Wapienne Jaskinie

Atarin

- Pewnie ty też nie pamiętałaś żeby przeszukać tamtych łotrów?? - nie czekając na odpowiedź Atarin rozgląda się po jaskini za czymś metalowym, ostatecznie twardym kamieniem, nie znał się ani na czarach ani na otwieraniu kłódek. Miał zamiar po prostu rzucać z większej odległości w tę kłódkę, wiadomo że złoto nie jest najwytrzymalszym materiałem więc może się udać. Ma też nadzieję że jeśli będzie robił to z większej odległości to uda mu się uskoczyć w razie niebezpieczeństwa.

Isildur Wielki

-Gdy ty jeszcze spałeś razem z karczmarzem przeszukaliśmy oba ciała, ale nie było tam żadnego klucza, tylko to- powiedziała Arnen i z kieszeni wyciągnęła coś w rodzaju metalowego patyczka o długości 5 cm, szarym kolorze, gładkiej i powierzchni. Dziewczyna podała przedmiot Łowcy

Atarin

- Odsuń się kawałek, spróbuję może to jest własnie klucz. - Kiedy dziewczyna odeszła kawałek Atarin ostrożnie wkłada patyczek do kłódki i zaczyna delikatnie ostrożnie kręcić, może jest tam jakaś magiczna zapadka do której tylko pasuje ten pręcik. Atarin robi to jednak tak ostrożnie jak tylko potrafi aby w razie jakiejś pułapki od razu odskoczyć w czym ma mu pomóc wrodzona zręczność.

Isildur Wielki

Gdy Atarin włożył pręt do kłódki ta zaczęła świecić ostrym, białym światłem. Atarin poczuł, że grunt obsuwa mu się pod nogami, w ostatniej chwili udaje mu się odskoczyć. Nagle światło blednie, słychać delikatny brzęk spadającej na ziemię złotej kłódki. Drzwi nadal pozostały zamknięte, jednak już nic ich nie blokowało. W miejscu skąd Atarin uskoczył ukazała się zapadnia, na nie, której błyszczały ostre kolce długości ok. 70cm.

Atarin otrzymuje 30 PD za otworzenie kłódki.

Atarin

Atrarin delikatnie obchodząc zapadnie po czym popycha delikatnie w chodzi uważając aby nie wpaść na następną pułapkę.

Isildur Wielki

Atarin wchodzi, co ciemnego pomieszczenia oświetlanego przez płonące pochodnie. W ich blasku Łowca widzi dwa wypchane worki położone w koncie. Na środku sali znajduje się drewniany stół przy nim cztery krzesła. Pod jedną ze ścian są dwa łóżka, a obok nich duża szafa, niedaleko niej leży kusza, oraz miecz półtoraroczny, który w wspaniały sposób lśnił w półmroku. Arnen uśmiechnęła się i podbiegła do broni, podniosła miecz i ucałowała go w rękojeść, następnie schowała do skórzanej pochwy. Obejrzała kuszę, po czym przewiesiła ją przez ramię na plecy na pasie wykonanym ze spiętych metalowych kółek.
- Tak się urządzili Ci zbóje! Za dobrze im tu było, ale, właśnie było- powiedziała Arnen i uśmiechnęła się do Łowcy.

Atarin

- Chyba naprawdę za nimi tęskniłaś - uśmiechnął się Atarin - To jak zaczynamy sprawdzać jakie mają skarby w tych worach? - powiedział Atarin idąc w kierunku worów z zamiarem sprawdzenia co mają w środku.

Isildur Wielki

- A masz jakiś inny pomysł- uśmiechnęła się dziewczyna, po czym podeszła do pierwszego worów, podniosła go, bardzo szybko, mimo, że Atarinowi wydawał się dość ciężki, po czym wysypała jego zawartość na podłogę. Oczom Łowcy ukazał się stert szmat pozwijanych w tobołki. Arnen zaczęła przeszukiwać je, lecz nic cennego nie znalazła.
- No cóż, ja nie trafiła, teraz Twoja kolej!- Powiedziała i z ciekawością przyglądała się następnemu workowi.

Atarin

Atarin rozsypuje tak jak dziewczyna zawartość na ziemię, a następnie ma zamiar wszystko przeszukać w nadziei że znajdzie cokolwiek cennego.

Isildur Wielki

Z worka Atarina wysypała się na ziemię kupa żelastwa, pośród zbroi, nagolenników i Bóg wie jeszcze, czego znajdowało się kilka złotych monet oraz jedwabny woreczek.
- No cóż, ty miałeś więcej szczęścia -powiedziała Arnen i zaczęła rozglądać się po jaskini. Nagle Łowca spostrzega lekkie, pulsujące, fioletowe światło dochodzące z pod szafy.

Atarin

Atarin zabrał monety i zaczął sprawdzać co jest w małym woreczku, jeśli coś cennego to chciał to zabrać. Następnie wskaże Arnen szafę i to dziwne światło, po czym nim cokolwiek zrobi ruszy aby przyjrzeć sie temu dokładnie i zbadać czy to nie czasem pułapka.

Isildur Wielki

Atarin zebrał 28 złotych monet. Gdy otworzył woreczek ujrzał w nim kilkadziesiąt złotych monet, których było w sumie 70. Arnen podeszła do szały schyliła się i zajrzała pod nią. Włożyła tam rękę i po chwili wyciągnęła 3 strzały mieniące się różnymi odcieniami fioletu.
- Hmm to są strzały do łuku, nie bełty do kuszy tobie przydadzą się bardziej- powiedziała dziewczyna podając strzały Łowcy.

Atarin zyskuje 3 magiczne strzały

Atarin

Atarin podał dziewczynie 60 złotych monet (skoro on zabrał strzały to wydawało mu się że tak będzie po równo). Po czym Atarin otwiera szafę mając nadzieję że tam uda mu się coś znaleźć.

Isildur Wielki

W szafie wisi tylko stary potargany i zniszczony płaszcz.
- Dzięki, ale nie trzeba było- powiedziała dziewczyna biorąc pieniądze.
- To, co jeszcze coś to sprawdzamy czy kończymy? Mam już dość tego miejsca.- Powiedziała Arnen patrząc na Łowcę.

Atarin

Atarin ostatni raz spojrzał na pomieszczenie i powiedział:
- Racja nic tu po nas, mi też to miejsce niezbyt się podoba. Masz jakieś ogólne plany co teraz?? Wybrałbym się w poszukiwaniu jekiejś przygody, a razem zawsze weselej. - uśmiechnął się do niej.

Isildur Wielki

- Hmm ogólnie to miałam szukać najemnika, bo potrzebny mi ktoś był, ale skoro chcesz ze mną podróżować to nie ma sprawy.- Powiedziała radośnie dziewczyna wychodząc z jaskini.
- Otóż chciałam wyruszyć do wulkanu, aby zdobyć jajo smoka, wiem, że ta wyprawa może nie być najłatwiejsza, ale zawsze marzyłam, aby zostać Panią Smoka, no może przynajmniej jeźdźcem- powiedziała dziewczyna i uśmiechnęła się na końcu.- To jak? Nadal chcesz wyruszyć ze mną? – Zapytała.

Atarin

- Hmm- Atarin wzruszył ramionami - czemu nie, to i tak od jakiegoś czasu jest moim celem, mam nadzieję że smocza rodzina stwierdzi że jesteśmy godni. Bardziej się jednak obawiam jak my tam dojedziemy, bo mnie bynajmniej nie stać na konia, a nie cni mi się zasuwać pieszo taki szmat drogi. Masz może jakiś pomysł jak tam dotrzeć??

Isildur Wielki

-Hmm masz rację, ale chyba innego wyboru nie będziemy mieli- powiedziała Arnen – chyba, że popłyniemy rzeką na północ? Łódkę można by wypożyczyć od rybaków mieszkających po drugiej stronie rzeki. Co o tym sądzisz?- Zapytała ochoczo dziewczyna. Atarin prowadzony przez Arnen stanął przed jaskiniami. Słońce rozpoczęło już swoją wędrówkę na zachodnią stroną horyzontu. W twarze podróżników uderzył dość chłodny, orzeźwiający podmuch wiatru.

Atarin

- Świetny pomysł, co ty na to żeby jutro wczesnym rankiem iść załatwić sprawę łodzi i kupić trochę prowiantu, a na razie postawić gdzieś obóz? - Jeśli się zgodzi to Atarin ma zamiar znaleźć trochę drewna na ognisko i spróbować wypatrzeć jakąś zwierzynę na kolację (np. królika). W przeciwnym wypadku wysłucha propozycji Arnen.

Isildur Wielki

-Tak masz racje, dzisiaj odpoczniemy jeszcze, a jutro wyruszymy- powiedziała Arnen ziewając. W okuł jaskiń leżało dużo połamanych i suchych gałęzi, więc znalezienie drewna nie sprawiło dużo kłopotu. Arenen tymczasem zrobiła kilka kroków to wewnątrz tunelu prowadzącego do jaskiń, ułożyła kilka kamieni w krąg. Znalezienie czegoś w tych okolicach było dość trudne, ale dzięki swoim zdolnością Łowca zdołał wypatrzyć szaraka w pobliskich zaroślach.