AI

Klonus

Przeglądając stare zbiory wpadłem na coś, co niestety jest już chyba historią. Jest to podpis (tekst z bramy) klanu Ab Initio. Pamiętasz jeszcze Leno?

Stanąłeś przed wrotami do... nie za bardzo wiedziałeś, do czego. Niepewnie zacząłeś się rozglądać. „Czy to na pewno tu?” - w Twojej głowie rozsiały się wątpliwości niczym mlecz na trawie tworząc z zielonej łąki nadziei coraz bardziej żółknącą plamę niepewności. Nagle za Twoimi plecami usłyszałeś turkot kół. Obróciłeś się. Wprost na Ciebie biegł pośpiesznym krokiem olbrzymi jaszczur. Przestraszony zrobiłeś niepewny krok w tył, a Twoja ręka powędrowała ku przypasanej broni. Gad przemknął jednak tuż obok Ciebie. Dopiero wówczas dostrzegłeś, że ten jakże dziwny zwierz ciągnął za sobą równie dziwaczny pojazd. Niewielki wóz osadzony na dwóch przesadnie dużych kołach zatrzymał sie obok Ciebie. Jego woźnica, istota tak wysoka i jednocześnie tak chuda, że trudno go zakwalifikować do ludzkiej rasy, zwrócił się do Ciebie:
- Nowy? - spokojnie zszedł z wozu i teatralnym gestem ręki zaprosił Cię, byś przeszedł bramę, przed którą stałeś – Chodź, oprowadzę cię.
Ruszyłeś niepewnie przodem, lecz chudzielec szybko Cię wyprzedził i poprowadził ku równie dziwnemu miejscu, jak niedawno przekroczone wrota. Izba wzniesiona z kamienia opromieniona była nikłym światłem wpadającym doń przez niewielkie okna. Niewiele pomagał rozpalony kominek, raczej dawał wrażenie jeszcze większej ciemności panującej wewnątrz. W świetle tlącego się ognia dojrzeć można było jedynie dwa głębokie fotele. W jednym zajmowała piękna kobieta, której urody bronił potężny oręż, jaki trzymała tuż pod ręką. Naprzeciw niej zasiadł anioł szeroko rozkładając skrzydła. Twój wzrok powiódł wzdłuż ściany, gdzie w kącie alchemik dosłownie wcisnął małe laboratorium. Mimo, że w chwili obecnej puste, wciąż wydalało z siebie gęste opary, przysłaniające dużą część odłogi.
Wtem spośród mgły, jaką wytworzyło laboratorium, wyskoczył kot i biegiem przemknął pod Twoimi nogami. Tuż za nim przebiegła z piskiem mała dziewczyna, nie zwracając większej uwagi na nowoprzybyłych.
Chudzielec wziął głęboki oddech i z zadowoleniem powiedział:
- Oto jesteśmy. - wskazał szerokim ruchem ręki na pomieszczenie i zaczął opowieść – Do początku...
- Czy to... - przerwałeś mu niepewnie. Twój przewodnik przerwał momentalnie.
- Co sie stało? - spytał życzliwie.
- Czy to cały klan?
- Brakuje części członków. Ale w zasadzie można powiedzieć, że to jest właśnie Ab Initio.
- Ale... - nie wiedziałeś, czy dech zapierało raczej zdziwienie, czy rozczarowanie – gdzie wojsko... gdzie trofea... gdzie...
- Exp? - dokończył za Ciebie chudzielec – Nie lubimy exp-u. Nie po to tu jesteśmy.
- A po co? - coraz bardziej dziwił Cię ten klan. Chudzielec chwilę zastanawiał sie nad odpowiedzią. W końcu odrzekł:
- Dobre pytanie, młodzieńcze. Gdy znajdziesz na nie odpowiedź, możesz do nas dołączyć.
Chudzielec ruszył w swoją stronę.
- Ale jak... - zdezorientowany, nie wiedziałeś, co dalej robić.
- Każdy z nas może Ci pomóc – odpowiedział przewodnik – jak tylko o tę pomoc wystąpisz... i będziesz gotów ją przyjąć.
Zostałeś sam przy wrotach. Przekroczyłeś je, ale czy coś się zmieniło? Jeśli nie, to nie jest miejsce dla Ciebie.