Samuel de Lienn

Antharas

Imię i nazwisko: Samuel de Lienn

Narodowość: Hiszpan

Klasa: Inkwizytor

Krótka Historia:

Samuel urodził się 1550 roku pańskiego w szlacheckiej rodzinie, jako piąty syn Francisco García de Lienna. Siłą rzeczy od razu przeznaczono go do zakonu dominikańskiego, do którego trafił ostatecznie po ukończeniu dwunastego roku życia. Prędko zaczął wyróżniać się gorliwą wiarą, a przy tym bezwzględnością w dyskusjach i głoszonych poglądach – dla niego nie było miejsca na nawet drobne odchylenia, od razu przybierające miarę herezji w oczach młodzieńca. Herezji, którą należało wyplenić ogniem, na chwałę Stwórcy. Nie umknęło to uwadze jego przełożonych, którzy po sześciu latach oddelegowali go na nauki do Wielkiego Inkwizytora Diego Espinosa Arévalo, pod którego okiem przyjął wszystkie święcenia, a za którego rekomendacją dostał się w szeregi Świętego Oficjum na początku 1572 roku, odbywając audiencję z samym Piusem V. Spotkanie z Summusem Maximusem nie odbyło się bez wpływu na jego psychikę – o ile po naukach przyjmowanych ze strony hiszpańskiej inkwizycji można było nazywać go już radykałem, to w tym momencie za swą świętą misję przyjął oczyszczenie Starego Kontynentu z szatańskiego nasienia w postaci reformacji – zwykł przyrównywać inkwizycję do „nowego potopu, który zbawi ten świat od grzechu raz na zawsze.” Już na dniach przydzielono go na dwór francuski jako przedstawiciela Państwa Kościelnego z powodu wieści o planowanych zaślubinach pomiędzy Małgorzatą de Palois, wierną wyznawczynią Stwórcy, a heretykiem Henrykiem Aragonem – coś dla niego gorszącego i niemożliwego do zaakceptowania. Otwarcie nawoływał on do rozwiązania krwawo sprawy innowierców i oddania księżnej Małgorzaty w ręce Oficjum, które upewniłoby się o czystości jej duszy. W międzyczasie prowadził aktywną korespondencję z duchownymi oraz możnymi, próbując wywrzeć na dworze francuskim jak najszybsze rozwiązanie tej kwestii. W efekcie przyczynił się on do Oczyszczenia świętego Bartłomieja, rzezi niewiernych, osobiście w niej uczestnicząc. Skoro świt opuścił Paryż razem z kilkoma dominikanami i ruszył w kraj wspierając rzezie hugenotów wszędzie tam, gdzie dał radę dotrzeć na czas, to pisywał o tym z niemałą dumą, każdy z pokazowych procesów opisując szczegółowo, nie przebierając w środkach przy opisie tortur „na chwałę Bożą”, za co w pewnym momencie został zganiony przez własnego mistrza, dostrzegającego pychę kierującą Samuelem. Niestety, Wielki Inkwizytor Diego zmarł, nim zdążył podjąć jakiekolwiek kroki. Na jakiś czas powstrzymało to działalność młodego Hiszpana, który za przyzwoleniem Grzegorza XIII przerwał misję i wyruszył do swej ojczyzny na uroczystości pogrzebowe. W tym momencie od dawna nie utrzymywał jakiegokolwiek kontaktu ze swoją rodziną, od której odciął się, uważając, że członek Świętego Oficjum musi poświęcić to, co dla niego najbliższe, by nie przyćmiewało to blasku Stwórcy w jego oczach i nie mogło sprowadzić go na drogę heretyka. Na kartach Starego Kontynentu zapisał się jako niezwykle krwawy i okrutny, robiący przewrotnie szybką karierę, bezwzględny wysłannik Oficjum – swoją działalność w latach 1573-1581 prowadził na terenie Hiszpanii oraz Francji, nieraz musząc chronić się przed wściekłą ludnością, która wydawała na siebie w ten sposób wyrok śmierci. Zasłynął z palenia całych osad, przy łasce religijnych możnych i wsparciu ich wojsk. Ostatecznie na początku 1581 roku popadł on w konflikt z głową Kościoła Stwórcy, oskarżając go o gnuśność i zbyt pobłażliwe podejście do spraw herezji. Wieści o tym prędko dotarły do Rzymu, którego reakcją było wysłanie Samuela na misję do Nowego Świata, by tam wspierał misjonarzy i przywrócił porządek w części kolonii. Poirytowany, gotów oskarżyć samego Pontifexa Maximusa o oddanie się herezji, ostatecznie przyjął zadanie i wyruszył za ocean na początku 1583 roku.

Wygląd i ubiór: Wysoki i dobrze zbudowany mężczyzna z ciemną cerą, na oko około metra osiemdziesiąt, który stanowczo dba o swoje zdrowie. Wygląda na starszego, niż w rzeczywistości, z powodu licznych bruzd i zmarszczek pokrywających jego twarz i komponujących się z głęboką blizną idącą przez lewy policzek – pamiątką po Oczyszczeniu świętego Bartłomieja. Jego kruczoczarne, posklejane przez pot i pył włosy nie pasują do wizji zakonnika – za długie i z reguły związane, czasem jakiś kosmyk złośliwie opada Samuelowi na twarz. Przylegające uszy nie wyróżniają się aż nadto, całą uwagę skupia nieprzenikniony błękit oczu oraz orli nos. Kamienna twarz nie zdradzająca zbyt wielu uczuć i pozorny spokój to charakterystyczne cechy tego człowieka. Z reguł ubrany jest w brązowy, zniszczony już prochowiec, groteskowo wyglądający w kontraście z elegancką, białą koszulą o sztywnym kołnierzu i koronkowym wykończeniu. Brązowe, skórzane spodnie również zdają się być nienaganne, choć lewa nogawica jest regularnie obcierana przez pochwę miecza. U pasa, po prawej stronie, zamontowana jest jeszcze stara kabura skrywająca zdobiony pistolet skałkowy, na którego kolbie wyryto miano właściciela. Po dłuższych oględzinach, w oczy rzuca się jeszcze wytarty, pozłacany krzyżyk, zawsze założony i eksponowany.

Wiek: 33

PŻ: 20
PN: 20
PS: 60

Zdobyte doświadczenie: 300

Poziom: 2

Umiejętności: 14

Siła: 2
Zręczność: 1 (+1 Hiszpan)
Budowa: 2
Wiarygodność: 3
Inteligencja: 2 (+1)
Wiara: 3 (+3 inkwizytor)

Zdolności:

- Zdejmowanie Klątw 20% (+20% inkwizytor)
- Szermierka 5% (+15% inkwizytor) (+15%)
- Znajomość języka - francuski 10% (+10% inkwizytor)
- Znajomość języka - łaciński 20%
- Wiedza o nowym świecie 20%
- Czytanie i pisanie 15% (+5% inkwizytor) (+25%)
- Geografia 10%
- Strzelanie 10%

Ekwipunek:

- DAN G'IEN(miecz)
- Pistolet skałkowy
- Mały woreczek z prochem strzelniczym
- Dobra Luneta
- Mapa Archipelagu
- Pozłacany krzyżyk
- Miniaturowe Pismo Święte
- Butelka z wodą święconą
- List z instrukcjami od Grzegorza XIII
- Mieszek zawierający sto złotych monet
- Kufer zawierający dziesięć tysięcy złotych monet
________________________

________________________

Posiadłości: