reszty miały zamek. Zanim Kreeth zdążył się zastanowić jak go rozbroić z tyłu za nim rozległy się pośpieszne kroki, zupełnie jakby ktoś biegł.

Kreeth

Kreeth szybko się odwrócił. Wytężyłswój wzrok i zaczął wyczekiwać biegnącej osoby.

Deithe

Zza zakrętu wynurzył się mężczyzna, całkiem przecietny, w skórzanej zbroi. Pot spływał mu po twarzy i dyszał ciężko jak po długim biegu. Trzymał się za prawe ramię, z którego spływała, leniwym strumyczkiem, krew.
Na widok druida stanął jak wryty.

Kreeth

Kreeth podszedł bliżej.
- Witaj. - powiedział szeptem. - Ty do Luthienmarana, prawda? Wyglądasz na zmęczonego i rannego. Nie powinien cię oglądać w takim stanie. - Kreeth schował jedną rękę za plecami i zacisnął ją w pięść. Zaczał skupiać magię na wytworzeniu proszku, którego charakter określi w razie potrzeby. - Może pozwolisz się uleczyć i porozmawiamy na zewnątrz?

Deithe

Oczy tamtego zwężyły się podejrzliwie w szparki.
- Nie pamiętam cię... - rzucił przybysz, ale najwyraźniej mu się śpieszyło, bo wzruszył ramionami - Zresztą, on takie dziwadła zatrudnia, że możesz i być jednym z jego ludzi. Nic mnie to nie obchodzi. Powiedz temu swojemu Wielkiemu-I-Potężnemu, że ten cholerny amulet się stopił! Poparzył mnie do jasnej cholery! I może mi powiesz, czemu nie przysłał obiecanych posiłków, a? A?! - krzyknął bandyta. Najwyraźniej uznał Kreetha za pachołka Nadzorcy, który mu nie zagraża.

Kreeth

- On... nie wtajemnicza mnie w takie rzeczy. - zaryzykował Kreeth. - Zatrudnił mnie, abym wam pomógł. Jestem tu od niedawna. Może przejdziemy się trochę dalej. Twoimi ranami powinien zająć się ktoś taki jak ja. To miejsce nie jest odpowiednie. Trudno mi się tu skoncentrować. Pójdziemy? - druid wskazał wolną dłonią korytarz prowadzący do większego wyjścia z jaskiń.

Deithe

Bandyta zawahał się na moment.
- W sumie, nie powinienem, staremu ramolowi, trzeba powiedzieć, że te dzieciaki pewnie tu niedługo będą... ale ramie boli mnie jak cholera. - Skrzywił się. - No dobra, chodź, byle szybko. - Powiedział i ruszył w stronę wyjścia. - To trochę dziwne swoją drogą, że zatrudnił druida... w każdym razie mam nadzieję, że masz coś przeciwbólowego... uwierzyłbyś, że prawie mnie dorwali? Małe skubańce, jeden nawet zdołał mnie drasnąć... - Rzezimieszek najwidoczniej ciężko przeżywał porażkę i nie zadał Kreeth'owi fundamentalnych pytań. Zamiast tego splunął mówiąc o "tych cholernych dzieciakach".

Kreeth

Kreeth uśmiechnął się. Gdy wyszli na zewnątrz, odsunął bandytę trochę zdala id wejścia.
- To powinno pomóc. - wyciągnął rękę zza pleców. Wytworzył tam Proszek Usypiający. Przysunął dłoń do twarzy bandyty i dmuchnał, rozpylając proszek na jego twarzy. - Czujesz coś?
Jeśli bandyta uśnie, Kreeth przeciągnie jego ciał zdala od wejścia i ułoży na ziemi.

Deithe

Bandyta spojrzał na niego i zamrugał oczami.
- Właściwie to... - Zmrużył oczy jakby miał trudności z widzeniem, a potem zamknął oczy i osunął się bezwładnie na ziemię.
Kreeth znalazł dogodne miejsce, osłonięte przed wzrokiem przypadkowego przechodnia, kilka metrów od wejścia.

Kreeth

"Doskonale", pomyślał Kreeth.
Druid rzucił "Oplątanie" na bandytę, aby jego ciało znalazło się w pionie. Druid "wyregulował" pnącza tak, aby uniemożliwiały więźniowi ruszanie się, ale nie raniły go. Gdy wszystko było gotowe, Kreeth rzucił "Obudzenie".
- A teraz powiedz mi wszystko o swojej pracy dla Luthienmarana, o nim samym oraz z kim walczyłeś. - powiedział, gdy bandyta się obudził.

Deithe

Bandyta spojrzał na Kreeth'a, na pnącza, a potem uśmiechnął się i splunął druidowi na maskę.
- Mam na imię Derek i to wszystko czego się ode mnie dowiesz, podstępny bachorze! - bandyta uśmiechnął się drwiąco.

Kreeth

Kreeth pokręcił głową.
- Dlaczego ludzie zawsze to utrudniają? Spodziewałem się takiej reakcji. Wiesz, w końcu wycisnę z ciebie te informacje, Derek. - tutaj druid lekko zacisnął dłoń, co spowodowało ucisk pnączy na ciało bandyty. - Oczywiście wątpię, by ból w czymś tu pomógł. Dlatego przygotowałem dla ciebie coś ekstra. - Kreeth złożył dłonie i wytworzył Proszek Mącący. Rzucił go w twarz Dereka. - Wiesz co to było? Proszek Mącący. Za chwilę przestaniesz odróżniać wrogów od przyjaciół i powiesz mi wszystko... - Kreeth odczekał chwilę, aż Proszek zacznie działać. - Poweidz mi wszystko o Luthienmaranie i swojej pracy dla niego.

Deithe

Derek ponownie zamrugał i popatrzył na Kreeth'a ze zdziwieniem.
- Ja... no cóż... nie wiem czemu chcesz słuchać o tym nudziarzu... - poruszał palcami. - I czemu jest mi tak niewygodnie? Hmm... - bandyta wyglądał jakby się głęboko namyślał. - Nie wiem za dużo, jeśli mam być szczery, płacił dobrze, dał mi to niedziałające świństwo... no i zatrudnił mnie i chłopaków, żebyśmy posiedzieli w tym mieście... pogadał przedtem z tą świnią burmistrzem... no i tam czekaliśmy na te dzieciaki, nie pamiętam imion... w każdym razie jakoś im się udało nas pokonać... i... i... - Narkotyk najwyraźniej utrudniał Derekowi myślenie.