Etap 0 Sesji: Miasto - Karczma

Leanna

Cofnęła się gwałtownie w tył. Wyraz hardości na jej twarzy znikł momentalnie.
- Ale ja chciałam tylko informacji... Nie koniecznie znów być blisko niego... To naprawdę bardzo realistyczna iluzja...

NPC

- Spokojnie, oni nas nie widzą, dla nich nie istniejemy. - Zapewnił Rizzit. - Zresztą jestem ciekawy co to zaczłowiek, może się czegoś dowiemy, przecież o to mnie prosiłaś czyż nie? - W jego głosu można było wyczuć tylko delikatną nutkę nacisku, ale jednak.

Leanna

- Prosiłam... - skinęła głową. Rozejrzała się. - To jego pracownia... Ta oficjalna. - wskazała stół zawalony księgami i różnymi przyrządami. Ściany zastawione były szafami wypełnionymi po brzegi zwojami oraz maleńkimi, zmumifikowanymi czaszkami. - Urocze. - żachnęła się - Zawsze miał talent do komponowania wnętrz.

- Przecież dałem ci wyraźnie polecenie... - warczał Ultionis - To nie jest szpilka, żeby się zgubić!... Pokładałem w tobie takie plany, zawsze byłeś nadzieją rodu... A ty okazujesz się zwykłym nieudacznikiem!

- Wiesz, wcale mi go nie jest żal. - Leanna wzruszyała ramionami.

NPC

Chaos ciekawie rozejrzał się po pracowni. Z błyskiem w oku obejrzał tytuły kilku traktatów magicznych, jednak szybko się znudził.
- Z tego jak się go boisz wywnioskowałem, że to ktoś potężny, ale spójrz tylko na to.. - Wskazał woluminy i zwoje, jakby to było coś zdechłego. - Przecież takie śmieci można znaleźć w pokoju przeciętnego studenta magii, a nie szanującego się maga... - Rizzit zaczął latać trochę po pracowni, popatrując od czasu do czasu na krzyczącego i młokosa. - Nie jesteście do siebie podobni... - Mruknął niby mimochodem.

Leanna

- I bardzo dobrze... - fuknęła - A jeżeli chcesz się przekonać, dlaczego go.. nietoleruję to proszę, rozejrzyj się po całym domu... Zwłaszcza polecam podziemia. Byłam tam raz i bardzo dziękuję... I poprzebywaj sobie z nim tak przez dłuższy czas, jak tylko krzyczy. - mówiła cicho i nazbyt spokojnie.

- Głupia smarkula, po co ja... Miałeś mi zastąpić syna, niedorajdo! A ty się tylko obijasz i po zamtuzach włóczysz! Daję ci ostatnią szansę! Bo jak nie...

- Zapomniał dodać, że kuzynek nie koniecznie gustuje w płci przeciwnej. - Leanna uśmiechnęła się kwaśno.

NPC

Rizzit wrócił do Leny. Spojrzał krytycznym okiem na dwójkę.
- Facet ma mocne gardło, nie ma co... - Mruknął. - Kchem no tak... tego... ciekawą masz rodzinę, tak... a powiedz mi czego chciałaś się właściwie dowiedzieć, hmm?

Leanna

- Właściwie, to miałam nadzieję, że o mnie zapomniał. Ale jak widać nie. Ultionis nie znosi sprzeciwu, a ja mu się sprzeciwiłam właśnie. Urażona duma, ambicje i takie tam, rozumiesz. Dobrze, wracajmy...

NPC

- Kłopotliwe... - Przyznał Rizzit i pstryknął pazurami. Ruchy rozmawiajacych postaci zaczęły zwalniać, aż zupełnie się zatrzymały. Obraz zaczął się rozciągać jak guma i po chwili usłyszeli pyknięcie jak przekłuwanego balonu. Lena spojrzała na lustro i zobaczyła w nim tylko swoje odbicie. - Usatysfakcjonowana?

Alice

Alice przypatrywała się z ciekawością towarzyszom, przygryzła wargę.
- Czyli.. hm.. ja też moge o coś prosić? - zapachniało pytaniem retorycznym. A może to tylko alkohol.
Wilk zaskomlał na chaosa, popatrzył pytającym wzrokiem na Alice.
- Nie, nie mozesz go zjeść. Może się przydać. - Bardka uśmiechnęła się dziwnie - A więc, Panie Chaos. Chcę w zamian za moją grę dostać.. ee.. - Na jej oblicze wstąpił figlarny uśmiech, popatrzyła się znacząco na wilka - Dobra, nie, nie zrobię ci tego. - Jej głos stał się poważny, rzeczowy - Masz jakiś hm.. eliksir prawdy? Dosyć sporo tego eliksiru?

NPC

- Nie, nie mam takiego eliksiru... - Stwierdził Rizzit, ale jego twarz wskazywała dobitnie, że nie mówi wszystkiego i ledwo powstrzymuje szeroki, pełen zębów uśmiech.

Alice

Alice chrząkneła, wilk podszedł bliżej chaosa, warknął. Alice także ruszyła w jego stronę. Wyciągnęła sejmitar, pogładziła jego ostrze.
- Nie masz, mówisz?

NPC

Chaos uśmiechnął się kpiąco. Sejmitar syknął na Alice i wygiął się dziwnie.
- Powiedzmy... że mam coś lepszego... - Uśmiechnął się łagodniej. - Ale wpierw powiedz mi po co ci to, żebym wiedział, czy spełniam twoje wymogi...

Alice

Bardka rzuciała węża na ziemię, popatrzyła się w oczy chaosa. I wzruszyła ramionami.
- Tyle zła dzieje się na tym świecie, tyle kłamstw..

NPC

- No cóż... zgoda... - Alice domyśliła się po jego minie, że jest w tym jakiś haczyk.

Alice

- Dobra dobra, mów o co ci chodzi - traciła cierpliwość, była zmęczona. Chciała spać. Ale chciała też dostać zabawkę.

NPC

- Mikstury są takie kłopotliwe... niewygodne... dużo ważą... proponuję ci coś prostszego, o wiele... Mianowicie znam pewien symbol, który zmusza do mówienia prawdy na niedługi okres czasu... tylko... - Jego oczy zalśniły z radości. - Jego moc działa na obie strony: używającego i ofiarę. Zainteresowana? Chyba nie chcesz szerzyć kłamstwa którego "tyle jest już na świecie"?

Leanna

- Alice, przepraszam bardzo, że przerywam, lecz na kim ty to chcesz testować? - przyjrzała się jej uważnie - Oj, chyba już nic nie będę przy tobie piła... Ani nic z tych rzeczy. Chaosie.. bo tak wszak masz na imię, tak?.. nie dawaj jej tego, jak cię proszę.

NPC

- Na imię mam Rizzit, a chaos to nazwa rasy... - powiedział demonik mimochodem. - No cóż w takim razie... - Przerywają mu dźwięki na wieży zegarowej, choć jeszcze godzina nie wybiła. Na dole powstało wilkie zamieszanie i słuchać było tumult i krzyki za oknem. - Przykro mi moje panie, ale najwyraźniej coś się dzieje, a nie chciałbym tego przegapić. Będziecie musiały poczekać stwierdzam z żalem. Jeszcze się zobaczymy... - Gdy to mówił nagle zaczął stawać się przezroczysty, aż w powietrzu zawisły tylko wielkie, rubinowe oczy, a i on po chwili zniknęły.

Deithe

Deithe wszedł do karczmy żwawym krokiem i napotkał wzburzony, szepczący tłum. Zaczął się przeciskać miedzy ludźmi, w poszukiwaniu Draga lub Klonusa...

Kiba

Kiba wchodzi do karczmy... stara przedżeć się do centrum tej wrzawy