Urząd Miasta

Klonus

Wśród zadbanych budynków Caen wyróżnia się jeden, który wygląda, jakby w każdej chwili miał sie zawalić. Wygląda na to, że został odbudowany po Ataku jedynie w takim zakresie, by się "trzymał kupy". Przed nim stoi zwykle grupka brudnych i obskórnych ludzi, którzy zwą siebie Milicją Obywatelską. Okazuje sie, że w tym budynku urzęduje burmistrz.

Jurgin · Wysłany: Pią 23:13, 30 Mar 2007 Temat postu:

Jurgin rozglada się i szuka burmistrza.

Deithe

W holu Jurgina spostrzega grupka roześmianych mężczyzn. Jeden z nich patrzy na niego w sposób jaki najwyraźniej wydaje mu się groźny. Cała grupka wydaje się być raczej nieprzyjaźnie nastawiona do obcych. Ten który się patrzy, mówi w stronę Jurgina:
- Czego tu?

Jurgin

Witam wielce szanowną Milicję - powiedział Jurgin - szukam burmistrza, podobno można go tutaj znaleźć.

Deithe

- Ano można, ale burmistrz jest zajęty i nie ma czasu dla byle motłochu. - Warknął "milicjant". - Możesz pogadać ze mną jak masz jakąś sprawę. Więc czego tu się pytam, a?

Jurgin

Byle motłochu mówisz? To dlatego stoicie pod drzwiami? - Jurgin rozpiął płaszcz odkrywając dwa sejmitary - powiedzmy, że szukam pracy.

Deithe

- Po co stoimy to nie twój interes - Prychnął "milicjant", po czym spojrzał na sejmitary i położył pośpiesznie rękę na jednoręcznym toporze zwisającym mu u boku. - No, no, no nie tak ostro chłopczyku, bo komuś może stać się krzywda. - "Milicjant" spojrzał na kolegów i powiedział do Jurgina tym specyficznym głosem, którego używają podrzędni ulicznycy, gdy myślą, że są cwani. - Praaacy? No cóż... może mamy dla ciebie pracę. Płatne dwadzieścia pięć sztuk złota z góry i drugie tyle po wykonaniu zadania, zainteresowany? a?

Jurgin

Jurgin spojrzał z pogardą na toporek i powiedział - Najpierw powiedz jaka to praca, a ja zdecyduję, czy jestem zainteresowany. A za "chłopczyka" rzeczywiście może stać się komuś krzywda. Mam na imię Jurgin i tak się do mnie zwracaj "panie władzo" - mówiąc ostatnie słowa Jurgin uśmiechnął się niewinnie.

Deithe

Rzezimieszek miał najwyraźniej coś odszczeknąć, ale jakoś się powstrzymał i splunął tylko na deski.
- Jak sobie chcesz, byle nie "panie władzo" jestem Derek. A praca to prosta, w sam raz dla niemowlaka. Sklepikarka Anna, zalega panu burmistrzowi trochę pieniędzy za wynajem sklepu. Musiałbyś iść i je odebrać. Co ty na to?

Jurgin

- Jaki ma dług i dlaczego nie płaci? Czy wogóle ktoś próbował już z nią rozmawiać? - Jurgin miał przeczucie, że ktoś chce go wmanewrować w pobieranie nielegalnych haraczy, ale postanowił nie dawać tego po sobie poznać.

Deithe

- Zalega nam sto sztuk złota, za wynajem sklepu od miasta. A dlaczego nie płaci? A co mnie to w ogóle obchodzi? Grunt, że nie płaci. Mówiła coś, że interes kiepsko idzie. Ale czy to powód do nie płacenia podatków? - Derek machnął ręką. - Właśnie dlatego wysyłamy ciebie, żeby z nią "porozmawiał"? prawda? - Rzezimieszek położył akcent na słowie "porozmawiał".

Jurgin

- dobra, dobra, czyli wisi wam stówkę? Daj mi moje 25 sztuk złota i idę pogadać.

Deithe

- Tak idź, idź już. Masz. - Derek dał Jurginowi 25 sztuk złota i wskazał wyjście.

Jurgin zyskuje 25 sztuk złota.

Jurgin

Jurgin idzie do sklepu Anny.

Jurgin

Gdy zbliżali się do urzędu Jurgin zapytał - to mamy jakiś plan czy walimy z buta? Fist czy twoje duchy mogą tam zajrzeć i zorientować się w sytuacji?

Fist

Fist patrzył na Jurgina. W chwile potem pojawiły się dwa duchy. Nektomanta wyszeptał kielka dziwnych słów. Duchy ruszyły.
- Wysłałem je by raczej nie rzucając się w oczy dostały sie do urzedu i rozeznały się w sytuacji. - uśmiechnął się.

Jurgin

- dobrze, to poczekajmy i zobaczymy jakie przyniosą wieści.

Deithe

Duchy poleciały i wróciły, wyraźnie zirytowane tym, że Fist przetrzymuje je tak długo.
Przekazały nekromancie wizję dwóch ludzi w środku, w pokoju głęboko we wnętrzu urzędu, najwyraźniej w gabinecie burmistrza.

Jurgin

- czyżby został tylko Derek z burmistrzem? A może jest tam ktoś inny? tak czy inaczej chyba musimy dokończyć dzieła...

Kasandra Wredna

Kasandra podeszła bliżej budynku. Oparła się o ścianę tuż koło drzwi.
- To kto otwiera? - zapytała patrząc znacząco na towarzyszy