Walian Milner

Salietti Mroczny

1. Imię i przydomek: Walian Milner

2. Płeć: Mężczyzna

3. Narodowość: Draknorczyk

4. Klasa: PALADYN (Bóstwo: Tkacz Opowieści)
+ 1 wiary/3lvl (wiara wyliczana z charyzmy)
+ Odwaga
+ 1 Wytrzymałości/2 lvle

- 25% szans na nieudany czar
- Max 1 Szkoła Magii w Umiejętnościach

5. Wygląd, cechy charakterystyczne:
Dobrze zbudowany, niski mężczyzna, kilkanaście zim po przekroczeniu wieku dojrzałości. Twarz okrągła, włosy krótkie, nie przeszkadzające w niczym, koloru czarnego. Piwne oczy osadzone głęboko w czaszce, oddalone od siebie o rozsądną odległość nosa, bacznie lustrują okolicę. Kilkudniowy zarost pokrywa twarz człowieka. Małe usta, zwykle uśmiechnięte, skrywają zadbane zęby, tak niecodzienny atrybut. Krok pewny, głos może nie głośny, ale na pewno wpadający w ucho. Małe blizny na dłoniach, prawdopodobnie efekt nie ostrożnego strugania ołówka. Są także (dłonie) często pobrudzone rysikiem jak i węglem. Na dodatek roztacza wokół siebie przyjemny zapach pergaminów. Ogółem, nie sprawia wrażenia niebezpiecznego, a raczej przyjaznego mężczyzny w średnim wieku.

6. Ubranie w którym najczęściej chodzi:
Wygodna, spodnia koszula uszyta z grubego, nie barwionego lnu i podszyta bawełną co by nie podrażniać skóry. Na to ubrany grubo szyty, ciemno-granatowy dublet, sznurowany na okrętkę. Spodnie uszyte są z bawełny dobrej jakości, w okolicy miednicy podszyte skórą dla lepszej wytrzymałości. Zawsze na nich są czarne lniane owijacze. Pas skórzany, ze stalową klamrą i tłoczonymi zdobieniami przedstawiającymi postacie walczące z przeróżnymi monstrami. Skarpety praktycznie, z cienkiej wełny zapewniają odpowiedni komfort chodzenia oraz izolację cieplną. Buty, wysokie oficerki na klamry, koloru czarnego.

Przy pasie dumnie kołysze się drewniany kufel, obity skórą ze stalowymi okuciami. Także posiada tłoczenia przedstawiające tak wojowników jak magów walczących z różnymi nieludzkimi przeciwnikami. Nie daleko niego, na prawym udzie w specjalnych rzemieniach spoczywają trzy butelki złocistego płynu. Także przy pasie znajdują się dwie małe sakiewki przytwierdzone do niego mocno wyglądającym, żelaznym łańcuszkiem. W jednej znajdują się dziarsko pobrzękujące monety, gdy w drugiej, o wiele mniejszej, znajduje się ołówek i nożyk. Na szyi wisi konopny sznurek, imitując naszyjnik, gdzie na jego końcu znajduje się kompas.
Do tego przewieszone dwie torby i tuba. Wszystkie 3 rzeczy przywiązane są do pasa kolejnymi konopnymi sznurkami, aby nie latały podczas wykonywania gwałtownych ruchów. (w jednej torbie są zwoje, w drugiej cała reszta) Na ręku prawej dłoni znajduje się bransoleta drewna i stali. Na ramieniu dubletu (lub na kolczudze) zawsze powiewa czarna chusta.

7. Wygląd zbroi i broni:
Na dublecie zwykle dumnie leży kolczuga, spleciona z płaskich i przynitowanych do siebie kółek. Choć gdzieniegdzie wygląda na przerdzewiałą, to nadal dobrze wykonuje swoje zadanie. Jest dosyć krótka, nie osłania nóg, a rękawy są tylko do łokcia. Do tego na każdej dłoni po rękawiczce kolczej, podszytej z wierzchu cienką warstwą skóry dla lepszego manewrowania przedmiotami w niej trzymanymi, oraz możliwości pisania bez zdejmowania owych rękawic. Z powodu tego, że mają one oddzielnie palce, nie tak jak większość zwykłych rękawic kolczoch, raczej stanowią element ozdobny niż realnej ochrony.

8. Historia:
*daleko, daleko w przyszłości, starszy człek siedzący przed grupką małolatów opowiada im historię*
Walian Milner, niezbyt znany człowiek w rejonie Draknor, acz jest to człowiek który z historią ma wiele wspólnego. Mianowicie pisze ją, opowiada jak i czasem tworzy. Chcecie poznać jego historię? Wiedzieć kim był za młodu? Więc posłuchajcie…

Urodził się on w niezbyt zamożnej rodzinie w Draknor, w domu gdzie ledwo miejsca dla rodziców starczało, a on musiał tak żyć jeszcze razem ze swym bratem. Tak, tak, nie łatwe to życie. Zwłaszcza, gdy od małego mówią mu, że nikim nie zostanie, powinien brać przykład ze starszego brata i jest we wszystkim gorszy… Chris, zostaw to! No ale gdzie to ja… A tak. Więc, życie nietęgie. Bieda i brak motywacji. Najgorsze co może być w dzieciństwie, nie? A i później nie lepiej było. Brat, jak to starszeństwo przyzwala, w okresie dorosłości dostał pokaźną jak na taką rodzinę sumę, zapewne odkładaną przez całe życie rodziny. Jak przystało na wielkie, ubogie, panisko, zakupił sobie narzędzie które miało zapewnić mu dobrobyt na do końca życia. Piękny, potężny, magiczny i ostry miecz. Który był zardzewiałym, niezdarnie przekuty pogrzebaczem, gdzie jelec wyraźnie był źle przymocowany i co rusz odpadał. Wyruszył świat i zapewne zjadł go niedźwiedź, świeć Tkaczu nad jego duszą.

Ale żem trochę z tematu zboczył, co? Więc, gdy on się puszył jakim to nie będzie poszukiwaczem przygód, cały czas popychając Waliana i śmiejąc się z jego posady wylewania pomyj z karczmy, nas mały bohater jedyne czego pragnął to być lepszym awanturnikiem niż jego zapchlony brat. Cóż, rodzice nie pomagali, gdyż co jak co, ale na drugie dziecko nie zostało dużo pieniędzy, więc na wejście w dorosłość dostał tylko żelazny kubek. Nawet schedy po martwym bracie nie było, bo zwłoki zapewne coś zjadło a razem z nimi jego wspaniały oręż. Opuściwszy dom bez perspektywy, z rodzinką która chętnie sprzedała by go za kawał mięcha, ruszył wykorzystać to co otrzymał od swego ojca. Karczma stała otworem, kubek był pusty, a w kieszeni pobrzękiwało kilka miedziaków, akurat aby się zalać w trupa. Zapewne, gdzieś w innej rzeczywistości, świecie równoległym, Walian leży gdzieś w rowie a jego rozłożone szczątki użyźniają glebę pod chodnikiem.

Jednako w tym świecie, w owej karczmie, spotkał swoje wybawienie. Podróżny kapłan Tkacza Opowieści, zebrał wokół siebie grupkę młodzieńców i opowiadał im historie o wielkich bohaterach takich jak Ar Barbarzyńca. Bez problemów przyłączył się do grupy i wtem w jego głowie zaświtał pomysł. Przecież oni pomagają awanturnikom, nie? To się ich zapyta i mu coś dorzucą. Albo i nawet wyposażą! Cóż, gdy gawiedź się rozeszła, a kapłan zaczął ochlapywać sobie tors właśnie jedzącą zupą, rozpoczął konwersację. Dosyć owocna była ona. Mianowicie został całkowicie olany. Gdy próbował potrząsnąć człowiekiem w czarnym stroju, dostał bardzo szybko talerzem w głowę i zwalił się na podłogę. To co potem widział przekraczało jego pojęcie. Latające stoły, kufle rąbiące o łby, butelki trunków rozbijane na ścianach a tak stworzonymi broniami niektórym ludziom nawet wypruwano flaki. Zwykła, codzienna bójka w karczmie. Lecz takoż powstał pomysł na przyszłość. Walian ograbiwszy kilku nieprzytomnych klientów zyskał na tyle pieniędzy aby wynająć mały pokoik w którym rozpoczął swój trening. Po co komu broń jak tyle jej leży do o koła? Zakupiwszy wszelkie przydatne i potencjalnie niegroźne rzeczy, zamknął się w pokoju na kilka długich miesięcy. Nikt nie wie jak jego treningi wyglądały. A czy dały efekt? Cóż, tego on sam nie wiedział gdy wyszedł i skierował się do świątyni tkacza. Gdzie wyraził swoją przemożną chęć wstąpienia w szeregi tamtejszego ramienia zbrojnego kościoła. Ze względu na młody wiek, przyjęto go bez problemu i od ręki otrzymał wielomiesięczne zadanie sprzątania terenów świątyni w ramach treningu. Lata mijały, tak zadania jak i wiek młodego poszukiwacza przygód się zmieniały. Wydoroślał na wykonywaniu zadań dla świątyni, gdzie osiągnął wiek podobno trzydziestu lat. Wtedy też, stwierdzono, że zapracował na wyposażenie go przez kler co też uczynili. A potem wydali w świat. Był wolny i robić mógł co chciał jednak nie zapominając o swych podstawowych obowiązkach wobec kościoła któremu poprzysiągł służyć. A to co było potem, to ino jest inna opowieść…

9. Umiejętności:

- Uniki – Specjalizacja: Unikanie ciosów – poziom 2 (Praktykant)
- Walka bronią sieczną – Specjalizacja: Topory jednoręczne – poziom 1 (Początkujący)
- Wejrzenie – poziom 1 (Początkujący)
- Perswazja – poziom 2 (Praktykant)

Zdolności wrodzone:
- Walka Bronią Improwizowaną – Specjalizacja: broń do walki wręcz – poziom 3 (Biegły)

Umiejętność klasowa:
- Aury – poziom 1 (Początkujący)

Zdolności specjalne:

-------------------------------------------------------------------

10. STATYSTYKI:

Lvl: 8
PD: 4050/4500

PS do rozdania: 0
PU do rozdania: 0

Siła - 8
Wytrzymałość – 6 (+4 klasa - wliczone)
Zręczność - 8
Charyzma - 3
Inteligencja - 1

HP: 30
MANA: 9
WIARA: 15

Przynależność:
- paladyn Tkacza Opowieści

Stany specjalne:
-

Obecny stan sakiewki: 21 srebrników 76 groszy

11. Statystyki PvP:

Siła - 6/10
Wytrzymałość - 4/10
Zręczność – 7/10 (+1 za narodowość - wliczone)
Duchowość - 4/10
Inteligencja - 4/10

HP: 43
mana: 41
wiara: 41
KP: 18

12.Ekwipunek:
Ekwipunek aktywny:
- Kolczuga - jakość dobra - KP=18 (Obrażenia kłujące -10 KP, Obrażenia obuchowe +2 KP), Wymagania: 5 siły
----- Umagicznienie 1 - …
----- Umagicznienie 2 - ...
----- Umagicznienie 3 - ...
- Amulet 1 - Bransoleta Drewna I Stali

Ekwipunek dodatkowy:
- Sznurek (około 1 metra)
- Drewniany kufel, obciągnięty skórą i wzmocniony stalowymi okuciami
- Żelazny kubek
- Tuba na zwoje i pergaminy
- Torba (dosyć przepastna, nieprzemakalna, idealna do przechowywania papieru)
- Torba druga na inne bzdety
- Masa zwojów w torbie, wszystkie zapisane różnymi opowieściami i historyjkami jak i pieśniami i modlitwami (około 40 sztuk zwojów, pergaminów i papirusów)
- Długaśny zwój pergaminu upchnięty do tuby, gotowy do zapisania i odcięcia kawałka
- Węgielek
- Topornie wykonany ołówek
- Mały nożyk do ostrzenia ołówka jak i przycinania pergaminu
- Podłużna, cienka deska owinięta w skórę, z dwoma wbudowanymi zapinkami bo bokach
- 3 butelki piwa, pełne
- Kompas
- Ulubiony zbiór historyjek o przygodach Ara
- +Wszystkie elementy ubrania z opisu