Etap 1 Sesji : Ruiny - Pozostałości Wieży Magów

Demogorgon Biały

Demogorgon zbliżył się do ruin i od razu wyczuł delikatne fale magii. Z całą pewnością to miejsce jeszcze nie tak dawno należało do jakiegoś maga. Rozglądając się zauważył troje ludzi. W dwojgu od razu rozpoznał rodaków z podziemi. W dodatku charakterystyczne ruchy zdradzały w nich magów. Narodowości trzeciego nie potrafił rozpoznać jednak sprawiali na pewno lepsze wrażenie niż chołota którą mijał w mieście. Może wreszcie znalazł pracodawców lub chociarz kompanów. Coś mu mówiło że po tym mieście lepiej nie szwędać się samemu. Tak więc tak jak go uczono przygotował zaklęcie oszałamiające, podszedł do grupki i skłonił się nisko.
"Witajcie rodacy oraz ty szlachetny panie."- Dopiero z bliska zauważył, że trzeci nieznajomy był ślepcem. - "Nazywają mnie Demogorgon Biały. Nie poszukujecie przypadkiem maga bojowego do kompanii? Dopiero przybyłem do tego ... interesującego miasta i wbrew temu co mi mówiono jakoś nie mogę tu znaleźć dla siebie zajęcia".

Deithe

- O kolejny kompan..! Proszę, proszę im nas więcej tym weselej..! Tylko, że ja nie ufam niezajomym... - Powiedział ponuro mag i wskazał Demo Czkawkiem w grożnej pozie. Ostrze czknęło, co popsuło cały efekt. - A zresztą pytaj sie ślepca i Konusa... - Mruknął tracjąc zainteresowanie. Zaczął coś mówić do Czkawka. - ...przerobię cię na druty ty...

Leanna

Leanna machnęła tylko ręką, bo już się zdążyła przyzwyczaić do tego głupiego miana, jakim ją obdarzył Deithe.
- Mnie jest wszystko jedno. - wzruszyła ramionami.

Demogorgon Biały

Demogorgon, skoro nie wyglądało aby ktoś mu miał zagrażać, anulował zaklęcie i zaczął dyskretnie rozglądać się po terenie ruin. Wyraźnie wyczuwał jakieś zakłucenia tutejszego pola magicznego. Kto wie może magowi uda się odnaleźć coś co przegapili zwykli szabrownicy. Usiadł na pobliskim kamieniu zamknął oczy i ostrożnie spróbował namierzyć źródło zakłuceń.

Leanna

- Już tego próbowaliśmy - powiedziała dziewczyna, nie patrząc nawet na maga bojowego, lecz pod nogi. - Szkoda czasu. Epicentrum zakłóceń jest pod wieżą, jeżeli cię to interesuje w ogóle.
Jej torba znów zaczęła fuczeć z niezadowolenia.

Demogorgon Biały

Mag zrezygnowany otworzył oczy i przestał się koncentrować. - "Skoro tak mówisz. Miałem nadzieję, że może znajdę jakieś pozostałości po poprzednich właścicielach. Przy okazji... Czyżbym słyszał jakieś kotopochodne dźwięki z twojego plecaka. W dzisiejszych czasach trudno o prawdziwego, dumnego przedstawiciela tego gatunku. Mam nadzieję, że to nie kolejna kuleczka futra bez godności?"

Leanna

Na te słowa Leanna zatrzymała się gwałtownie, zaskoczona.
- Kocur, przedstaw się panu.
Z torby wysunął się duży, czarny koci łeb o zielonych oczach. Kocur nastroszył groźnie wąsy, odsłonił ostre ząbki i zafuczał ostentacyjnie. Machnął pazurami w kierunku maga.
- No, wystarczy już tej popisówki. I nie wierć się tak.
Kot nadal łypał oczyma na maga.

Demogorgon Biały

"Piękny zwierz. Może mnie kiedyś polubi Smile

." - Wstał z kamienia, na którym do tej pory siedział. - "To jakie macie teraz plany? Ja właściwie nie mam żadnego zajęcia i jestem otwarty na wszelkie propozycje."

Leanna

- Plany? - popatrzyła po Deithe i Fistanie - Do nich to pytanie. - wskazała jednocześnie na obu. - Ale mamy niby odnaleźć coś, co wywołuje zakłócenia magiczne.
Kocur jeszcze raz się nastroszył, poczym zniknął w torbie, burcząc z niezadowolenia.
- I rozwieję twoje płonne nadzieje, mój panie. Nie, nie polubi cię.

Deithe

- Plany, plany... jest deficyt owych... chyba idziemy, aż się nie natkniemy na coś ciekawego, prawda? No a przynajmniej idziemy póki coś ciekawego nie pourywa nam głów... - Powiedział beznamiętnie mag przyczepiając sobie niesforny puginał do pasa.

Demogorgon Biały

Demogorgon wzruszył ramionami i dalej zaczął badać teren w poszukiwaniu czegoś ciekawego. Wszystko było nie tak jak powinno. Miał przybyć do kwitnącego miasta i zbić fortunę, a tym czasem szwędał się po ruinach bez perspektyw na przyszłość. Czuł, że jeśli ktoś go teraz zirytuje to może skończyć z wypalonymi oczami (jeśli będzie miał szczęście).

NPC

Wtem, niewiadomo skąd, na Demogorgona wpadł szczur. Stworzenie raczej w strachu, niż żadzy krwi, zaczęło się wierzgać, by jak najszybcie uciec z tego miejsca.

Leanna

- Hej, może byś pogonił sobie za myszą, co? - Leanna szturchnęła swoją torbę. W odpowiedzi usłyszała tylko jednostajne burczenie. - Aha, rozumiam, to ponad twoją godność. - dziewczyna nie wiedziała, czy ma się śmiać, czy ubolewać nad lenistwem zwierzęcia.

Demogorgon Biały

Demogorgon zaskoczony przygotował się do rzucenia zaklęcia, ale po chwili uspokoił się i zszedł szczurowi z drogi. Nie stanowił zagrożenia. Przypomniały mu się słowa jego mistrza: "Nie ma sensu zabijać tylko ze strachu lub z irytacji. No chyba, że ktoś za to zapłaci.". Mistrz był starym dziwakiem, ale w tym się z nim zgadzał.

Deithe

Deithe usiałd pod ścianą i spojrzał w czarną czeluść podziemnego korytarza.
- Coś nadchodzi... - Stwierdził matowym głosem.

Fist

- No cóż przyjacielu. Tego szczura niemasz co zabijać...ale to przed czym uciekał napewno cię zaciekawi - uśmiechnął się - Chyba że lubisz jak chcą cię zabić.

Leanna

- No super... - syknęła - Znowu ogień, znowu krzyki... - cofnęła się o kilka kroków w tył. Wyjęła swój sztylet.

NPC

Wszyscy zaczynają odczuwać niewielkie wibracje w ścianach i podłodze korytarza. Coś się z pewnością zbliża i jest na tyle duże, że idąć wywołuje niewielkie trzęsienie tunelu. Deithe patrzy w ciemność, ale nawet jego przenikający cienie wzrok niczego nie widzi. Fist wsłuchuje się, ale im bliżej tajemnicze coś jest tym wiecej śródeł dźwięku powstaje, co uniemożliwia jednoznaczną identyfikacje w ten sposób. Zresztą sądząc z natężenia wibracji nie będą musieli długo czekać by się przekonać o naturze tajemniczego zjawiska...

Fist

Fist nie cekając ani chwili zaczął zbierać jak najwiecej energii z otorzenia i towrzyć w okół siebie masę kul energii, jedne fizycznej energii trugie destruktywnej przenikającej pancerze i atakującej od środka.

Leanna

Uniosła w górę rękę, tworząc w dłoni kulę ognia. Włożyła weń na chwilę ostrze swego sztyletu, by się rozgrzało. Zawsze dawało to lepszy efekt. Znów cofnęła się o kilka kroków.