Stary, opuszczony magazyn [Kwatera główna rebeliantów]

Serindrack

- No to idźcie. Do końca. Kwaterę znajdziecie sobie sami... - prychnął, po czym odwrócił się i wyszedł z magazynu.
Szli jakiś czas... Końce nie były oświetlone, przez co ledwie zauważyli zejście w dół po drabinie.
Samo wejście do pomieszczenia nie ginęło w mroku dzięki lampie stojącej na biurku.
Zanim zdążyli namyślić się, czy zejście po drabinie to dobry pomysł, z otchłani wyłoniła się głowa pięknej kobiety o cerze idealnej, ze średniej długości czarnymi włosami spiętymi w kitę.
- Czarne cienie. Żyją. Chcą nass, tak... - wymruczała, wychodząc w całości z jamy. - Psia mać, dobrze nie jest.
Spojrzała po dwójce, jakby dokładnie ich oceniając.

Eroon

Gdy zauważam czarnowłosą niewiastę jestem nawet zauroczony, lecz po wysłuchaniu jej słów zastygam w bez ruchu - Glup - Po krótkiej chwili ciszy, nieco strwożony, ściszonym głosem zwracam się do Klonusa - Psst, to chyba, nie podkop, tylko jjakaś izolatka dla wariatów... Lepiej chodźmy stąd, tteraz ty prowadź

[XP]

Klonus

- Ja? - niemal krzyknął zdziwiony bard. Widząc jednak, że nic u towarzysza nie wskóra, spojrzał na kobietę. W prądów Nurtu wynikało, że może być tu... cokolwiek, więc i teoria wynalazcy miała jakieś znamiona prawdopodobieństwa. Uznał jednak, że należy sprawdzić, czy aby nie tracą możliwości wykaraskania się z tej całej zabawy w spiskowców.

- Wybaczy pani - zaczął uprzejmie - ale cóż takiego tak piękna dama robi w tej - machnął teatralnie dłonią jakby szukał dobrego określenia - dziurze?

Eroon

Łapię się za twarz - Nno nie, bard amant... Może pprzedstaw jej, swój cień? Ppewnie, się dogadają... Ech, nno to teraz nigdy, stąd, nie uciekniemy - Jednak po chwili przypominam sobie swoją przeszłość w kopalniach, i z narastającą fascynacją, w milczeniu zapatruję się w... Ten, wykop.

Serindrack

- Płacz ścian mnie tu przywiódł. Ale z takimi jak wy pewnie się nie zadają, więc gówno wiecie... - rozpoczęła wypowiedź, na starcie już przekraczając granice kuriozalności. - Nie rozumiecie ich, gnoje. Bym się kurwa nie zdziwiła, gdyby to przez was płakały... - zrobiła pauzę, którą przeznaczyła na spoglądanie spod byka na wynalazcę. - Ale teraz nie ma to znaczenia. Będę musiała je przeprosić, ale teraz ważniejsze są cienie. Widzieliście je, prawda? Słodkie cienie, ruszają się. Tylko ja z nimi rozmawiam.
Dwójka nie miała wątpliwości, że niezależnie od całego przedsięwzięcia, jakim jest rebelia... Ta jej członkini stanowczo nie jest typowa.
- A wy tu co, że tak spytam? I lepiej się dobrze wytłumaczcie, nie dam wam ich zranić, psia mać.

Klonus

Klonus podłamał się porażką swojej próby. Przeanalizował Nurt, jaki cienkim strumieniem przepływał przez pomieszczenie, w jakim się znajdowali. Trzeba było przyznać, że możliwości zbyt wielu nie mieli. Wśród zawiłych ścieżek przyczyn i skutków bard dostrzegł pewne Koryto - może wyschnięte, lecz jeśli choćby strużkę tam znajdzie, będzie to znaczący skrót do ich celu. Spróbuje.
- Widzisz to - pokazał znak na ręce, jaki pozostawił mu mag - Gość, który mi to dał, kazał znaleźć kogoś "spodziemi" - ostatnie słowo powiedział tak, by nie było można wywnioskować, czy chodzi o podziemia czy o lokację umieszczoną pod ziemią (czy po prostu trupa zakopanego na cmentarzu) - Pomożesz nam go znaleźć czy tracimy tylko czas tu z tobą?

Eroon

Gdy przemawia kobieta z pewną trwogą spoglądam na towarzysza, jednak widząc jak dzielnie podejmuje się rozmowy z wariatką odwracając jej uwagę - Ddobrze, ci idzie, odwróć jej uwagę a ja tam, pokopię sobie - Szepczę do ucha bardowi, i bliżej przyglądam się wyposażeniu. Szukam Kilofa, oraz innych narzędzi do kopania "Nic dziwnego że rebelia nie dochodzi do skutku, z takimi członkami... Widocznie sam będę musiał to zrobić, ale zaraz uratuję tego króla i będę miał fajrant." Jeśli bym znalazł kilof bądź cokolwiek do kopania, poszukuję też jakiejś świecy bądź pochodni, i bez pytania włażę w ciemny korytarz dając tylko znak Klonusowi zza pleców wariatki.

Serindrack

- Znaczy się, kazał wam zejść na dół, tia? - spytała dziewczyna podnosząc jedną brew. - Zwykle dół znajduje się u dołu. W tym wypadku tutaj... - machnęła niedbale ręką w stronę dziury. - To niewątpliwie jest dół. Owocnego schodzenia. I uważajcie na cienie...
Podeszła do Klonusa i jeszcze raz przeszyła go dogłębnie wzrokiem, zatrzymując się na jego oczach, wwiercając w nie swe własne, jadowicie zielone. Jej twarz nie mówiła niczego.
- Ty nie jesteś jak reszta. Zrozumiesz ich. Ufam ci - uniosła dłoń i przesunęła nią po policzku skonfundowanego barda. Zanim odeszła, Klonus mógłby przysiąc że minimalnie się uśmiechnęła.
Dość pomyślnie udało im się obu zejść po drabince. Niewiele pod ziemią rozciągał się dobrze oświetlony korytarz z drzwiami po obu jego stronach.
Nie było ani śladu jakiegokolwiek elementu wyposażenia kopalnianego. Choć może zamiast grupy ludzi z kilofami lepiej zdałby się jakiś plan... I maszyna.

Klonus

Klonus rozejrzał się wokoło szukając jakiegokolwiek śladu, którymi drzwiami powinni się udać. Spojrzał na Eroona i powiedział:
- No, chyba czas byś wrócił do roli prowadzącego. Mi się pomysły skończyły.

Eroon

- Tunele to mmoja, specjalność Klonusie... Pokażę tej wariatce co to prawdziwe kopanie - Zafascynowany tunelami staram kroczę jak po własnym domu, niczym przewodnik. Rozglądając się po korytarzach z pasją i narastającym fanatyzmem w końcu zatrzymuję się na końcu tunelu i wznoszę palec - Tteraz, się wszystkim zajmiemy! - Rzucam do robotników polecenia - Wy, idźcie na górę i znajdźcie jakieś koła, deski, połamcie z dwie łopaty i kilofy i dajcie mi tu to wszystko. Nnie będziemy przecież, kopać jak jakieś krety, gdy jesteśmy ludźmi! Zbudujemy, machinę! Tak! Haha! Zaiste! Geniusz mojego lludzkiego wspaniałego umysłu, i stworzone pprzez niego cudowne wynalazki poprowadzą nas ku zwycięstwu i wwyzwoleniu... Tego... Jak mu tam? - Czekam aż ktoś mi przypomni imię króla - Ekhm, tak, właśnie...

Wyciągam ołówek i notes, i... "Jak to było..." Staram sobie przypomnieć plan Machina do kopania i wypisuję potrzebne dane.

Serindrack

Jego entuzjastyczne okrzyki zostały usłyszane. Koło dwudziestka ludzi powychodziła zewsząd i przyglądała się krytycznie, gdy on gadał o kopaniu.
- Ehm, dobra... - powiedział w końcu jeden i skierował się zapewne by odnaleźć części maszyny, jednak został złapany za kołnierz przez innego z rebeliantów zanim zdążył się oddalić.
- Powiesz mi jeno chłopie, skądżeś się urwał? - spytał ten, który złapał skorego do pomocy chłopaka. - Może powiesz... Tak po pierwsze... Dlaczego mamy spełniać Twoje polecenia? I co tak właściwie chcesz kopać?

Eroon

Na odpowiedź jednego z robotników wybałuszam oczy, po czym szepczę do Klonusa - Co my, ddo jakiejś kopalni, węgla trafiliśmy że nie wiedzą po co mają kopać? Wweź im coś powiedz, daj ciasteczka, aalbo zagraj czy coś, bo oni chyba mnie nie rozumieją.

Klonus

Klonus stał dotąd nieco z tyłu przyglądając się górnikom. Nie był pewien, jakim konkretnie celom służą, czego chcą. Postanowił uderzyć w wartości ponadczasowe i interregionalne:
- Ludzie. Rozumiem, że nie znacie sprawy ani pobudek, jakie nami kierują. Rozumiem, że nie chcecie tracić swojego czasu na pomoc nam, choćbyśmy nawet ratować mieli cały świat. Rozumiem, że wchodząc tu zaburzamy wasz spokojny odpoczynek. Jednak my, dzięki waszej drobnej pomocy, możemy niewspółmiernie wspomóc wasze działania. Wasze życie stanie się prostsze, a dzięki zaangażowaniu w naszą sprawę będzie również lepsze. Stoi bowiem przed wami Eroon, wielki wynalazca i wielki człowiek. Gdy więc wasze dzieci czy wnuki spytają "czy słyszałeś kiedy o wielkim Eroonie?" odpowiecie "ha! czy słyszałem? a widziałeś jego wielkie dzieło w naszej kopalni, dzięki czemu nasze życie stało się prostsze i lepsze? czy nie dzięki tym rękom ów wynalazca, największy, jaki zaszczycił nasze miasto, zbudował to cudo?" Otóż niewiele nam waszej pomocy trzeba, a z cudów, jakie ten oto wielki wynalazca zrobi dla was korzystać możecie po wieki. Czy więc udzielicie nam swych rąk przyczyniając się tym samym do lepszego jutra dla was samych?

Serindrack

Po publice przeszedł pomruk. Choć wciąż nie wiedzieli po cholerę właściwie mają kopać, to jednak każdy lubi dołożyć trochę od siebie do wielkiego Dzieła, czymkolwiek by ono nie było.
- Tylko, czy my tu mamy jakąś kopalnię? To niezasypany fragment podziemi, do którego wejście szczęśliwie znalazło się w magazynie. Po cholerę i dokąd chcecie kopać, hem? - facet był chyba naprawdę podejrzliwy. Jego słowa natychmiast przywróciły racjonalne myślenie otoczeniu.
Po cholerę niby mieli budować maszynę do kopania, czy też w ogóle otwierać kopalnię? Tutaj chyba nikt nie myślał jeszcze o podkopie...

Eroon

Mrużę oczy rozglądając się po otoczeniu, ni to szukając zaczepki, ni to oburzony, ale zdezorientowanie zdziwiony że właściwie powstanie w które zostaliśmy wplątani (o planach wyzwolenia króla i przywróceniu jego rządów nie wspomnę) stoi w miejscu, a może nawet się cofa.

- Panowie... - Zaczynam, nie do końca wiedząc jakiego argumentu użyć w dalszej rozmowie, aż macam się po kieszeniach. W końcu trafiając na pasujący mi kształt, wyciągam zza pazuchy flaszkę - Pogadajmy

Szukając jakiegoś dogodnego miejsca aby siąść, najlepiej stolik z krzesełkami, stawiam przed kierownikiem budowy (bądź po prostu tym co gada) wódkę - Wiecie, jjja, ja to bym właściwie wolał iść ddo domu, i dać zz tym wszystkim spokój. Ale, tam nna górze mówili, że teraz nnie można nawet spokojnie wypić ww mieście, wiecie, za tych nowych rządów. Zresztą i ci na górze, nnie przestaną nam suszyć głowy, ddopóki sami nie uwolnimy, ttego starego, króla. Dlatego, wypijmy jedną flaszkę p, przed robotą, co by się lepiej pracowało, przekopmy ten tunel do lochów, a ppo, potem, po robocie, stawiam drugą, i wracamy do domu. Co wy na to?

[Choć sory że tak późno, to powoli wracam do życia ^^]